ผลต่างระหว่างรุ่นของ "แวร์เนอร์ ฟ็อน บล็อมแบร์ค"

|laterwork=}}

 

 

เขาเข้าร่วมกองทัพเยอรมันในปี 1897 หลังจบหลักสูตรจากวิทยาลัยการทหารปรัสเซียในปี 1907 เขาก็ได้ขึ้นเป็นนายพลในปี 1908 และได้เข้าร่วมแนวรบด้านตะวันตกในช่วง[[สงครามโลกครั้งที่หนึ่ง]]และได้รับเหรียญ[[Pour le Mérite|ปัวร์เลอแมริท]] เขาได้ไปเยือนสหภาพโซเวียตในปี 1928 และมีความประทับใจในศักยภาพของ[[กองทัพแดง]]อย่างมาก เขาเริ่มมีความเชื่อในระบอบเผด็จการเบ็ดเสร็จว่าจะนำมาซึ่งแสนยานุภาพทางการทหารที่แข็งแกร่ง<ref>{{cite book |last=Wheeler-Bennett |first=John |year=1967 |title=The Nemesis of Power: The German Army in Politics 1918–1945 |location=London |publisher=Macmillan |pp=295–6 |ref=harv }}</ref> เขาเชื่อว่าสงครามโลกครั้งต่อไปจะเป็น[[สงครามเบ็ดเสร็จ]] และระบอบเผด็จการเบ็ดเสร็จคือทางออกที่ทรงประสิทธิภาพที่สุดในเตรียมพร้อมด้านการทหาร เศรษฐกิจ และสังคมเยอรมันในยามก่อนสงครามปะทุ<ref name="Paehler 2009">{{cite web | last = Paehler | first = Katrin| title = General ohne Eigenschaften? | work =| publisher = H-Net Online|date=June 2009| url = http://www.h-net.org/reviews/showrev.php?id=24691 | doi = | accessdate = 2013-05-05}}</ref>

ในปี 1933 เขาได้แต่งตั้งให้เป็นรัฐมนตรี[[กระทรวงไรชส์เวร์]]ในคณะรัฐมนตรี[[ฮิตเลอร์]]และกลายเป็นหนึ่งในบุคคลที่อุทิศตัวให้ฮิตเลอร์มากที่สุด เขาเสริมสร้างและขยายกองทัพเยอรมัน เขาเป็นนายทหารที่ประธานาธิบดี[[เพาล์ ฟอน ฮินเดนบูร์ก|ฮินเดนบูร์ก]]ไว้วางใจให้ดูแลงานด้านกลาโหมและฮินเดนบูร์กหวังว่าเขาจะเข้ากันได้ดีกับฮิตเลอร์{{sfn|Wheeler-Bennett|1967|p=297}}

 

 

หลังลาออก บลอมแบร์กได้ไปฮันนีมูนกับภรรยาใหม่ที่เกาะ[[กาปรี]]ในอิตาลี แต่พลเรือเอก[[แอริช แรเดอร์]] มองว่าบลอมแบร์กควรจะฆ่าตัวตายเพื่อเป็นการชดใช้การแต่งงานของเขา แรดเดอร์ส่งผู้พันวันเกนไฮม์ (Wangenheim) ไปอิตาลีเพื่อกดดันให้บลอมแบร์กฆ่าตัวตายแต่ก็ไม่สำเร็จ วันเกนไฮม์ถึงขนาดยัดปืนใส่มือของบลอมแบร์กแต่บลอมแบร์กก็ปฏิเสธที่จะฆ่าตัวตายและขอใช้ชีวิตอย่างสงบ<ref>Shirer, William ''The Rise and Fall of the Third Reich'', New York: Simon & Schuster, 1960, p. 314.</ref>

{{เริ่มกล่อง}}

{{สืบตำแหน่ง

|จำนวนตำแหน่ง =

|ก่อนหน้า = [[ฟือเรอร์|ฟือเรอร์และนายกรัฐมนตรี]] [[อดอล์ฟ ฮิตเลอร์]]