ผลต่างระหว่างรุ่นของ "พระเจ้ายโศวรมันที่ 1"
เนื้อหาที่ลบ เนื้อหาที่เพิ่ม
Miwako Sato (คุย | ส่วนร่วม) ไม่มีความย่อการแก้ไข |
Miwako Sato (คุย | ส่วนร่วม) ไม่มีความย่อการแก้ไข |
||
บรรทัด 37:
ช่วงปีแรก ๆ แห่งรัชกาล พระองค์ทรงสร้างอาศรมราว 100 แห่งทั่วแว่นแคว้น เพื่อเป็นที่พักกลางทางสำหรับนักบวชและราชวงศ์<ref name=Coedes/>{{rp|111–112}} ครั้น ค.ศ. 893 พระองค์ทรงเริ่มให้สร้างฝายเรียก "[[อินทรตฎาก]]" (ឥន្ទ្រតដាក ''อินฺทฺรตฎาก'') ตามพระดำริของพระบิดา ที่กลางฝาย (ซึ่งปัจจุบันแห้งเหือดสิ้นแล้ว) ทรงให้สร้างวัดชื่อ [[ปราสาทลลไล]] (ប្រាសាទលលៃ)<ref>Jessup, p.77; Freeman and Jacques, pp.202 ff.</ref>
ต่อมา พระองค์ทรงให้ย้ายพระนครจาก[[หริหราลัย]] (ហរិហរាល័យ) ไปยัง[[ยโศธรปุระ]] (យសោធរបុរៈ ''ยโสธรบุระ̤'') ที่ซึ่งภายหลังมีโบราณสถานสำคัญจัดตั้งขึ้นมากมาย เช่น [[นครวัด]] นักประวัติศาสตร์คาดว่า เหตุที่ทรงให้ย้ายพระนครนั้น เป็นเพราะพระนครเดิมแออัดไปด้วยศาสนสถานที่กษัตริย์พระองค์ก่อนทรงสร้างไว้ ด้วยตามประเพณีแล้ว กษัตริย์ทรงจำต้องมีที่ประทับหลังสิ้นพระชนม์เป็นของพระองค์เอง อีกสาเหตุอาจเป็นเพราะพระนครแห่งใหม่อยู่ใกล้[[แม่น้ำเสียมเรียบ]] ทั้งอยู่กลางทางไป[[พนมกุเลน]]และทะเลสาบเขมร จะได้มีแหล่งน้ำถึงสองแห่ง<ref name=Coedes>{{cite book|last= Coedès|first= George|authorlink= George Coedès|editor= Walter F. Vella|others= trans.Susan Brown Cowing|title= The Indianized States of Southeast Asia|year= 1968|publisher= University of Hawaii Press|isbn= 978-0-8248-0368-1}}</ref>{{rp|103}}
ยโศธรปุระมีศูนย์กลางอยู่ที่[[ปราสาทพนมบาแคง|พนมบาแคง]] (ភ្នំបាខែង ''ภฺนํบาแขง'') และมีเส้นทางเชื่อมไปยังพระนครเดิม เมื่อทรงตั้งพระนครใหม่แล้ว ทรงให้ขุดฝายขนาดใหญ่ชื่อ "ยโศธรตฎาก" (យឝោធរតដាក) หรือชื่อปัจจุบัน คือ "[[บารายตะวันออก]]" (បារាយណ៍ខាងកើត ''บารายณ์ขางเกีต'')<ref name=Higham>Higham, C., 2001, The Civilization of Angkor, London: Weidenfeld & Nicolson, {{ISBN|9781842125847}}</ref>{{rp|64–65}}
| |||