ผลต่างระหว่างรุ่นของ "เห้งเจีย"

[[ไฟล์:Sun Wukong at Beijing opera - Journey to the West.jpg|thumb|เห้งเจียในละครเวที]]

'''เห้งเจีย มีอักษรจีนดังนี้''' ([[อักษรจีนตัวเต็ม|อักษรจีน]]: 行者, [[แคะ|จีนแคะ]]: หังจ้า, [[ภาษากวางตุ้งมาตรฐาน|กวางตุ้ง]]: ห่างแจ๋, [[พินอิน]]: Xíng Zhě ''สิงเจ่อ'', [[หมิ่นหนาน|ฮกเกี้ยน]]: เห้งเจีย; {{lang-en|Magic Monkey}}) เป็นหนึ่งในตัวละครเอกเรื่อง[[ไซอิ๋ว]] ซึ่งเห้งเจียเดิมเป็นหินที่ถูกแสงสุริยันจันทราอาบมากว่า 1,000 ปี วันหนึ่งจึงแตก และมีลิงตัวหนึ่งกระโดดออกมา ลิงตัวนั้นจึงได้ไปอยู่กับฝูงลิงที่เขาไม้ผล (เขาฮวยก๊วย จีนกลางว่า เขาฮัวกั่ว) และตั้งตัวเป็นหัวหน้าฝูง บรรดาลิงในฝูงนับถือเป็นท่านอ๋อง ฉายา "มุ้ยเกาอ๋อง" วูคองไง มันอ่านว่าวูคอง

วันหนึ่ง ลิงหินตัวนี้เห็นลิงในฝูงตัวหนึ่งตายลงด้วยความแก่ จึงเกิดความคิดจะออกเดินทางไปหาวิชาที่จะไม่ทำให้เจ็บ ไม่ทำให้ตาย จึงออกจากฝูงเดินทางเสาะแสวงหาผู้รู้ไปเรื่อย ๆ ในที่สุดก็พบกับพระพุทธสาวกรูปหนึ่งนามว่า "โผเถโจ๊ซือ" คือ พระสุภูติ (菩提祖師 - सुभूति - Subhuti)" เมื่อเซียนรับเป็นศิษย์ ได้ฝึกวิชาต่าง ๆ เช่น การแปลงกายที่แปลงได้ 72 ร่าง, ตีลังกาได้ไกลกว่า 100,000 ลี้, ยืด-หดตัวได้, ถอนขนเสกเป็นของต่าง ๆ, ขี่เมฆวิเศษ เป็นต้น พร้อมกับตั้งชื่อให้ว่า "'''ซึงหงอคง'''"<ref>พระโสภณอักษรกิจ (เล็ก สมิตะศิริ). (2547). ไซอิ๋ว. กรุงเทพฯ : ศรีปัญญา. ISBN 9749207769. หน้า 390.</ref> ({{zh-tspw|t=孫悟空|s=孙悟空|p=''Sūn Wùkōng''|w=''Sun Wu-k'ung''}}; ''ซุน อู้คง'', [[หมิ่นหนาน|ฮกเกี้ยน]]:ซุนหงอคง) ในrov มันอ่านว่าวูคอง ไอง่าว