ผลต่างระหว่างรุ่นของ "จักรพรรดิคังซี"
เนื้อหาที่ลบ เนื้อหาที่เพิ่ม
จักรพรรดิคังซี ป้ายระบุ: การแก้ไขแบบเห็นภาพ แก้ไขจากอุปกรณ์เคลื่อนที่ แก้ไขจากเว็บสำหรับอุปกรณ์เคลื่อนที่ |
|||
บรรทัด 22:
'''จักรพรรดิคังซี''' ({{zh-all|c=康熙帝|p=Kāngxīdì|w=K'ang-hsi-ti}}; {{lang-mn|Enkh Amgalan Khaan}}) หรือพระนามเต็ม '''อ้ายซินเจฺว๋หลัวเสฺวียนเย่''' (愛新覺羅玄燁 Àixīn-Juéluó Xuányè) จักรพรรดิองค์ที่ 4 แห่ง[[ราชวงศ์ชิง]] เป็นพระโอรสของ[[ซุ่นจื้อ|จักรพรรดิซุ่นจื้อ]] จักรพรรดิองค์ที่ 3 ขึ้นครองราชย์ตั้งแต่พระชนมายุเพียง 8 พรรษา ในปี [[พ.ศ. 2204]] (ค.ศ. 1661) ภายหลังการสวรรคตของพระราชบิดา จักรพรรดิคังซีมีพระปรีชาสามารถตั้งแต่ยังทรงพระเยาว์ ทรงฉายแววความเป็นผู้นำมาตั้งแต่เด็ก โดยโปรดการเรียนรู้ศิลปะ วิทยาการต่าง ๆ ทั้งของในประเทศ และนอกประเทศ โดยพระองค์อยู่ภายใต้การอุปการะดูแลของ[[สมเด็จพระพันปีหลวงเสี้ยวจวง|ไท่หวงไทเฮา]] ผู้เป็นพระอัยยิกาของพระองค์
ในรัชสมัยซุ่นจื่อปีที่ 18 เกิดโรคฝีดาษระบาดที่กรุงปักกิ่ง ได้ระบาดมาในนครต้องห้าม
พระองค์ทรงออกว่าราชการเองเมื่อพระชนมายุได้ 13 พรรษา เมื่อพระชนมายุได้ 19 พรรษา มีขุนนางคนสำคัญผู้หนึ่งชื่อ [[เอ๋าไป้]] (鳌拜) ซึ่งเป็นขุนนางที่รับราชการมาแต่ครั้งจักรพรรดิไท่จง จักรพรรดิองค์ที่ 2 ของราชวงศ์ชิง [[เอ๋าไป้]] เป็นขุนนางที่สำคัญตนว่าเป็นคนสำคัญ และมีผู้ให้การยอมรับนับถือจำนานมาก จึงได้กระทำการอย่างไม่เหมาะสมทั้งต่อหน้าและลับหลังพระองค์หลายครั้ง จนในที่สุดก็ก่อการกบฏขึ้น แต่แผนการทั้งหมดได้ถูกทำลายลงโดยกลุ่มขุนนางที่ซื่อสัตย์จงรักภักดี ▼
ช่วงนั้นมีองค์ชาย องค์หญิงหลายพระองค์ ร่วมทั้งสนมตง ติดโรคร้ายนี้จนเสียชีวิต
มีเพียงเสวียนเยียผู้ด้วยที่รอดชีวิต จึงได้รับการแต่งตั้งเป็นองค์ไท่จื้อ (องค์รัชทายาท)
ก่อนที่ซุนจื่อจะตายเพียงสี่เดือน ได้แต่งตั้ง สี่องคมนตรีเป็นผู้สำเร็จราชการแทน
เนื่องด้วยเสวียนเยียยังเด็กมาก (7 ขวบ) นับแบบจีนแปดขวบ
สี่องคมนตรีได้แก่ [[เอ๋าไป้]] สั่วหนี ซัวเค่อซ่าฮ่า เอ่อปี๋หลง
▲พระองค์ทรงออกว่าราชการเองเมื่อพระชนมายุได้ 13 พรรษา เมื่อพระชนมายุได้ 19 พรรษา
รัชสมัยของจักรพรรดิคังซีนับเป็นระยะเวลาวิกฤตของราชวงศ์ชิง เพราะมีการต่อสู้ระหว่างชาวฮั่นที่ต้องการกู้[[ราชวงศ์หมิง]] รวมถึงชนเผ่าอื่น ๆ ที่ต้องการก่อกบฏ จักรพรรดิคังซีทำสงครามภายในประเทศยาวนานถึง 8 ปี จึงพิชิตแคว้นต่าง ๆ ได้ราบคาบ ก่อนที่พระองค์จะมีพระชนมายุ 30 พรรษา ทั้งขยายอาณาเขตถึง[[มองโกเลีย]]และ[[ทิเบต]]
| |||