วิกิพีเดีย

ผลต่างระหว่างรุ่นของ "สงครามปาเลสไตน์ ค.ศ. 1947–1949"

เรียกดูประวัติแบบโต้ตอบ
← การแก้ไขก่อนหน้าการแก้ไขถัดไป →
เนื้อหาที่ลบ เนื้อหาที่เพิ่ม
เห็นภาพข้อความวิกิ
Setawut (คุย | ส่วนร่วม)
การแก้ไข 34,700 ครั้ง
Setawut (คุย | ส่วนร่วม)
การแก้ไข 34,700 ครั้ง
ล แทนที่ "พ.ศ. 2491" → "ค.ศ. 1948" +แทนที่ "พ.ศ. 2492" → "ค.ศ. 1949" +แทนที่ "2482" → "1939" +แทนที่ "2479" → "1936" +แทนที่ "2460" → "1917" +แทนที่ "2...
บรรทัด 1:
{{กล่องข้อมูล การรบ
| ชื่อสงคราม = สงครามอาหรับ-อิสราเอล พค.ศ. 24911948
| สงคราม = [[สงครามอาหรับ–อิสราเอล]]
| campaign = [[ความขัดแย้งอาหรับ–อิสราเอล]]
บรรทัด 7:
| caption = ทหารอิสราเอลปักธงชาติเมืองไอลัต หลังได้รับชัยชนะ
| casus = Egyptian naval blockade of the [[Straits of Tiran]], its military buildup in the [[Sinai Peninsula]], and its expulsion of UN forces, as well as Syrian support for [[Fedayeen]] incursions into Israel.
| date = 15 พฤษภาคม พค.ศ. 24911948 – 10 มีนาคม พค.ศ. 24921949<br> ({{Age in years, months, weeks and days|month1=05|day1=15|year1=1948|month2=03|day2=10|year2=1949}}) <br /><small>สัญญาสงบศึก 20 กรกฎาคม พค.ศ. 24921949</small>
| place = [[ปาเลสไตน์ในอาณัติ]], [[คาบสมุทรไซนาย]], ทางใต้ของเลบานอน
| result = -อิสราเอลชนะ<br> -จอร์แดนชนะบางพื้นที่<ref name = "shapira91_96">[[#shapira|Anita Shapira, ''L'imaginaire d'Israël : histoire d'une culture politique'' (2005)]], ''Latroun : la mémoire de la bataille'', Chap. III. 1 l'événement p. 91–96</ref><ref>Benny Morris (2008), p.419.</ref><br> -ปาเลสไตน์อาหรับพ่ายแพ้ <br> - อียิปต์พ่ายแพ้ <br> - สันนิบาตอาหรับความล้มเหลวทาง[[กลยุทธ์]]<br> ข้อตกลงสงบศึก พค.ศ. 24921949
| territory = อิสราเอลได้พื้นที่จากปาเลสไตน์ในอาณัติ60% ,เวสต์แบงก์และเยรูซาเล็มตะวันออกอยู่ในการควบคุมของจอร์แดน,ฉนวนกาซาอยู่ในการควบคุมของอียิปต์
| combatant1 = {{flag|อิสราเอล}}
บรรทัด 19:
|[[ไฟล์:Flag of Iraq (1921–1959).svg|22px]][[ราชอาณาจักรอิรัก]]<ref name=Oren/>
|[[ไฟล์:Flag of Syria (1932-1958; 1961-1963).svg|22px]][[ซีเรีย]]<ref name=Oren/>
|{{flag|เลบานอน|size=22px}}<small> (เลบานอนได้ตัดสินใจที่จะไม่เข้าร่วมในสงครามและมีเพียงมามีส่วนร่วมในการต่อสู้อัลมาลิกีใน 05-06 มิถุนายน พค.ศ. 24911948 <ref>Morris (2008), p.260.</ref>)</small>
|{{flag|ซาอุดีอาระเบีย|1938}}<ref>Gelber, pp. 55, 200, 239</ref>
}}
บรรทัด 53:
| casualties2 = ''' กองทัพอาหรับ: ''' ตาย 3,700-7,000 นาย <br /> '''ชาวอาหรับปาเลสไตน์:''' <br /> 3,000-13,000 นาย (ทั้งนักบินรบและพลเรือน) <ref name=laurens/><ref>Morris 2008, pp. 404–406.</ref>
}}
'''สงครามอาหรับ-อิสราเอล พค.ศ. 24911948'''หรือคือการต่อสู้ระหว่างรัฐอิสราเอลและพันธมิตรทางทหารของสันนิบาตอาหรับ
 
ได้มีการความตึงเครียดและความขัดแย้งระหว่างชาวอาหรับและชาวยิว นับตั้งแต่ปี พ.ศ. 24601917 การของประกาศอาเทอร์ บัลโฟร์และโฟร์และปี พ.ศ. 24631920 สร้างเขตปาเลสไตน์ในอาณัติ นโยบายของอังกฤษทำให้เกิดความไม่พอใจทั้งชาวอาหรับและชาวยิว ชาวอาหรับได้ก่อจลาจลในปาเลสไตน์อาหรับในพ.ศ.ปี 2479-พ.ศ.1936 2482ถึง 1939 ขณะที่ชาวยิวได้ก่อจลาจลในปาเลสไตน์ยิว (พค.ศ. 24871944-พ.ศ. 249047) ในปี พ.ศ. 24901947 ความตึงเครียดอย่างต่อเนื่องเหล่านี้ได้พัฒนากลายเป็นสงครามกลางเมือง ใน 29 พฤศจิกายน พ.ศ. 24901947 ยูเอ็นเข้ามาช่วยแบ่งปาเลสไตน์เป็นสามส่วน ได้แก่ รัฐอาหรับ รัฐยิวและเขตปกครองพิเศษในเยรูซาเล็ม และเบธเลเฮม
 
วันที่ 15 พฤษภาคม พค.ศ. 24911948 สงครามกลางเมืองอย่างต่อเนื่องกลายเป็นความขัดแย้งระหว่างรัฐระหว่างอิสราเอลและ สันนิบาตอาหรับ วันก่อนหน้านั้นอิสราเอลได้ประกาศอิสรภาพ อียิปต์ จอร์แดน ซีเรียและอิรักได้นำรวมกองกำลังเข้าปาเลสไตน์ กองกำลังบุกรุกเข้าควบคุมพื้นที่ทันทีอาหรับและโจมตีกองกำลังอิสราเอลและฐานทัพต่างๆ<ref>Benny Morris (2008), p.401.
</ref><ref name="morris2008p236"/><ref>
Zeev Maoz, ''Defending the Holy Land,'' University of Michigan Press, 2009 p.4:'A combined invasion of a Jordanian and Egyptian army started . . . The Syrian and the Lebanese armies engaged in a token effort but did not stage a major attack on the Jewish state.'
บรรทัด 63:
Rogan and Shlaim 2007 p. 99.</ref>
 
อันเป็นผลมาจากสงคราม ที่ประชุมสมัชชาสหประชาชาติมติ 181 แนะนำให้รัฐยิวได้เกือบ 60% ของพื้นที่ของรัฐอาหรับใน เสนอโดยแผนพาร์ทิชัน พค.ศ. 24911948<ref>Cragg 1997 pp. 57, 116.
</ref> รวมทั้งพื้นที่จาฟฟา ลิดดาและรามลา กาลิลี บางส่วนของทะเลทรายเนเกฟไปตามถนนสายโทรลอาวีเยรูซาเล็ม กรุงเยรูซาเล็มตะวันตกและบางพื้นที่เวสต์แบงก์และให้พื้นที่ในส่วนที่เหลืออยู่ในการควบคุมของจอร์แดนและอียิปต์ ในการประชุมเจริโควันที่ 1 ธันวาคม พค.ศ. 24911948
 
ความขัดแย้งได้เปลี่ยนแปลงอย่างมีนัยสำคัญทางประชากรทั่วตะวันออกกลาง ชาวอาหรับปาเลสไตน์ 700,000 คนหนีหรือถูกขับออกจากบ้านของพวกเขาในพื้นที่ที่กลายเป็นประเทศอิสราเอลและพวกเขากลายเป็นผู้ลี้ภัยชาวปาเลสไตน์ <ref name="refugees"/>ในสิ่งที่พวกเขาเรียกว่า"ภัยพิบัติ" นช่วงสามปีหลังสงครามชาวยิวประมาณ 700,000 คนอพยพไปยังอิสราเอลมีชาวยิวอีกจำนวนมากถูกขับไล่ออกจากตะวันออกกลาง<ref name="BennyMorris">Morris, 2001, pages 259 - 260.</ref>
เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/wiki/สงครามปาเลสไตน์_ค.ศ._1947–1949"