ผลต่างระหว่างรุ่นของ "พระเจ้าสการะวุตพี"
เนื้อหาที่ลบ เนื้อหาที่เพิ่ม
ไม่มีความย่อการแก้ไข |
ไม่มีความย่อการแก้ไข |
||
บรรทัด 3:
'''พระเจ้าทากายุตปี''' ({{lang-roman|Takayutpi}}, 1511 – 1539) หรือในนวนิยายเรื่อง [[ผู้ชนะสิบทิศ]] เรียก '''พระเจ้าสการะวุตพี''' กษัตริย์องค์ที่ 18 และองค์สุดท้ายแห่ง [[อาณาจักรหงสาวดี]] ในพม่าระหว่าง ค.ศ. 1526 ถึง 1539. โดยพระองค์ขึ้นสืบราชบัลลังก์เมื่อพระชนมายุเพียง 15 พรรษาซึ่งรัชสมัยของพระองค์ตรงกับช่วงอาณาจักรหงสาวดีที่เคยยิ่งใหญ่และทรงอำนาจอิทธิพลภายหลังจากยุค [[อาณาจักรพุกาม]] เริ่มเสื่อมอำนาจลงและพระองค์ไม่เคยปกครองให้ขุนนางเกรงกลัว. ในอีก 13 ปีต่อมา , เนื่องจากกษัตริย์หนุ่มอย่างพระเจ้าทากายุตปีไร้ประสบการณ์และไร้ความสามารถทำให้อาณาจักรหงสาวดีที่สถาปนาตั้งแต่ ค.ศ. 1287 เสียให้แก่อาณาจักรเล็ก ๆ อย่าง [[อาณาจักรตองอู]]
พระเจ้าทากายุตปีประสูติเมื่อ ค.ศ. 1511 ที่ [[หงสาวดี]] เป็นพระราชโอรสองค์ใหญ่ใน [[พญารามที่ 2]] หรือ '''พระเจ้าบินยรานที่ 2''' ({{lang-roman|Binnya Ran II}}) กษัตริย์องค์ที่ 17 โดยมีพระราชอนุชาคือ [[สมิงทอ]] ({{lang-roman|Smim Htaw}}) . พระเจ้าทากายุตปีขึ้นสืบราชบัลลังก์ต่อจากพระราชบิดาเมื่อพระชนมายุเพียง 15 พรรษา . ซึ่งพญารามที่ 2 พระราชบิดานั้นเป็นกษัตริย์ที่ไม่ได้รับความนิยมจากประชาชน
เพราะการขาดสภาวะผู้นำของพระเจ้าทากายุตปีเป็นการเปิดโอกาสให้ [[พระเจ้าตะเบ็งชะเวตี้]] กษัตริย์หนุ่มจาก [[อาณาจักรตองอู]] อาณาจักรเล็ก ๆ ซึ่งตั้งอยู่ทางเหนือและขุนศึกคู่พระทัยของพระองค์อย่าง [[บุเรงนอง]] กรีธาทัพลงมาโจมตีอาณาจักรหงสาวดีถึง 3 ครั้งคือ ค.ศ. 1534 , 1537 และ 1538 โดยเฉพาะใน ค.ศ. 1538 พระเจ้าทากายุตปีขาดแม่ทัพที่มีความสามารถและพระองค์ไม่มีพระทัยที่จะสู้รบรวมถึง [[สอพินยา]] เจ้าเมือง [[เมาะตะมะ]] ผู้เป็นพระเทวัน (พี่เขย) มิได้ส่งกำลังทหารมาช่วยจึงหนีไปพึ่ง [[เมืองแปร]] ซึ่งขณะนั้นปกครองโดย [[พระเจ้านรปติแห่งแปร|พระเจ้านรปติ]] ผู้เป็นพระเทวัน (พี่เขย) อีกพระองค์หนึ่ง▼
▲เพราะการขาดสภาวะผู้นำของพระเจ้าทากายุตปีเป็นการเปิดโอกาสให้ [[พระเจ้าตะเบ็งชะเวตี้]] กษัตริย์หนุ่มจาก [[อาณาจักรตองอู]] อาณาจักรเล็ก ๆ ซึ่งตั้งอยู่ทางเหนือและขุนศึกคู่พระทัยของพระองค์อย่าง [[บุเรงนอง]] กรีธาทัพลงมาโจมตีอาณาจักรหงสาวดีถึง 3 ครั้งคือ ค.ศ. 1534 , 1537 และ 1538 โดยเฉพาะใน ค.ศ. 1538 พระเจ้าทากายุตปีขาดแม่ทัพที่มีความสามารถและพระองค์ไม่มีพระทัยที่จะสู้รบรวมถึง [[สอพินยา]] ({{lang-roman|Saw Binnya}}) เจ้าเมือง [[เมาะตะมะ]] ผู้เป็นพระเทวัน (พี่เขย) มิได้ส่งกำลังทหารมาช่วยจึงหนีไปพึ่ง [[เมืองแปร]] ซึ่งขณะนั้นปกครองโดย [[พระเจ้านรปติแห่งแปร|พระเจ้านรปติ]] ({{lang-roman|Narapati of Prome}}) หรือในนวนิยายเรื่องผู้ชนะสิบทิศเรียก '''พระเจ้านรบดี''' ผู้เป็นพระเทวัน (พี่เขย) อีกพระองค์หนึ่งแต่ในที่สุดตองอูก็เข้ายึดหงสาวดีได้โดยไม่เสียเลือดเนื้อทำให้อาณาจักรหงสาวดีที่รุ่งเรืองมากว่า 252 ปีต้องล่มสลายลงซึ่งพันธมิตรอย่าง [[รัฐฉาน]] และพระเจ้านรปติได้พยายามสถาปนาพระเจ้าทากายุตปีขึ้นเป็นกษัตริย์อีกครั้งแต่พระองค์ได้ปฏิเสธพร้อมขี่ช้างศึกออกจากเมืองแปรไปพร้อมกับทหารจำนวนหนึ่งกระทั่งถึง [[สามเหลี่ยมปากแม่น้ำอิระวดี]] ที่เมือง [[Maubin]] พระเจ้าทากายุตปีก็ประชวรอย่างกะทันหันและสวรรคตที่เมืองนี้
| |||