ผลต่างระหว่างรุ่นของ "อักษรนำ"

ห จะใช้นำได้เฉพาะ[[อัฒสระ]] (คือ พยัญชนะที่มีเสียงกึ่งสระกึ่งพยัญชนะ ได้แก่ ย ร ล ว) และ[[พยัญชนะ]]ตัวสุดท้ายของ[[พยัญชนะวรรค]]เท่านั้น (ได้แก่ [[ง]] [[ญ]] [[ณ]] [[น]] [[ม]] แต่ ณ ไม่มีที่ใช้) เช่น หยด หยอก หย่า หรีด หลง หล่อ หวัง หงอก หญ้า หญิง หนู หย่าหมา ฯลฯ

[[สระ]]ตัวใดที่ใช้ไหฟบสใสใบเขียนไว้ข้างหน้า ก็ต้องเขียนไว้ข้างหน้า้นมยยนใสหำห_หน้าอักษรนำเหมือน[[อักษร]]ธรรมดา เช่น เขนย แสยง ไฉน ฯลฯ [[สระ]]ตัวใดใช้เขียนคร่อม ก็ต้องเขียนคร่อมอักษรนำเหมือน[[อักษร]]ธรรมดาด้วย เช่น เฉลียว เขยิบ ฯลฯ [[สระ]]ที่ใช้เขียนไว้ข้างบน ข้างล่าง และหลังพยัญชนะ รวมทั้งรูป[[วรรณยุกต์]]ด้วย ให้เขียนไว้ที่ตัวที่ 2 ของอักษรนำ เช่น สระ สมิง ฉลุ ฯลฯ ทั้งนี้แสดงให้เห็นว่า แม้จะเขียนคู่กันเป็น 2 ตัว ก็ต้องถือว่าได้ประสมเป็นตัวเดียวกันแล้ว เพราะเราไม่มีการเขียนพยัญชนะ 2 ตัว ให้เป็นตัวเดียวกันได้เหมือนพยัญชนะ[[บาลี]]และ[[สันสกฤต]]