ผลต่างระหว่างรุ่นของ "การซื้อลุยเซียนา"

เนื้อหาที่ลบ เนื้อหาที่เพิ่ม
ไม่มีความย่อการแก้ไข
ป้ายระบุ: เครื่องมือแก้ไขต้นฉบับปี 2560
ไม่มีความย่อการแก้ไข
ป้ายระบุ: เครื่องมือแก้ไขต้นฉบับปี 2560
บรรทัด 9:
'''การซื้อลุยเซียนา''' ({{lang-en|Louisiana Purchase}}) หรือ '''การขายลุยเซียนา''' ({{lang-fr|Vente de la Louisiane}}) คือการที่[[สหรัฐ]]ได้ดินแดนลุยเซียนา (พื้นที่ 828,000 ตารางไมล์ หรือ 2.14 ล้านตารางกิโลเมตร) มาเป็นส่วนหนึ่งของตนด้วยการซื้อจาก[[ฝรั่งเศส]]ในปี ค.ศ. 1803 สหรัฐยอมจ่ายเงิน 50 ล้านฟรังก์ (11,250,000 ดอลลาร์สหรัฐ) และยอมยกหนี้มูลค่า 18 ล้านฟรังก์ (3,750,000 ดอลลาร์สหรัฐ) ให้แก่ฝรั่งเศสเป็นการตอบแทน
 
ดินแดนลุยเซียนารวมถึง 15 รัฐในสหรัฐปัจจุบัน และ 2 รัฐในแคนาดา ได้แก่ อาคันซอ[[รัฐอาร์คันซอ]], [[รัฐมิสซูรี]], [[รัฐไอโอวา]], [[รัฐโอคลาโฮมา]], [[รัฐแคนซัส]], [[รัฐเนบราสกา]], บางส่วนของ[[รัฐมินเนโซตา ]] ทางฝั่งตะวันตกของ[[แม่น้ำมิสซิสซิปปี]], ส่วนใหญ่ของ[[รัฐนอร์ทดาโกตา]], ส่วนใหญ่ของ[[รัฐเซาท์ดาโกตา]], ส่วนตอนเหนือของรัฐเทกซัส, พื้นที่ใน[[รัฐมอนแทนา]], [[รัฐไวโอมิง]]และตะวันออกของ[[รัฐโคโรราโด]] รวมถึงซื้อผืนดินที่แบ่งแยกทวีปที่เป็นซีกตะวันตกของแม่น้ำมิสซิสซิปปี รวมถึงเมือง[[นิวออร์ลีน]] และที่ดีที่ดินเล็ก ๆ ใน[[รัฐแอลเบอร์ตา]] และ[[รัฐซัสแคตเชวัน]] ของ[[แคนาดา]]ในปัจจุบัน มีประชากรที่ไม่ใช่คนพื้นเมืองราว 60,000 คน โดยประชากรครึ่งหนึ่งของดังกล่าวเป็นทาสชาวแอฟริกา
 
ใน[[ฝรั่งเศสสมัยใหม่ตอนต้น|ราชอาณาจักรฝรั่งเศส]]ได้ครอบครองแผ่นดินลุยเซียนา ตั้งแต่ ค.ศ. 1699 และครอบครองโดยสเปนในปี ค.ศ. 1762 จนในปี ค.ศ. 1800 [[จักรพรรดินโปเลียนที่ 1]] หวังว่าจะก่อตั้งจักรวรรดิในอเมริกาเหนือ โดยหวังจะได้แผ่นดินลุยเซียนานี้คืน อย่างไรก็ดี เพราะฝรั่งเศสเองมีภาระสงครามในทวีปยุโรปอย่างหนักหนา นโปเลียนจึงตัดสินใจขายลุยเซียนาให้กับสหรัฐอเมริกา
 
การขายแผ่นดินลุยเซียนา เกิดขึ้นในยุค[[ทอมัส เจฟเฟอร์สัน]] ประธานาธิบดีคนที่สามของสหรัฐ ในครั้งแรกอเมริกาเจตนาจะซื้อเพียงส่วนที่เป็นเมืองนิวออร์ลีนส์ และบริเวณที่ติดชายฝั่งทะเล ฝ่ายอเมริกันเมื่อได้รับข้อเสนอที่จะขายแผ่นดินลุยเซียนาที่กว้างใหญ่กว่าที่ต้องการ ก็ตอบรับโดยทันที แต่ก่อนที่การซื้อขายจะถึงจุดสุดท้าย [[พรรคเฟเดอรัลลิสต์]] พรรคฝ่ายค้านอ้างว่าผิดรัฐธรรมนูญที่ต้องการขยายอาณาเขต เจฟเฟอร์สันเห็นด้วย แต่ก็เห็นว่าด้วยอำนาจฝ่ายบริหารของประธานาธิบดีก็มีอำนาจเพียงพอที่จะกระทำได้