ปรากฏว่าขุนนางท้องถิ่นเปลี่ยนไปเข้ากับฝ่าย[[กรุงธนบุรี]] และขับไล่ข้าหลวงพม่าออกจากเชียงใหม่ด้วยความช่วยเหลือของ[[กรุงธนบุรี]]ในปี พ.ศ. 2317 [[พระเจ้ามังระ]]ขณะพระนั้นพระองค์ประชวรอย่างหนักซึ่งกำลัง ก่อนเวลาจะพรากเอาชีวิตของพระองค์ไปนั้น ตอบสนองโดยได้มีบัญชาให้รุกรานกองทัพพม่าเปิดศึกกับ[[กรุงธนบุรี]] เนเมียวสีหบดีได้บัญชาการคุมการกองทัพด้านเหนืออีกครั้งหนึ่ง ภายใต้การบัญชาการของแม่ทัพ[[อะแซหวุ่นกี้]] ในเดือนตุลาคม พ.ศ. 2318 เนเมียวสีหบดียกกองทัพซึ่งตั้งอยู่ที่[[เชียงแสน]]ลงมายังเชียงใหม่ กองทัพของเขาสามารถยึดเชียงใหม่ได้แต่ก็ต้องเผชิญกับการต้านทานอย่างหนักของไทย<ref>{{cite book | title=Siam: The History of the Thais: From 1569 A.D. to 1824 A.D. | author=Ronald Bishop Smith | year=1966 | publisher=Decatur Press | volume=2}}</ref> เขายกกองทัพกลับไปเชียงแสนอีกครั้งหลังอะแซหวุ่นกี้สั่งยกเลิกการรุกรานหลัง[[พระเจ้ามังระ]]สวรรคตในเดือนมิถุนายน พ.ศ. 2319
