ผลต่างระหว่างรุ่นของ "อึชตาดูโนวู (โปรตุเกส)"

แนวคิดนี้ขัดแย้งกับ[[ลัทธิคอมมิวนิสต์]], [[สังคมนิยม]], [[ลัทธิอนาธิปไตย]], [[เสรีนิยม]] และ [[ลัทธิต่อต้านจักรวรรดินิยม]] ระบอบการปกครองเป็นแบบบรรษัทนิยม, [[อนุรักษ์นิยม]] และ [[ชาตินิยม]]รวมถึงการคุ้มครองศาสนาคริสต์[[นิกายโรมันคาทอลิก]]ในโปรตุเกส นโยบายดังกล่าวทำให้แองโกลา, โมซัมบิกและดินแดนอื่นของโปรตุเกสอยู่ในฐานะรวม[[จักรวรรดิอาณานิคมโปรตุเกส|เป็นส่วนหนึ่งอาณานิคม]]ของประเทศโปรตุเกส และกลายพื้นในการขยายแนวคิดสังคมแบบโปรตุเกสในนโยบาย"กลืนกิน"ทั้งอาณานิคมในแอฟริกาและเอเชีย ภายใต้การนำของรัฐใหม่ มีความพยายยามรักษาความเป็นจักรรวรรดิเก่าอันยาวนานนับศตวรรษซึ่งมีพื้นที่รวมทั้งสิ้น 2,168,071 ตารางกิโลเมตร (837,097 ตารางไมล์) ในขณะที่อำนาจอาณานิคมในอดีตต่างๆ ได้เรียกร้องให้รัฐบาลโปรตุเกส[[การให้เอกราช|คืนเอกราช]]ให้แก่อาณานิคมเหล่านั้น<ref>[http://purl.pt/11440/1/P1.html Portugal Não É Um País Pequeno] {{webarchive |url=https://web.archive.org/web/20110514000000/http://purl.pt/11440/1/P1.html |date=14 May 2011 }}</ref>

โปรตุเกสเข้าร่วมสหประชาชาติ (UN) ในปี พ.ศ. 2498 และเป็นสมาชิกผู้ก่อตั้งของ [[นาโตเนโท]] (พ.ศ. 2492), [[โออีซีดี]] (พ.ศ. 2504) และ เอฟตา (พ.ศ. 2503) ในปี พ.ศ. 2511 Marcelo Caetano ได้รับแต่งตั้งให้เป็นหัวหน้ารัฐบาลคนใหม่ เมื่อวันที่ 25 เมษายน พ.ศ. 2517 [[การปฏิวัติคาร์เนชั่น]]ในลิสบอนการทำรัฐประหารโดยทหารฝ่ายซ้ายโปรตุเกสและคณะกองกำลังแห่งชาติ (MFA) ล้มล้างระบอบการปกครองของเอสตาโด โนโว ตลอดเวลาหลัง[[สงครามโลกครั้งที่สอง]]ได้มีการวิพากษ์วิจารณ์รัฐบาลอย่างรุนแรงจากนานาชาติและเรียกร้องให้รัฐบาลโปรตุเกส[[การให้เอกราช|คืนเอกราช]]ให้แก่อาณานิคม ซึ่งรัฐบาลเอสตาโด โนโวเป็นหนึ่งในรัฐบาลขวาจัดที่ปกครองครองอำนาจยาวนานที่สุดแห่งหนึ่งในทวีปยุโรป