ผลต่างระหว่างรุ่นของ "เพนิซิลลิน"

'''เพนิซิลิน''' ({{lang-en|Penicillins}}) หรือ '''ฟีนอกซิลเมตทิลเพนิซิลลิน ''' (Phenoxymethylpenicillin-Penicillin V) คือกลุ่มของยาที่อยู่ในกลุ่มหลักๆที่เรียกกันว่า บีตา-แลคแทม (Bβ-lactam) คุณสมบัติของยานี้คือเป็นยาที่ใช้รักษาในการติดเชื้อจากแบคทีเรีย

เพนิซิลินออกฤทธิ์โดยการขัดขวางการสร้างผนังเซลล์ของแบคทีเรีย ทำให้โดยเฉพาะ[[แบคทีเรียกรัมบวก|แบคทีเรียตายในที่สุดแกรมบวก]] แต่ปัจจุบันนี้พบโดยการดื้อยาของแบคทีเรียที่มีต่อยาเพนิซิลินยับยั้งการสร้างครอสลิงค์ ผ่านกลไกที่ตัว(crosslink) ระหว่างสายของแบคทีเรียสร้างสารเคมีมาทำลายส่วนประกอบของยา[[เปบทิโดไกลแคน]] (peptidoglycan) ทำให้ยาไม่สามารถออกฤทธิ์ได้ จึงต้องใช้ยาอื่นในการรักษาผนังเซลล์แบคทีเรียที่ดื้อต่อยาเหล่านี้อ่อนแอและถูกทำลาย

เนื่องจากแบคทีเรียสามารถสร้างสารเคมีมาทำลายยาจึงทำให้ยากลุ่มนี้ไม่สามารถออกฤทธิ์ได้ สารเคมีที่แบคทีเรียสร้างนั้นเรียกว่า เบต้า'''บีตา-แลกแตมเมสแทมเมส''' (Bβ-lactamlactamase) ดังนั้นจึงได้มีการคิดค้นสารเคมีบางอย่างเพื่อที่จะไปยับยั้งเบต้า-แลกแตมเมส สารเคมีที่ว่านี้ชื่อว่า เบต้า'''บีตา-แลกแตมเมสแทมเมส อินฮิบิเตอร์''' (Bβ-lactamase inhibitor) ซึ่งพบว่าเมื่อนำสารนี้ใส่ร่วมกับยาเพนิซิลินแล้วทำให้ประสิทธิภาพการทำงานของยาดีขึ้น นั่นคือเชื้อดื้อยาน้อยลงนั้นเอง แต่สารนี้สามารถเหนี่ยวนำให้ผู้ใช้ยามีอาการท้องเสียได้เช่นกัน สารเคมีที่ว่านี้แบ่งออกได้เป็นสามตัว คือ