ผลต่างระหว่างรุ่นของ "พระไตรปิฎกภาษาบาลี"

ในการทำสังคายนาครั้งนี้ พระโมคคัลลีบุตร ติสสเถระ ได้แต่ง[[คัมภีร์กถาวัตถุ]] ซึ่งเป็นคัมภีร์หนึ่งในพระอภิธรรมไว้ด้วย และอรรถกถาก็เริ่มมีในสมัยสังคยานาครั้งที่3 คัมภีร์อรรถกถาภาษาบาลีดั้งเดิมได้สูญหายจากประเทศอินเดียไป เหลือเพียงคัมภีร์อรรถกถาภาษาสิงหล ซึ่งพระมหินทเถระได้นำอรรถกถาในภาษาบาลีมาเผยแพร่ในเกาะลังกาตั้งแต่สมัย[[พระเจ้าอโศกมหาราช]] (พ.ศ. 236)" ดังนั้นในปี [[พ.ศ. 945]] [[พระพุทธโฆสะ]] พระภิกษุชาวอินเดีย จึงได้รับอาราธนามาที่เกาะลังกาเพื่อแปลคัมภีร์อรรถกถากลับคืนสู่ภาษาบาลี ซึ่งคัมภีร์อรรถกถาที่มีอยู่ในปัจจุบันจึงเป็นผลงานการแปลของท่าน[[พระพุทธโฆสะ]][2] และเมื่อทำสังคายนาเสร็จแล้ว ก็มีการส่งคณะทูตไปประกาศพระพุทธศาสนาในประเทศต่างๆ ในที่นี้มี[[พระมหินทเถระ]] ผู้เป็นโอรสของพระเจ้าอโศกมหาราช ที่นำพระพุทธศานาไปประดิษฐานใน[[ประเทศศรีลังกา|ลังกา]] รวมทั้ง[[พระโสณะเถระ]]และ[[พระอุตตระเถระ]] ที่นำพระพุทธศาสนามาเผยแผ่ยังดินแดน[[สุวรรณภูมิ]]ด้วย