ผลต่างระหว่างรุ่นของ "สมเด็จพระราเมศวร"

| พระราชสมภพ = [[พ.ศ. 1882]]

| สวรรคต = [[พ.ศ. 1938]]<br>สิริรวมพระชนมายุ 56 พรรษา

| ครองราชย์ = '''ครั้งที่ 1''' [[พ.ศ. 1912|พ.ศ. 1912]]<br> พระชนมายุ 37 พรรษา <br>'''ครั้งที่ 2''' [[พ.ศ. 1931|พ.ศ. 1931]]<br> พระชนมายุ 49 พรรษา

| รัชกาลถัดไป = '''ครั้งที่ 1''' [[สมเด็จพระบรมราชาธิราชที่ 1]] <br>'''ครั้งที่ 2''' [[สมเด็จพระพระเจ้ารามราชาธิราชราชา]]

แม้พระองค์จะเป็นพระมหากษัตริย์ที่ทรงประหารพระญาติของพระองค์สำเร็จโทษพระเจ้าทองลันเพื่อแย่งชิงชิงราชสมบัติ แต่พระองค์ก็ทรงสร้างคุณูปการต่อกรุงศรีอยุธยาไว้หลายประการ ไม่ว่าจะด้าน[[ศาสนาพุทธ|พระศาสนา]]หรือการสงคราม ซึ่งพระองค์เป็นพระมหากษัตริย์ที่ควรยกย่องเชิดชูพระเกียรติที่ทรงปกครองบ้านเมืองให้อยู่อย่างร่มเย็นเป็นสุขโดยที่ไม่มีเมืองต่างๆมารุกราน พระองค์เป็นพระมหากษัตริย์ที่ทรงขยายอาณาเขตให้อาณาจักรอยุธยายิ่งใหญ่ พระองค์ยังทรงทำนุบำรุงพระพุทธศาสนาอยู่ตลอดเวลา แม้เวลาส่วนมากจะทำศึกสงคราม

หลังจากสมเด็จพระรามาธิบดีที่ 1 เสด็จสวรรคตในปี [[พ.ศ. 1912]] พระองค์จึงเสด็จฯ จากเมืองลพบุรีมาเสวยราชสมบัติเป็นพระมหากษัตริย์รัชกาลที่ 2 แห่งกรุงศรีอยุธยา<ref name="พันจัน42">''พระราชพงศาวดารกรุงศรีอยุธยา ฉบับพันจันทนุมาศ (เจิม)'', หน้า 42</ref> ขณะนั้นมีพระชนมายุได้ 37 พรรษา แต่พระองค์ทรงครองราชสมบัติได้เพียงปีเดียว สมเด็จพระบรมราชาธิราชเจ้าก็ยกทัพจากเมืองสุพรรณบุรีเข้ามา พระองค์จึงออกไปรับเสด็จฯ เข้าพระนคร แล้วถวายราชสมบัติให้ครองกรุงศรีอยุธยาแทน ส่วนพระองค์กลับไปครองเมืองลพบุรีดังเดิม<ref name="พันจัน43">''พระราชพงศาวดารกรุงศรีอยุธยา ฉบับพันจันทนุมาศ (เจิม)'', หน้า 43</ref>

ภายหลังสมเด็จพระบรมราชาธิราชที่ 1 เจ้าเสด็จสวรรคตในปี [[พ.ศ. 1931]] [[สมเด็จพระเจ้าทองลัน]] พระราชโอรสในสมเด็จพระบรมราชาธิราชเจ้า เสด็จขึ้นครองราชสมบัติกรุงศรีอยุธยาได้เพียง 7 วัน สมเด็จพระราเมศวรได้ยกพลจากเมืองลพบุรีมายึดกรุงศรีอยุธยา โปรดให้สำเร็จโทษสมเด็จพระเจ้าทองลัน ณ [[วัดโคกพระยา]]<ref name="พันจัน46">''พระราชพงศาวดารกรุงศรีอยุธยา ฉบับพันจันทนุมาศ (เจิม)'', หน้า 46</ref> แล้วขึ้นครองราชสมบัติกรุงศรีอยุธยาเป็นครั้งที่ 2 ขณะมีพระชนมายุได้ 49 พรรษา<ref name="นามา53"/>

ในปี [[พ.ศ. 1938]] เย็นวันหนึ่งสมเด็จพระราเมศวรเสด็จไปพระที่นั่งมังคลาภิเษก ระหว่างทางมีวิญญาณของท้าวมลมาปรากฏนั่งขวางทางเสด็จอยู่แล้วหายไป พระองค์ก็สวรรคต<ref name="พันจัน48">''พระราชพงศาวดารกรุงศรีอยุธยา ฉบับพันจันทนุมาศ (เจิม)'', หน้า 48</ref> สิริพระชนมายุ 56 พรรษา<ref name="นามา54">''นามานุกรมพระมหากษัตริย์ไทย'', หน้า 54</ref> ทรงครองราชสมบัติรวม 2 ครั้งเป็นระยะเวลา 8 ปี โดย[[สมเด็จพระพระเจ้ารามราชาธิราชราชา]] พระราชโอรสของพระองค์ได้สืบราชสมบัติ

เมื่อปี [[พ.ศ. 1895]] ขณะที่พระองค์ยังทรงดำรงพระอิสริยยศเป็นสมเด็จพระเจ้าลูกเธอในสมเด็จพระรามาธิบดีที่ 1 อยู่นั้น สมเด็จพระราชบิดาโปรดให้เชิญพระองค์ลงมาจากเมืองลพบุรีและตรัสว่า[[ขอม]]แปรพักตร์ต้องปราบปรามเสีย จึงโปรดให้พระองค์ยกพล 5,000 ไปยัง[[นครธม|กัมพูชาธิบดี]] พระยาอุปราชพระราชโอรสใน[[พระบรมลำพงษ์ราชา]] พระเจ้ากรุงกัมพูชาธิบดี ได้เข้าโจมตีทัพหน้าของกรุงศรีอยุธยาจนแตกพ่าย แล้วจึงเข้าปะทะกับทัพหลวงต่อ เมื่อความทราบถึงสมเด็จพระรามาธิบดีที่ 1 พระองค์จึงมีพระราชโองการให้ขุนตำรวจออกไปเชิญสมเด็จพระบรมราชาธิราชเจ้าที่ประทับอยู่ ณ เมืองสุพรรณบุรี ขึ้นไปทำศึกช่วยพระราเมศวร การศึกดำเนินไปเป็นระยะเวลา 1 ปีโดยประมาณ จึงสามารถเอาชนะกรุงกัมพูชาธิบดีได้สำเร็จและได้กวาดต้อนชาวกัมพูชาธิบดีเข้ามาอยู่ยังกรุงศรีอยุธยาเป็นจำนวนมาก<ref name="พันจัน38"/>

เมื่อปี [[พ.ศ. 1933]] พระองค์ทรงยกกองทัพขึ้นไปยัง[[เวียงเชียงใหม่|เมืองเชียงใหม่]] ในชั้นแรกนั้นพระเจ้าเชียงใหม่ได้ขอสงบศึก โดยขอเวลา 7 วันแล้วจะนำเครื่องราชบรรณาการมาถวายเพื่อเจริญพระราชไมตรี ในการนี้มุขมนตรีนายทัพนายกองได้ปรึกษาหารือว่า อาจจะเป็นกลอุบายของพระเจ้าเชียงใหม่เพื่อจะได้เตรียมการรับมือกองทัพของกรุงศรีอยุธยา แต่พระองค์ตรัสว่าเมื่อเขาไม่รบแล้วเราจะรบนั้นดูมิบังควรและถึงแม้ว่าพระเจ้าเชียงใหม่จะไม่รักษาสัตย์ก็ใช่ว่าจะสามารถรอดพ้นจากทหารของกรุงศรีอยุธยาไปได้ เมื่อผ่านไป 7 วัน พระเจ้าเชียงใหม่ไม่ได้นำเครื่องราชบรรณาการมาถวาย พระองค์จึงยกกำลังเข้าตีเมืองเชียงใหม่ เจ้าเมืองเชียงใหม่ต้านไม่ได้จึงหนีออกไป แต่สามารถจับนักสร้างพระโอรสพระเจ้าเชียงใหม่ได้ พระองค์ทรงพระกรุณาให้นักสร้างขึ้นครองราชสมบัติอยู่ ณ เมืองเชียงใหม่ และได้กวาดต้อนผู้คนลงมาทางใต้โดยให้ไปอยู่ที่[[อำเภอเมืองจันทบุรี|เมืองจันทบูร]] [[อำเภอเมืองนครศรีธรรมราช|เมืองนครศรีธรรมราช]] [[อำเภอเมืองพัทลุง|เมืองพัทลุง]] และ[[อำเภอเมืองสงขลา|เมืองสงขลา]]<ref name="พันจัน47">''พระราชพงศาวดารกรุงศรีอยุธยา ฉบับพันจันทนุมาศ (เจิม)'', หน้า 47</ref>

หลังจากศึก ณ เมืองเชียงใหม่เสร็จสิ้น พระองค์เสด็จยัง[[อำเภอเมืองพิษณุโลก|เมืองพิษณุโลก]] ในการนี้พระองค์เสด็จนมัสการ[[พระพุทธชินราช]]และเปลื้องเครื่องต้นทำสักการบูชาสมโภช 7 วัน แล้วจึงเสด็จกลับกรุงศรีอยุธยา สำหรับการพระพุทธศาสนาภายในกรุงศรีอยุธยานั้น พระองค์โปรดให้สถาปนาพระมหาธาตุสูง 17 วา ยอดสูง 3 วา ณ บริเวณที่พระองค์ทอดพระเนตรเห็น[[พระบรมสารีริกธาตุ]]แสดงปาฎิหารย์ โดยพระราชทานชื่อว่า[[วัดมหาธาตุ พระนครศรีอยุธยา|วัดพระมหาธาตุ]]<ref name="พันจัน47"/> นอกจากนี้ พระองค์ยังโปรดให้สถาปนา[[วัดภูเขาทอง]]ขึ้นเมื่อปี [[พ.ศ. 1930]]<ref name="พันจัน48"/>

* {{อ้างหนังสือ | ผู้แต่ง = มูลนิธิสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดา | ชื่อหนังสือ = นามานุกรมพระมหากษัตริย์ไทย | urlURL = httphttps://www.sactmd.orgo.th/main/pdf/Thai_king_directories.pdf| พิมพ์ที่ = มูลนิธิสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดา | จังหวัด = กรุงเทพฯ | ปี = 2554 | ISBN = 978-616-7308-25-8| จำนวนหน้า = 264}}

|ตำแหน่ง = พระมหากษัตริย์แห่ง[[อาณาจักรกรุงศรีอยุธยา]] (ครั้งที่ 1)<br>([[ราชวงศ์อู่ทอง]])

|ช่วงเวลา = [[(สมัยที่ 1) พ.ศ. 1912| - พ.ศ. 1912]]1913<br/ ->(สมัยที่ 2) [[พ.ศ. 1913|1931 - พ.ศ. 1913]]1938

|ก่อนหน้า = [[สมเด็จพระรามาธิบดีที่ 1]] <br>(ก่อนสมัยที่ 1)<br>[[ราชวงศ์อู่สมเด็จพระเจ้าทองลัน]] <br>(ก่อนสมัยที่ 2)

|วาระก่อนหน้า = ([[พ.ศ. 1893|พ.ศ. 1893]] - [[พ.ศ. 1912|พ.ศ. 1912]])

|ถัดไป = [[สมเด็จพระบรมราชาธิราชที่ 1]] <br>(หลังสมัยที่ 1)<br>[[ราชวงศ์สุพรรณภูมิสมเด็จพระเจ้ารามราชา]] <br>(หลังสมัยที่ 2)

|วาระถัดไป = ([[พ.ศ. 1913|พ.ศ. 1913]] - [[พ.ศ. 1931|พ.ศ. 1931]])