ผลต่างระหว่างรุ่นของ "เทคโน"
เนื้อหาที่ลบ เนื้อหาที่เพิ่ม
ไม่มีความย่อการแก้ไข |
ไม่มีความย่อการแก้ไข |
||
บรรทัด 16:
}}
'''เทคโน''' ({{lang-en|techno}}) เป็นรูปแบบของ[[ดนตรีอิเล็กทรอนิกส์แดนซ์]]<ref>According to Butler (2006:33) use of the term EDM "has become increasingly common among fans in recent years. During the 1980s, the most common catchall term for EDM was ''house music'', while ''techno'' became more prevalent during the first half of the 1990s. As EDM has become more diverse, however, these terms have come to refer to specific genres. Another word, ''electronica'', has been widely used in mainstream journalism since 1997, but most fans view this term with suspicion as a marketing label devised by the music industry".</ref>ที่เกิดขึ้นใน[[ดีทรอยต์]] [[รัฐมิชิแกน]] ใน[[สหรัฐอเมริกา]] ในช่วงกลางถึงปลายทศวรรษ 1980 คำว่า ''techno'' ได้ถูกใช้ครั้งแรกในปี 1988<ref name=BREW354>Brewster 2006:354</ref><ref name=REYNOLDS71>Reynolds 1999:71. ''Detroit's music had hitherto reached British ears as a subset of Chicago house; [Neil] Rushton and the [[Belleville Three]] decided to fasten on the word techno – a term that had been bandied about but never stressed – in order to define Detroit as a distinct genre.''</ref>
แรกเริ่มเทคโนได้รวม[[ดนตรีอิเล็กทรอนิกส์]]ในสไตล์ของศิลปินเช่น [[ครัฟท์แวร์ค]] (Kraftwerk) [[จอร์โจ มอโรเดร์]] (Giorgio Moroder) และ [[เยลโลแมจิกออร์เคสตรา]] (Yellow Magic Orchestra) พร้อมกับแนวเพลงแอฟริกันอเมริกัน รวมทั้ง [[ฟังก์]] [[อิเล็กหรอ]] ชิคาโกเฮาส์ และ[[อิเล็กทริกแจ๊ส]]<ref name="bogdanov_2001">{{cite book|last=Bogdanov|first=Vladimir|title=All music guide to electronica: the definitive guide to electronic music|year=2001|publisher=[[Hal Leonard Corporation|Backbeat Books]]|isbn=0-87930-628-9|url=http://books.google.co.uk/books?id=GJNXLSBlL7IC&pg=PT582|edition=4|accessdate=26 May 2011|page=582|quote=Typically, that birth is traced to the early '80s and the emaciated inner-city of Detroit, where figures such as Juan Atkins, Derrick May, and Kevin Saunderson, among others, fused the quirky machine music of Kraftwerk and Yellow Magic Orchestra with the space-race electric funk of George Clinton, the optimistic futurism of Alvin Toffler's ''The Third Wave'' (from which the music derived its name), and the emerging electro sound elsewhere being explored by Soul Sonic Force, the Jonzun Crew, Man Parrish, "Pretty" Tony Butler, and LA's Wrecking Cru.}}</ref> นอกจากนี้ยังมีอิทธิพลรูปแบบมากมายและบทเพลงที่ไม่มีฅัวต้น<ref>Rietveld 1998:125</ref> ที่เกี่ยวข้องกับการใช้ชีวิตในอเมริกาในปลายยุคสังคมทุนนิยม โดยเฉพาะอย่างยิ่งหนังสือ ''The Third Wave'' (เดอะเธิร์ดเวฟ) โดย อัลวิน ทอฟเลอร์ (Alvin Toffler)<ref>Sicko 1999:28</ref><ref>''Having grown up with the latter-day effects of Fordism, the Detroit techno musicians read futurologist Alvin Toffler's soundbite predictions for change – 'blip culture', 'the intelligent environment', 'the infosphere', 'de-massification of the media de-massifies our minds', 'the techno rebels', 'appropriated technologies' – accorded with some, though not all, of their own intuitions,'' Toop, D. (1995), ''Ocean of Sound'', Serpent's Tail, (p. 215).</ref> โปรดิวเซอร์เพลงผู้บุกเบิก [[วาน แอตกินส์]] (Juan Atkins) กล่าวถึงการถ้อยคำ "เทคโนเรเบลส์" (techno rebels) ของทอฟเลอร์ ได้เป็นแรงบันดาลใจให้เขาได้ใช้คำ เทคโน ที่จะอธิบายดนตรีสไตล์เขาที่ได้ช่วยสร้างไว้ ผสมผสานเอกลักษณ์ได้รับอิทธิพลจากแนวเทคโนกับสุนทรียะที่เรียกว่า อัฟโฟรฟิวเจอร์ริสม์ (afrofuturism) โปรดิวเซอร์เช่น [[เดอร์ริก เมย์]] (Derrick May) ได้กล่าวว่า ในการเปลี่ยนแปลงของจิตวิญญาณออกจากร่างกายไปยังเครื่องจักรกลที่มักจะเป็นต้นเหตุของความหลงใหลที่เป็นหลักการแสดงออกจากจิตวิญญาณเทคโนโลยี<ref>Kodwo 1998</ref><ref>Reynolds 1999:51. ''...techno artists often talk about what they do in the seemingly inappropriate language of traditional humanist art – 'expression', 'soul', 'authenticity', 'depth'.''</ref> ในกรณีนี้: "เทคโนแดนซ์มิวสิกสิ้นหวังเช่นไร อโดร์โน เห็นว่าเป็นผลการทำให้เหินห่างของการนำเครื่องจักรมาใช้แทนคนในจิตสำนึกที่ทันสมัย"<ref>Mc Leod, K.,"Space oddities: aliens, futurism and meaning in popular music", Popular Music (2003) Volume 22/3. Copyright 2003 Cambridge University Press, pp. 337–355.</ref>
| |||