ผลต่างระหว่างรุ่นของ "พระเจ้าชุงซอน"

'''เจ้าพระเจ้าชุงซอนแห่งโครยอ''' ({{เกาหลี|충선|ฮันจา=忠宣|MC2000=Chungseon|MR=Ch'ungsǒn}} ค.ศ. 1275 - ค.ศ. 1325) เป็น เจ้าประเทศราช พระประมุของค์ที่ 226 แห่งราชวงศ์โครยอ (ค.ศ. 1298 และ ค.ศ. 1308 - ค.ศ. 1313)

เจ้าพระเจ้าชุงซอนเปนพระโอรสของ[[พระเจ้าชุงยอล]] (충렬왕, 忠烈王) และองค์หญิงเจกุก (제국대장공주, 齊國大長公主) พระมเหสีชาวมองโกล พระธิดาของพระจักรพรรดิหยวนซื่อจู[[กุบไลข่าน]] (Kublai Khan) เมื่อพระเจ้าชุงซอนได้รับการสถาปนาเป็นองค์ชายรัชทายาทในค.ศ. 1277 ก็ทรงย้ายไปประทับที่เมือง[[ปักกิ่ง]]ตามธรรมเนียมที่ปฏิบัติมาเมื่อเกาหลียังเป็นเมืองขึ้นของราชวงศ์หยวน ได้รับพระนาม[[ภาษามองโกล]]ว่า '''อีจีร์บูกา''' (Ijirbuga) และอภิเษกกับองค์หญิงโบทับซิลิน (Botapsilin) พระปนัดดาของพระจักรพรรดิกุบไลข่าน

ในค.ศ. 1297 องค์หญิงเจกุกสิ้นพระชนม์ องค์ชายรัชทายาททราบข่าวการสิ้นพระชนม์ของพระราชมารดาก็พิโรธมาก รีบเสด็จกลับมาเมือง[[แคซอง]] แล้วกล่าวโทษราชสำนักว่าลอบปลงพระชนม์พระมารดาเป็นการแก้แค้นชาว[[มองโกล]] ทรงให้ขุนนางและข้ารับใช้ในราชสำนักจำนวนมากถูกประหารชีวิต<ref>http://www.koreanhistoryproject.org/Ket/C07/E0702.htm</ref> เจ้าพระเจ้าชุงยอลทรงตกพระทัยกับความพิโรธของพระโอรสจนทรงยอมสละราชบัลลังก์ให้แก่องค์ชายรัชทายาท ขึ้นครองราชสมบัติเป็นพระ'''เจ้าชุงซอน''' (충선왕, 忠宣王) ตามพระนามที่พระจักรพรรดิเฉินจง (元成宗) [[เตมูร์ ข่าน]] (Temür Khan) พระราชทานมา

องค์หญิงโพทัพซิลิน หรือ องค์หญิงคเยกุก (계국대장공주, 薊國大長公主) ทรงมีความหึงหวงและริษยาพระมเหสีตระกูลโจ พระมเหสีอีกองค์ของเจ้าพระเจ้าชุงซอนซึ่งเป็นชาวเกาหลี องค์หญิงคเยกุกนำความไปฟ้องพระจักรพรรดิเฉินจง พระจักรพรรดิเฉินจงจึงมีรับสั่งให้เจ้าชุงซอนและองค์หญิงคเยกุกเสด็จมายังกรุงปักกิ่งเพื่อไต่สวนความจริง ปรากฏว่าพระจักรพรรดิเฉินจงมีพระวินิจฉัยให้ปลดเจ้าพระเจ้าชุงซอนออกจากราชสมบัติและให้เจ้าพระเจ้าชุงยอลพระราชบิดาครองราชสมบัติดังเดิม พระจักรพรรดิเฉินจงทรงสถาปนาพระเจ้าชุงซอนให้เป็น '''[[เสิ่นหยาง]]อ๋อง''' (瀋陽王) ไว้ปกครองชาวเกาหลีที่พลัดถิ่นมาในจีน

ในค.ศ. 1308 พระเจ้าชุงยอลสวรรคต เจ้าพระเจ้าชุงซอนเสิ่นหยางอ๋องจึงเสด็จกลับเกาหลีเพื่อขึ้นครองราชสมบัติดังเดิม และมอบตำแหน่งอ๋องแห่งเสิ่นหยางให้แก่องค์ชายวังโค (왕고, 王暠) หรือวอลเจยิตู (Öljeitü) เจ้าชุงซอนทรงสนพระทัยและโปรดปรานวัฒนธรรมจีนเป็นอย่างมาก โดยเฉพาะ[[ลัทธิขงจื้อใหม่]] (Neo-Confucianism) ในค.ศ. 1313 เจ้าชุงซอนก็ทรงตัดสินพระทัยสละราชบัลลังก์ให้แก่[[พระเจ้าชุงซุก|องค์ชายคังนึง]] (강릉대군, 江陵大君) พระโอรสแล้วเสด็จกลับไปประทับที่กรุงปักกิ่งเพื่อชื่นชมศิลปวัฒนธรรมจีนต่อไป

ในค.ศ. 1230 จากเหตุการณ์ทางการเมืองของราชวงศ์หยวนหลังการสวรรคตของพระ[[จักรพรรดิหยวนเหรินจง]] (元仁宗) พระเจ้าชุงซอนทรงถูกเนรเทศไปยัง[[ทิเบต]] แต่ก็ได้รับพระราชทานอภัยโทษและเสด็จนิวัติกรุงปักกิ่ง เจ้าพระเจ้าชุงซอนสวรรคตในค.ศ. 1325

ตำแหน่ง=เจ้าผู้ครองแคว้นพระประมุขแห่งโครยอ|