ผลต่างระหว่างรุ่นของ "นิราศนรินทร์"
เนื้อหาที่ลบ เนื้อหาที่เพิ่ม
ลไม่มีความย่อการแก้ไข |
ล เก็บกวาดทันใจด้วยสคริปต์จัดให้ |
||
บรรทัด 1:
{{ตารางวรรณคดี
}}
'''นิราศนรินทร์''' เป็น[[วรรณคดี]]ในยุครัตนโกสินทร์ตอนต้น ประเภท[[นิราศ]] ที่จัดว่าแต่งได้ดี ถึงขนาดที่[[กระทรวงศึกษาธิการ]]คัดมาให้นักเรียนได้ศึกษากันในชั้นเรียน และมีบทโคลงที่ใช้เป็นแบบแผนของ[[โคลงสี่สุภาพ]]ด้วย
=== ผู้แต่ง ===
ผู้แต่งนิราศนรินทร์ คือ[[นายนรินทรธิเบศร์]] (มิใช่ชื่อตัว แต่เป็นบรรดาศักดิ์ในสมัยโบราณ) มีนามเดิมว่า '''อิน''' ในตำรารุ่นเก่า มักเขียนเป็น นายนรินทรธิเบศร์ (อิน) ได้แต่งนิราศเรื่องนี้เมื่อคราวตามเสด็จ'''สมเด็จพระบวรราชเจ้า มหาเสนานุรักษ์'''ยกกองทัพหลวงไปปราบพม่า ซึ่งยกลงมาตีเมือง[[ถลาง]]และ[[ชุมพร]] ในช่วงต้น[[รัชกาลที่ 2]] เมื่อ[[ปีมะเส็ง]] ([[พ.ศ. 2352]]) นิราศเรื่องผู้แต่งไม่ได้ระบุชื่อเอาไว้ แต่เรียกกันโดยทั่วไปตามชื่อผู้แต่ง ว่า “นิราศนรินทร์”
=== เนื้อหา ===
เป็นการคร่ำครวญและพรรณนาความรู้สึกอาลัยอาวรณ์ที่มีต่อหญิงคนรัก และเล่าถึงการเดินทาง เมื่อผ่านภูมิประเทศต่างๆ เริ่มจากคลองขุด ถึงวัดแจ้ง ([[วัดอรุณราชวราราม|วัดอรุณ]]) เข้า[[คลองบางกอกน้อย]] และล่องเรือไปจนถึง[[อ่าวไทย]] แล้วขึ้นบกที่[[เพชรบุรี]]
=== คำประพันธ์ ===
นิราศนรินทร์แต่งด้วย[[โคลงสี่สุภาพ]] 143 บท โดยมี[[ร่ายสุภาพ]]ขึ้นต้น 1 บท ผู้แต่งประณีตในการคัดสรรคำและความหมาย ร้อยกรองเป็นบทโคลงที่ไพเราะ ทั้งยังมีสัมผัสอักษรแพรวพราวตามขนบของคำโคลง อาจกล่าวได้ว่า แทบไม่มีโคลงบทไหนเลย ที่อ่านแล้วไม่รู้สึกถึงความไพเราะงดงาม อย่างไรก็ตาม ด้วยสำนวนภาษาที่เก่าถึงยุครัตนโกสินทร์ตอนต้น จึงมีคำศัพท์จำนวนไม่น้อยที่เข้าใจยาก หรือเป็นที่ถกเถียงกันโดยยังไม่มีข้อยุติ
นิราศเรื่องนี้เป็นที่ยกย่องกันมาก ถึงกับยกเปรียบกับวรรณคดีรุ่นเก่าอย่าง[[โคลงกำสรวล]] ในเรื่องนี้ [[สมเด็จฯ กรมพระยาดำรงราชานุภาพ]]ยังได้ทรงพระนิพนธ์คำนำหนังสือนิราศนรินทร์เอาไว้ ตอนหนึ่งมีข้อความว่า “...มีผู้สันนิษฐานว่านายนรินทรธิเบศร์ (อิน) แต่งเอาอย่าง หรือเลียนแบบโคลงนิราศ[[กำสรวลศรีปราชญ์]] ซึ่งแต่งในรัชกาล[[สมเด็จพระนารายณ์มหาราช]]ครั้ง[[กรุงศรีอยุธยา]] แต่เมื่อเทียบเคียงกันแล้ว กลับเห็นว่าแต่งดีกว่าเรื่องกำสรวลศรีปราชญ์
== ตัวอย่างจากนิราศนรินทร์ ==
๑. ศรีสิทธิ์พิศาลภพ เลอหล้าลบล่มสวรรค์ จรรโลงโลกกว่ากว้าง แผนแผ่นผ้างเมืองเมรุ ศรีอยุธเยนทร์แย้มฟ้า แจกแสงจ้าเจิดจันทร์ เพียงรพิพรรณผ่องด้าว ขุนหาญห้าวแหนบาท สระทุกข์ราษฎร์รอนเสี้ยน ส่ายเศิกเหลี้ยนล่งหล้า ราญราบหน้าเภริน เข็ญข่าวยินยอบตัว ควบค้อมหัวไหว้ละล้าว ทุกไทน้าวมาลย์น้อม ขอออกอ้อมมาอ่อน ผ่อนแผ่นดินให้ผาย ขยายแผ่นฟ้าให้แผ้ว เลี้ยงทแกล้วให้กล้า พระยศไท้เทิศฟ้า เฟื่องฟุ้งทศธรรม ท่านแฮ
|