ผลต่างระหว่างรุ่นของ "พระโคตมพุทธเจ้า"

พระพุทธองค์ทรงระลึกถึงอาฬามฬารดาบสและอุทกดาบส แต่ทิพยจักษุญาณได้บอกว่า ทั้งสองสิ้นชีพไปแล้ว จึงทรงระลึกถึง[[ปัญจวัคคีย์]] ทรงทราบว่า ปัญจวัคคีย์อยู่ที่ป่า[[อิสิปตนมฤคทายวัน]] จึงได้เสด็จไปแสดงปฐมเทศนา คือ[[ธัมมจักกัปปวัตตนสูตร]] โปรด ในวันขึ้น 15 ค่ำ เดือน 8 คือ[[วันอาสาฬหบูชา]]นั่นเอง ซึ่งกล่าวถึงสุด 2 อย่าง อันบรรพชิต ไม่ควรปฏิบัติ คือการลุ่มหลงมัวเมาในกาม 1 การทรมาณตนให้ลำบากเปล่า 1 [[มัฌิมาปฏิปทามัชฌิมาปฏิปทา]] ทางสายกลางที่ควรดำเนิน คือ[[อริยสัจ 4]] และ[[มรรคมีองค์แปด]]

พระอัครสาวกที่สำคัญของพระพุทธเจ้าคือ '''[[พระสารีบุตร]]''' และ '''[[พระมหาโมคคัลลานะ]]''' ครั้งนั้นคืออุปติสสะและโกลิตะ ในขณะนั้นพระพุทธองค์กำลังประทับท่ามกลางพุทธบริษัทจำนวนมาก เมื่อเห็นมาณพทั้งสองกำลังเดินมา จึงตรัสบอกภิกษุสงฆ์ว่า '''ภิกษุทั้งหลาย มาณพทั้งสองคนนั้นจะเป็นอัครสาวกของเราตถาคต''' มาณพทั้งสองได้ทูลของขออุปสมบทต่อพระพุทธเจ้า พระพุทธองค์ทรงประทาน[[เอหิภิกขุอุปสัมปทา]]ให้ ทั้ง 2 ได้ปฏิบัติธรรมอย่างพากเพียรจนพระมหาโมคคัลลานะอุปสมบทได้ 7 วัน ก็สำเร็จเป็น[[พระอรหันต์]] ส่วนพระสารีบุตรอุปสมบทได้กึ่งเดือน จึงสำเร็จพระอรหันต์ พระอรรถกถาจารย์ได้อธิบายการที่พระสารีบุตรได้บรรลุพระอรหันต์ช้ากว่าพระมหาโมคคัลลานะว่าเป็นเพราะพระสารีบุตรเป็นผู้มีปัญญามาก ต้องใช้บริกรรมใหญ่ เปรียบด้วยการเสด็จไปของพระราชาต้องตระเตรียมราชพาหนะและราชบริวาร จึงจำเป็นต้องใช้เวลามากกว่าการไปของคนสามัญ

[[พระธรรม]]นั้นแบ่งเป็น 2 ลักษณะคือ คำสอนที่เกี่ยวเนื่องกับ ชีวิตประจำวันของ ผู้คนทั่วไป เรียกว่า[[พระสูตร]] และคำสอนที่เป็น หัวข้อธรรมล้วน ๆ เช่น ขันธ์ 5 ปัจจยา การปัจจยาการ 12 เป็นต้นเรียกว่าพระอภิธรรม ส่วนวินัยสำหรับพระ [[ภิกษุ]]และ[[ภิกษุณี]] ได้แก่กฎระเบียบข้อปฏิบัติ หลังจากพระพุทธเจ้าปรินิพพานได้ 3 เดือน พุทธบริษัทได้ ร่วมกันรวบรวม [[พระสูตร]] [[พระอภิธรรม]] และ[[พระวินัย]] จัดเข้าเป็นหมวดหมู่ได้ 84,000 หมวด รวมเรียกว่า [[พระไตรปิฎก]]