ผลต่างระหว่างรุ่นของ "พระเจ้านรสีหบดี"

▲หลังการเสด็จสวรรคตของพระเจ้าอุซะนาราชบิดาจากอุบัติเหตุในการล่าสัตว์เมื่อปีค.ศ.1254 พระเจ้านรสีหบดีก็ได้ครองราชบัลลังก์พุกามโดยการแย่งชิงจากพระเชษฐาด้วยความช่วยเหลือบงการของมหาเสนาบดีราชสิงคาล ผู้ซึ่งเชื่อว่าจะสามารถเชิดกษัตริย์องค์ใหม่ที่มาจากเจ้าชายอ่อนพระชันษานี้ได้ แต่กษัตริย์หนุ่มได้แปรเปลี่ยนท่าทีที่หัวอ่อนเป็นกระด้างกระเดื่อง หยิ่งยะโส โกรธกริ้วและกักขฬะ พระองค์ทรงสั่งเนรเทศราชสิงคาลแทบจะทันทีที่ครองราชย์ แต่ต่อมาไม่นานพระองค์ก็ทรงจำใจเรียกกลับมาใช้งานเพื่อปราบกบฏในแคว้น[[ยะไข่]]และแถบ[[ตะนาวศรี]] ราชสิงคาลปราบกบฏสำเร็จแต่ก็มิได้หวนกลับคืนมา ราชสิงคาลเสียชีวิตระหว่างเดินทัพกลับ นับแต่นี้ไปพระเจ้านรสีหบดีจะหามีหอกข้างแคร่มารบกวนอาสน์ราชบัลลังก์ได้อีก

▲พระเจ้านรสีหบดีเป็นกษัตริย์ผู้ไร้ความสามารถอย่างสมบูรณ์แบบ ไม่ว่าจะเรื่องการปกครองบริหารภายในราชอาณาจักรหรือกิจการกับต่างชาติ เฉกเช่นพระราชบิดาและพระอัยกาบุพกษัตริย์ทั้งสองก่อนหน้าพระองค์ พระองค์ล้มเหลวในการจัดการพระราชทรัพย์และบริหารท้องพระคลังซึ่งร่อยหรอลงทุกปีๆ สืบเนื่องมาจากการยกเว้นภาษีที่ดินให้แก่ธรณีสงฆ์ นอกจากนี้เมื่อเปรียบกับพระอัยกา คือ [[:en:Kyaswa|พระเจ้ากะยอชวา]] ที่มักโปรดสร้างพระเจดีย์ขนาดเล็กมากกว่าที่จะบังคับเกณฑ์แรงงานมากมายแล้ว พระเจ้านรสีหบดีกลับมักโปรดที่จะสร้างพระเจดีย์อย่างหรูหราฟุ่มเฟือย เช่น [[:en:Mingalazedi_Pagoda|มิงคละเจดีย์]] ที่บังคับเกณฑ์แรงงานจำนวนมาก จนผู้คนต่างก่นด่าสาปแช่ง โดยมีเสียงร่ำลือว่า "วันที่เจดีย์สร้างสำเร็จสิ้นนั้น จักเป็นวันถึงฆาตของกษัตริย์"

▲แต่เงาทมิฬที่แท้จริงของราชวงศ์พุกามและพระเจ้านรสีหบดีนั้นมิใช่เงาของเจดีย์ แต่คือเงาของผืนธงกองทัพมองโกลจากทางเหนือ ในช่วงเวลานั้นทัพมองโกลได้เข้ายึด[[มณฑลยูนนาน]]ได้ตั้งแต่ปีค.ศ. 1253 เมื่อมาถึงปีค.ศ. 1271 แม่ทัพเขตยูนนานภายใต้การนำของ[[กุบไลข่าน]]จักรพรรดิมองโกลในขณะนั้นได้ส่งทูตมาเจรจาเรียกร้องเครื่องบรรณาการกับพระเจ้านรสีหบดี แต่พระองค์ปฏิเสธ แม้ทางมองโกลจะส่งทูตมาอีกครั้งในปีค.ศ. 1273 พระองค์ก็ยังทรงยืนกรานปฏิเสธพร้อมกับสั่งประหารทูตมองโกลผู้นั้นเป็นเครื่องยืนยัน

▲ปีค.ศ. 1277 ทัพมองโกลได้เริ่มบุกเข้ามายังอาณาจักรพุกามเป็นครั้งแรก ฝ่ายพุกามได้พ่ายแพ้อย่างราบคาบใน[[:en:Battle_of_Ngasaunggyan|ศึกงาสะอองยาน]] สงครามได้ดำเนินต่อไปอีกหลายปี แม้ในปีค.ศ. 1284 จะมีการพยายามเจรจาทางการทูตจากฝ่ายพุกามโดยส่งราชทูตทิศาปาโมกขะ ไปยังราชสำนักมองโกลของกุบไลข่านก็ตาม ก็ไม่เป็นผลแต่อย่างใด เมื่อล่วงเข้าปีค.ศ. 1287 กองทัพมองโกลภายใต้การนำโดยพระนัดดาของกุบไลข่าน บุกตะลุยยึดครองทั้งหมดของใจกลางอาณาจักรพุกาม พระเจ้านรสีหบดีเสด็จลี้ภัยไปทางใต้สู่เมืองแปรที่มีราชโอรสพระองค์รองสีหสุปกครองอยู่ แต่พระองค์ทรงเหลือจะคาดคิดได้ว่า สีหสุได้จับกุมตัวพระองค์ไว้และถวายโอสถพิษให้่ เพื่อที่จะมิต้องหลั่งพระโลหิตถึงธรณีด้วยคมดาบ

▲ {{เริ่มกล่อง}}