Thomas Walt
เข้าร่วมเมื่อ 29 กรกฎาคม 2558
เนื้อหาที่ลบ เนื้อหาที่เพิ่ม
Thomas Walt (คุย | ส่วนร่วม) |
Thomas Walt (คุย | ส่วนร่วม) |
||
บรรทัด 86:
โดยส่วนใหญ่แล้ว ไลเนโซลิดมักจะถูกนำมาใช้รักษาในกรณีที่เป็น[[โรคติดเชื้อ|โรคติดเชื้อแบคทีเรีย]]ที่มีอาการของโรครุนแรงและมีสาเหตุมาจาก[[แบคทีเรียกรัมบวก|เชื้อแบคทีเรียกรัมบวก]]ที่ดื้อยาปฏิชีวะชนิดอื่นๆ แต่ไม่ควรใช้ไลเนโซลิดในการรักษา[[โรคติดเชื้อ|โรคติดเชื้อแบคทีเรีย]]ที่มีสาเหตุมาจากเชื้อที่ยังคงมีความไวต่อยาปฏิชีวนะกลุ่มขอบเขตการรักษาแคบ (Narrow spectrum) อย่าง[[เพนิซิลลิน|ยากลุ่มเพนิซิลลิน]] และ[[ATC_รหัส_J01#J01D_.E0.B8.A2.E0.B8.B2.E0.B8.95.E0.B9.89.E0.B8.B2.E0.B8.99.E0.B9.81.E0.B8.9A.E0.B8.84.E0.B8.97.E0.B8.B5.E0.B9.80.E0.B8.A3.E0.B8.B5.E0.B8.A2.E0.B8.9B.E0.B8.A3.E0.B8.B0.E0.B9.80.E0.B8.A0.E0.B8.97.E0.B9.80.E0.B8.9A.E0.B8.95.E0.B8.B2.E0.B9.81.E0.B8.A5.E0.B8.81.E0.B9.81.E0.B8.95.E0.B8.A1.E0.B8.AD.E0.B8.B7.E0.B9.88.E0.B8.99|กลุ่มเซฟาโลสปอริน]] ทั้งในสื่อสิ่งพิมพ์และเอกสารทาง[[วิทยาศาสตร์]]ต่างก็ล้วนยกให้ไลเนโซลิดเป็น "ยาปฏิชีวนะที่ถูกสงวนไว้" (reserve antibiotic) กล่าวคือ ยาดังกล่าวจะถูกนำมาใช้ในกรณีที่จำเป็นเท่านั้น โดยจะจัดเป็น “ยาที่ถูกเลือกใช้เป็นอันดับสุดท้าย” (Drug of last resort) เพื่อใช้ในกรณีที่[[โรคติดเชื้อ|ภาวะติดเชื้อ]]นั้นไม่สามารถบำบัดรักษาได้ด้วย[[ยาปฏิชีวนะ]]ชนิดอื่น หรือเฉพาะโรคที่เกิดจากการติดเชื้อแบคทีเรียที่ดื้อต่อยาปฏิชีวนะหลายขนาน<ref>{{cite news |first=David |last=Wroe |title=An antibiotic to fight immune bugs |work=The Age |date=2002-02-28 |accessdate=2009-05-16 |url=http://www.theage.com.au/articles/2002/02/27/1014704966995.html}}</ref><ref name=Wilson>{{cite journal |authors=Wilson AP, Cepeda JA, Hayman S, Whitehouse T, Singer M, Bellingan G |title=In vitro susceptibility of Gram-positive pathogens to linezolid and teicoplanin and effect on outcome in critically ill patients |journal=Journal of Antimicrobial Chemotherapy |volume=58 |issue=2 |pages=470–3 |date=August 2006 |pmid=16735420 |doi=10.1093/jac/dkl233 |issn=0305-7453 |url=http://jac.oxfordjournals.org/content/58/2/470.full.pdf }}</ref>
ใน[[สหรัฐอเมริกา|ประเทศสหรัฐอเมริกา]] ยาไลเนโซลิดได้รับการรับรองจาก[[องค์การอาหารและยา]]แห่ง[[สหรัฐอเมริกา]] (U.S. Food and Drug Administration; FDA) เพื่อให้ใช้ในการบำบัดรักษาโรคติดเชื้อที่เกิดจากการติดเชื้อแบคทีเรียเอนเทอโรคอคคัส ฟีเซียม ที่ดื้อต่อยาแวนโคมัยซิน (Vancomycin-resistant ''Enterococcus faecium'') ทั้งในกรณีที่มีการแพร่กระจายและไม่มีการแพร่กระจายของเชื้อดังกล่าวไปสู่กระแสเลือด, [[ปอดบวม|โรคปอดอักเสบ]]จากการติดเชื้อในโรงพยาบาล (Nosocomial pneumonia หรือ hospital-acquired pneumonia) ที่มีสาเหตุมาจากการติด[[Staphylococcus aureus|เชื้อแบคทีเรียสแตปฟิโลคอคคัส ออเรียส]] (''Staphylococcus aureus'') และ[[โรคนิวโมคอคคัส|สเตรปโตคอคคัส นิวโมเนียอี]] (''Staphylococcus pneumoniae''), การติดเชื้อแบคทีเรียที่ผิวหนังและโครงสร้างผิวหนังอย่างรุนแรง (Complicated skin and skin structure infections; cSSSI) ที่มีสาเหตุมาจากการติดเชื้อแบคทีเรียที่ยังไวต่อไลเนโซลิด ซึ่งรวมไปถึงแผลติดเชื้อที่เท้าของโรคเบาหวาน (diabetic foot infection) ยกเว้นการติดเชื้อที่กระดูกและไขกระดูก (osteomyelitis) ที่รุนแรง, และการติดเชื้อแบคทีเรียที่ผิวหนังและโครงสร้างผิวหนังที่ไม่รุนแรง ซึ่งมีสาเหตุมาจากการติดเชื้อแบคทีเรีย[[Staphylococcus aureus|สเตรปโตค็อกคัส ไพโอจีนัส]] (''Streptococcus pyogenes'') และสแตปฟิโลคอคคัส ออเรียส (
==อ้างอิง==
| |||