ผลต่างระหว่างรุ่นของ "หลุยส์ อาร์มสตรอง"
เนื้อหาที่ลบ เนื้อหาที่เพิ่ม
บรรทัด 31:
พอออกจากบ้านคุ้มครองเด็ก จึงตัดสินใจเอาดีทางด้านดนตรี โดยเวียนวนอยู่ในย่านเริงรมย์ในนิวออร์ลีน จนพบกับ[[คิง โอลิเวอร์]] (Joe "King" Oliver) นักคอร์เน็ตและหัวหน้าวงแจ๊สชื่อดัง โอลิเวอร์สนับสนุนเขาเป็นอย่างดีจนเมื่อโอลิเวอร์ย้ายไป[[ชิคาโก]] จึงให้อาร์มสตรองเล่นทรอมโบนแทนในวงของเขา ในการดูแลของ คิด โอรี จนเมื่อในปี 2462 สถานเริงรมย์ในเมืองนิวออร์ลีนถูกทางการสั่งปิด อาร์มสตรองจึงหันมาเล่นดนตรีในเรือล่อง[[แม่น้ำมิสซิสซิปปี]] จากนั้นโอลิเวอร์ชวนเขาไปร่วมวง"Creole Jazz Band" ของเขาที่เมืองชิคาโก
ในช่วงปี พ.ศ. 2465 เขาเริ่มมีชื่อเสียงมากขึ้น และเขาได้อัดแผ่นเสียงครั้งแรกที่ชิคาโก จากนั้นปี พ.ศ. 2467 ย้ายไปนิวยอร์กร่วมกับวง "เฟล็ทเชอร์ เฮนเดอร์สัน ออร์เคสตรา" (Fletcher Henderson Orchestra) วงชั้นนำในยุคนั้น โดยเขาเปลี่ยนจากเล่นคอร์เน็ตเป็น[[ทรัมเป็ต]] ปีต่อมาเขาได้กลับมายังชิคาโกกับวงของตัวเองที่ชื่อ "ฮ็อต ไฟว์” (Hot Five) โดยออกแผ่นเสียงกว่า 60 ซีรีส์ อย่างเช่น "Potato Head Blues", "Muggles” และ "West End Blues"
จนเมื่อเขาอายุ 30 ปลาย ๆ เริ่มมีปัญหาเรื่องนิ้วมือและริมฝีปาก ทำให้เขาหยุดเป่าทรัมเป็ตในปี พ.ศ. 2502 อาร์มสตรองหันมาพัฒนาความสามารถในการร้องเพลง จนเป็นนักร้องที่มีชื่อเสียง เขาได้ออกทัวร์เล่นดนตรีในยุโรป จนมีชื่อเสียงระดับโลกในยุคทศวรรษ 1950 เขามีเทคนิคการเปล่งเสียงเลียนเสียงเครื่องดนตรีที่เรียกว่า "สแก็ท" (Scat Vocal) เขายังได้แสดงภาพยนตร์ขนาดยาว มีผลงานยอดนิยมกว่า 50 เรื่อง จนได้ฉายาว่า "Ambassador Satch" ซึ่งก็โด่งดังกว่าเป็นนักร้องเสียอีก อาร์มสตรองเสียชีวิต ที่[[นครนิวยอร์ก]]เมื่อวันที่ 6 กรกฎาคม พ.ศ. 2514 รวมอายุ 69 ปี ด้วยอาการหัวใจล้มเหลว
ภายหลังการเสียชีวิต มีการสร้าง[[สนามบิน]]โดยใช้ชื่อเขาว่า "Louis Armstrong New Orleans International Airport" และมีการสร้างอนุสาวรีย์ที่สวนสาธารณะเพื่อรำลึกถึงเขาหลายแห่งในเมืองนิวออร์ลีนบ้านเกิดของอาร์มสตรอง
| |||