ผลต่างระหว่างรุ่นของ "เรินดัง"

| alternate_name = รันดัง (สำเนียงมิมีนังกาเบา)

| region = มิมีนังกาเบา สุมาตราตะวันตก

ในกลุ่มชนชาวมีนังกาเบา เรินดังเป็นอาหารจานแรกที่เสิร์ฟในงานฉลองและให้แก่แขกผู้มีเกียรติที่ได้รับเชิญ เช่นในงานวันเกิด งานแต่งงานและงานสำคัญทางศาสนา ส่วนในกลุ่มชนชาวมาเลย์ เช่นใน[[รีเยาเรียว]] [[ยัมบี]] [[เมอดัน]]ในสุมาตราหรือ [[เซอเริมบัน]] และ[[โกตาบาห์รู]]บน[[คาบสมุทรมาเลย์]] เรินดังเป็นอาหารพิเศษในเทศกาลสำคัญ เช่น งานแต่งงาน วันอีด

จุดกำเนิดของเรินดังมาจากชาวมีนังกาเบาในสุมาตรา โดยเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตประจำวันและงานฉลอง เรินดังได้แพร่หลายไปสู่วัฒนธรรมมาเลย์ในบริเวณมันไดลิง รีเยาเรียว ยัมบี และข้าม[[ช่องแคบมะละกา]]ไปยัง[[มะละกา]]และ[[เนอเกอรีเซิมบีลัน]]ซึ่งเป็นบริเวณบนคาบสมุทรที่มีชาวมิมีนังกาเบาข้ามไปตั้งรกราก ในปัจจุบันถือว่าเรินดัง เป็นอาหารพื้นเมืองทั้งของสุมาตราและคาบสมุทรมาเลย์ การแพร่กระจายของเรินดังเป็นผลมาจากการเดินทางไปประกอบอาชีพของชาวมีนังกาเบาทั้งในมาเลเซียและอินโดนีเซีย มีการจัดตั้งภัตตาคาร[[อาหารปาดัง]]จนกลายเป็นที่รู้จักและเป็นที่นิยม ทั่วทั้งอินโดนีเซีย มาเลเซีย สิงคโปร์ รวมทั้งยุโรปและสหรัฐอเมริกา

ในการปรุงอาหารของชาวมิมีนังกาเบา มีอาหารหลายชนิดที่ใช้เนื้อสัตว์ปรุงกับกะทิและน้ำพริกและมีการแบ่งระดับตามจำนวนของเหลวที่เหลือในอาหารจากมากสุดไปจนถึงแห้งคือ ฆูไล – กาลีโอ- เรินดัง <ref>[http://wisata.kompasiana.com/jalan-jalan/2010/03/18/gulai-kalio-atau-rendang/ Kompasiana: Dian Kelana: Gulai, Kalio, atau Rendang?]</ref>ความต่างกันในด้านเครื่องปรุงมีเพียงฆูไลนิยมใช้พริกแดงและ[[ขมิ้น]]มากกว่า ถ้าปรุงจนถึงแค่เนื้อสัตว์สุก กะทิเดือดแล้วยกลงจะเรียกฆูไล ถ้าปรุงจนกะทิระเหยไปบางส่วนเนื้อสัตว์เริ่มเป็นสีน้ำตาลแล้วหยุด เรียกกาลีโอ ถ้าปรุงจนกะทิระเหยไปหมด เนื้อสัตว์เปลี่ยนเป็นสีดำหรือเกือบดำเรียกเรินดัง ในปัจจุบันจะแบ่งเรินดังเป็นสองชนิด เรียกแบบแห้งและแบบน้ำ