ผลต่างระหว่างรุ่นของ "จักรพรรดินโปเลียนที่ 1"

เมื่อการปฏิวัติฝรั่งเศสประทุขึ้นในปี [[พ.ศ. 2332]] ร้อยโทโบนาปาร์ตได้อยู่ในเหตุการณ์ที่[[ปารีส|กรุงปารีส]] โดยเป็นฝ่ายสังเกตการณ์ เขาได้เฝ้าดูประชาชนบุกพระราชวังตุยเลอรีด้วยความขยะแขยง นโปเลียนเดินทางกลับมายังเกาะคอร์ซิกา<ref>McLynn 1998, p.55</ref> ที่ซึ่งการสู้รบระหว่างฝ่ายต่างๆ เริ่มขึ้นอีกครั้ง (โดยมีทางฝ่ายของปาสกาล เปาลี สนับสนุนการนับถือราชวงศ์แบบอังกฤษ และทางตระกูลโบนาปาร์ตสนับสนุนการปฏิวัติ) นโปเลียนได้รับเลือกให้เป็นหัวหน้าของกองกำลังป้องกันตนเองแห่งชาติ ในปี [[พ.ศ. 2335]] โดยการแย่งเอากองกำลังจากคณะกรรมาธิการของรัฐมาส่วนหนึ่ง แต่การประหารกษัตริย์ได้ทำให้เกิดการต่อต้านของฝ่ายอิสระ สงครามกลางเมืองได้ประทุขึ้น และตระกูลของนโปเลียนต้องหลบหนีออกจากเกาะคอร์ซิกา มายังประเทศฝรั่งเศส

 

 

หลังจากได้รับอิสรภาพ เขาก็ต้องเผชิญกับช่วงเวลาที่ปราศจากผู้บังคับบัญชาอย่างเป็นทางการ และต่อมาปอล บาร์ราส์ ได้อนุญาตให้เขาบดขยี้กลุ่มผู้สนับสนุนราชวงศ์ที่ลุกฮือที่เมืองว็องเดแมร์ เพื่อต่อต้าน[[สมัชชาแห่งชาติ]] ในปี [[พ.ศ. 2338]] (ค.ศ. 1795) ในโอกาสนี้เอง โบนาปาร์ตได้มีนายทหารหนุ่มชื่อ[[โจอาคิม มูราท์]] เป็นผู้ใต้บังคับบัญชา ปฏิบัติการประสบผลสำเร็จด้วยการยิงปืนใหญ่เข้าสลายกลุ่มสนับสนุนราชวงศ์ที่เมืองซังต์โรช์

[[ไฟล์:Andrea Appiani 002.jpg|thumb|200px|left|นโปเลียนยกตัวเองขึ้นเป็น[[พระมหากษัตริย์อิตาลี|กษัตริย์แห่งอิตาลี]] เมื่อวันที่ [[26 พฤษภาคม]] [[พ.ศ. 2348]] ที่นคร[[มิลาน]] ]]

 

 

ถ้าจะว่ากันไปแล้ว จักรวรรดิฝรั่งเศสเกิดขึ้นจากคำขอของวุฒิสภา นักประวัติศาสตร์[[สตีเฟน อิงลุนด์]]เชื่อในแนวความคิดที่ว่า การสถาปนาตนขึ้นเป็นจักรพรรดิของนโปเลียนนั้นเป็นไปเพื่อปกป้องสาธารณรัฐ หากนโปเลียนถูกโค่น กลุ่มคนต่างๆ จะล่มสลายไปกับเขาด้วย จักรพรรดิได้กลายมาเป็นสถาบัน ตอกย้ำความยั่งยืนของความเชื่อในการปกครองระบอบสาธารณรัฐ หากนโปเลียนตาย นั่นคือการสูญเสียผู้สืบทอดตำแหน่งที่มีหน้าที่ปกป้องประเทศจากความโกลาหล และนั่นหมายถึงความสูญเสียของสิ่งที่ได้มาจากการปฏิวัติฝรั่งเศส (''ความเสมอภาค'' ''อิสรภาพ'' และ ''ความยุติธรรม'') การที่เงินเหรียญของทางการฝรั่งเศสจารึกคำว่า ''จักรพรรดินโปเลียน - สาธารณรัฐฝรั่งเศส'' นั้น มิใช่คำพูดเสียดสีแต่อย่างใด