ผลต่างระหว่างรุ่นของ "จักรพรรดินโปเลียนที่ 1"

เมื่อนายพลนโปเลียนเดินทางกลับมาถึงกรุงปารีส เขาได้เข้าพบปะสนทนากับ[[ตัลเลย์ร็องชาร์ล มอริส เดอ ตาแลร็อง-เปรีกอร์]] ผู้ดำรงตำแหน่งรัฐมนตรีการต่างประเทศ นักการเมืองผู้มีประสบการณ์ และผู้รู้เกมการเมืองเป็นอย่างดี เขาได้ช่วยเตรียมการก่อรัฐประหาร โค่นล้มคณะดีแร็กตัวร์ ซึ่งเป็นฝ่ายบริหารที่กำลังอ่อนแอและประชาชนเกลียดชัง โดยการโน้มน้าวผู้แทนราษฎรเลือกรัฐบาลใหม่ บีบให้หัวหน้าคณะรัฐบาลเดิมลาออก แล้วเลือกหัวหน้ารัฐบาลใหม่เข้ามาแทน ประกอบด้วยบุคคลสามคนที่ปราศจากมลทิน อันได้แก่ [[แอมานุแอล โฌแซ็ฟ ซีเยแย็ส]], [[รอเฌ ดูว์โก]] (สมาชิกคณะดีแร็กตัวร์สองในจำนวนทั้งหมดห้าคน) และนโปเลียน ผู้ซึ่งได้รับความไว้วางใจ ให้มาเป็นส่วนหนึ่งของแผนการ นับตั้งแต่เขายอมไปออกรบที่[[อียิปต์]] และกลับมาในฐานะวีรบุรุษ วัตถุประสงค์ของการก่อรัฐประหารครั้งนี้ก็เพื่อสร้างความมั่นใจให้ฝ่ายปฏิรูปหัวก้าวหน้า (ที่ต้องการรัฐบาลที่มาจากการเลือกตั้ง ซึ่งตรงข้ามกับพวกจาโคบังที่ยึดติดกับระบอบกษัตริย์) ว่าจะยังรักษาความมั่งคั่งไว้ได้ต่อไป และนโปเลียนที่เชื่อในระบอบสาธารณรัฐยอมก็เสี่ยงกับแผนการดังกล่าว เพราะมีกระแสจะนำ[[พระเจ้าหลุยส์ที่ 18 แห่งฝรั่งเศส|พระเจ้าหลุยส์ที่ 18]] มาขึ้นครองราชย์และฟื้นฟูระบอบกษัตริย์ ซึ่งหมายความว่าการปฏิวัติฝรั่งเศสที่ผ่านมานั้นไร้ผล

การประหารเกิดขึ้นที่เมือง[[แวงแซนน์]]ชานกรุงปารีส ภายหลังการไต่สวนที่ถูกจัดฉากให้ดูเป็นไปตามกระบวนการ (ซึ่งก็พบว่าเจ้าชายไม่มีความผิด) มีเพียงอังกฤษเท่านั้นที่ทักท้วง ส่วน[[รัสเซีย]]และออสเตรียนั้น สงวนท่าทีไม่ยอมทัดทาน ทำให้เกิดเสียงเล่าลือเกี่ยวกับนโปเลียนว่าเป็น ''[[โรแบสปิแยร์]]บนหลังม้า'' (โรแบสปิแยร์เป็นอดีตนักการเมืองฝรั่งเศสผู้โหดเหี้ยม) (ที่เกาะ[[เซนต์เฮเลนา]] นโปเลียนยอมรับความผิดนี้ แม้ว่า[[ชาร์ลส-โมชาร์ล มอริส เดอ ตัลเลย์รองตาแลร็อง-เปริกอร์ดเปรีกอร์|ตัลเลย์รองตาแลร็อง]]จะมีส่วนพัวพันด้วยก็ตาม) หลังจากได้ก่อความผิดนี้ต่อสาธารณรัฐ และเพื่อไม่ให้กงสุลเอกขึ้นชื่อว่าก่อคดีสังหารบุคคลในราชวงศ์ซ้ำซ้อน นโปเลียนจึงได้สถาปนาตนเองขึ้นเป็นจักรพรรดิเมื่อวันที่ [[2 ธันวาคม]] [[พ.ศ. 2347]] (ค.ศ. 1804)

ในปี [[พ.ศ. 2357]] (ค.ศ. 1814) [[สหราชอาณาจักร]], [[จักรวรรดิรัสเซีย|รัสเซีย]], [[ปรัสเซีย]] และ[[จักรวรรดิออสเตรีย|ออสเตรีย]] ได้ร่วมเป็นพันธมิตร แม้ว่าจักรพรรดินโปเลียนที่ 1จะมีชัยอย่างไม่น่าเชื่อในการรบที่ [[ฌองโปแบร์]] และ[[มองต์มิไรล์]] ด้วยการนำทัพทหารใหม่ขาดประสบการณ์ (''กองทัพมารี หลุยส์'' ที่ตั้งชื่อตาม[[อาร์คดัชเชสมารี หลุยส์แห่งออสเตรีย]] พระมเหสีในจักรพรรดินโปเลียนที่ 1) กรุงปารีสถูกตีแตกเมื่อวันที่ [[31 มีนาคม]] และเหล่าจอมพลได้บังคับให้จักรพรรดินโปเลียนที่ 1สละราชบัลลังก์

พระองค์ต้องไปลี้ภัยที่[[เกาะเอลบา]] ตามที่ระบุไว้ใน[[สนธิสัญญาฟองเตนโบลฟงเตนโบล]] ยังทรงดำรงพระยศเป็นจักรพรรดิ แต่ทรงปกครองได้เฉพาะบนเกาะเล็ก ๆ แห่งนี้เท่านั้น