ผลต่างระหว่างรุ่นของ "ลูธิเอน"

เนื้อหาที่ลบ เนื้อหาที่เพิ่ม
OctraBot (คุย | ส่วนร่วม)
แทนที่ ‘ภาษาอังกฤษโบราณ’ ด้วย ‘ภาษาอังกฤษเก่า’
ไม่มีความย่อการแก้ไข
บรรทัด 13:
| Book(s) = [[ซิลมาริลลิออน]]
}}
 
'''ลูธิเอน''' (Lúthien Tinúviel) เป็นเจ้าหญิง[[เอลฟ์ (มิดเดิลเอิร์ธ)|เอลฟ์]]ในจินตนิยายเรื่อง ''[[ซิลมาริลลิออน ]]'' ประพันธ์โดย [[เจ. อาร์. อาร์. โทลคีน]] มีชีวิตอยู่ในยุคบรรพกาลจนถึง[[ยุคที่หนึ่ง]]ของ[[มิดเดิลเอิร์ธ|มิดเดิ้ลเอิร์ธ]] ได้รับยกย่องว่าเป็น[[เอลฟ์ (มิดเดิลเอิร์ธ)|เอลฟ์]]ที่งดงามที่สุดเท่าที่เคยมีมาในโลก[[อาร์ดา]] นางถูกกล่าวถึงในบทประพันธ์เรื่อง ''[[เดอะลอร์ดออฟเดอะริงส์]]'' ในฐานะที่เป็นเอลฟ์ผู้ยอมสละชีวิตอมตะเพื่อได้ใช้ชีวิตอยู่กับคนรักที่เป็นชาว[[มนุษย์ (มิดเดิลเอิร์ธ)|มนุษย์]] (คือ[[เบเรน]]) เรื่องราวโดยละเอียดของนางถูกประพันธ์ไว้ใน ''ซิลมาริลลิออน'' โดย เจ. อาร์. อาร์. โทลคีน บอกว่า เป็นเรื่องเอกเรื่องหนึ่งของตำนานนั้น บนหลุมฝังศพของโทลคีนและภรรยายังจารึกชื่อ "เบเรน" และ "ลูธิเอน" ไว้ด้วย โดยโทลคีนสมมุติว่าตัวเองคือเบเรน และภรรยาคือลูธิเอน
 
เส้น 22 ⟶ 23:
 
== ประวัติ ==
 
ลูธิเอนเป็นราชธิดาของกษัตริย์[[ธิงโกล]] ชาว[[ซินดาร์]] ผู้ปกครองอาณาจักร[[โดริอัธ]] กับเทพี[[เมลิอัน]] ผู้เป็นเทพ[[ไมอา]] มีฉายาว่า ''ทินูเวียล'' ซึ่งหมายถึง สกุณาสายัณห์ หรือนก[[ไนติงเกล]] เนื่องด้วยนางมีเสียงอันไพเราะ นางได้พบรักกับชายชาวมนุษย์ชื่อว่า เบเรน แต่ความรักของทั้งสองมีอุปสรรค ด้วยกษัตริย์ธิงโกลไม่ต้องการให้บุตรสาวสูงศักดิ์ของตนต้องแปดเปื้อนกับวงศ์มนุษย์ซึ่งพระองค์เห็นว่าต่ำต้อย จึงแสร้งใช้ให้เบเรนไปชิง[[ซิลมาริล]]ดวงหนึ่งมาจากมงกุฎของ[[มอร์กอธ]]เพื่อเป็นของหมั้น ขณะเดียวกันก็จับตัวลูธิเอนขังไว้ไม่ให้ไปช่วย
 
เบเรนฝ่าอันตรายนานัปการ โดยลูธิเอนหนีออกจากที่คุมขังไปให้ความช่วยเหลือ ในภารกิจเสี่ยงตายครั้งนี้ [[ฟินร็อด]] เจ้าผู้ครอง[[นาร์โกธรอนด์]] ได้ให้ความช่วยเหลือแก่เบเรน ผู้เป็นบุตรของ[[บาราเฮียร์]]สหายของพระองค์ จนฟินร็อดเองต้องถึงแก่ชีวิต ในที่สุดเบเรนและลูธิเอนก็ชิงซิลมาริลออกมาได้ แต่เบเรนถูกคาร์คาร็อธ สุนัขป่าของมอร์กอธ กัดมือจนขาดแล้วกลืนซิลมาริลเข้าไป อาณาจักรโดริอัธจึงต้องออกตามล่าคาร์คาร็อธ ที่ถูกดวงมณีซิลมาริลทรมานจนอาละวาดไปทั่วแว่นแคว้น โดยเบเรนเข้าร่วมในภารกิจตามล่าครั้งนี้ด้วย ในที่สุดซิลมาริลถูกชิงกลับคืนมาได้ แต่เบเรนต้องสิ้นชีพ ลูธิเอนตรอมใจจนสิ้นชีวิตไปพร้อมกัน นางได้ไปยังท้องพระโรงแห่งการรอคอย อันเป็นสถานที่ซึ่งเอลฟ์ทั้งปวงต้องไปถึงหลังจากสิ้นชีวิต เพื่อรอการกลับคืนมาเกิดใหม่ แต่ลูธิเอนคร่ำครวญร่ำไห้ถึงเบเรนจนเทพ[[มานดอส]] เจ้าแห่งความตาย เมตตาสงสาร เหล่าเทพจึงให้ทางเลือกแก่นางว่า จะฟื้นคืนชีพไปมีชีวิตอมตะดุจเดิมโดยลืมเรื่องของเบเรนไปทั้งหมด หรือจะคืนชีพพร้อมกับเบเรนโดยต้องสูญเสียชีวิตอมตะของเอลฟ์ ลูธิเอนเลือกทางเลือกที่สอง นางกับเบเรนจึงได้คืนชีพมาอีกครั้ง และใช้ชีวิตร่วมกันที่[[ออสซิริอันด์|โทลกาเลน]]อย่างสงบสุขจนสิ้นชีวิต เบเรนและลูธิเอนมีบุตรหนึ่งคนคือ [[ดิออร์ (มิดเดิลเอิร์ธ)|ดิออร์]] ภายหลังได้เป็นผู้ครองโดริอัธต่อจากธิงโกล
 
อาณาจักรโดริอัธจึงต้องออกตามล่าคาร์คาร็อธ ที่ถูกดวงมณีซิลมาริลทรมานจนอาละวาดไปทั่วแว่นแคว้น โดยเบเรนเข้าร่วมในภารกิจตามล่าครั้งนี้ด้วย ในที่สุดซิลมาริลถูกชิงกลับคืนมาได้ แต่เบเรนต้องสิ้นชีพ
 
ลูธิเอนตรอมใจจนสิ้นชีวิตไปพร้อมกัน นางได้ไปยังท้องพระโรงแห่งการรอคอย อันเป็นสถานที่ซึ่งเอลฟ์ทั้งปวงต้องไปถึงหลังจากสิ้นชีวิต เพื่อรอการกลับคืนมาเกิดใหม่ แต่ลูธิเอนคร่ำครวญร่ำไห้ถึงเบเรนจนเทพ[[มานดอส]] เจ้าแห่งความตาย เมตตาสงสาร เหล่าเทพจึงให้ทางเลือกแก่นางว่า จะฟื้นคืนชีพไปมีชีวิตอมตะดุจเดิมโดยลืมเรื่องของเบเรนไปทั้งหมด หรือจะคืนชีพพร้อมกับเบเรนโดยต้องสูญเสียชีวิตอมตะของเอลฟ์
 
ลูธิเอนเลือกทางเลือกที่สอง นางกับเบเรนจึงได้คืนชีพมาอีกครั้ง และใช้ชีวิตร่วมกันที่[[ออสซิริอันด์|โทลกาเลน]]อย่างสงบสุขจนสิ้นชีวิต
 
เบเรนและลูธิเอนมีบุตรหนึ่งคนคือ [[ดิออร์ (มิดเดิลเอิร์ธ)|ดิออร์]] ภายหลังได้เป็นผู้ครองโดริอัธต่อจากธิงโกล
 
 
เส้น 43 ⟶ 35:
== แรงบันดาลใจ ==
[[ไฟล์:Tolkiengrab.jpg|thumb|หลุมศพของโทลคีนและภรรยา ซึ่งจารึกข้างใต้ชื่อว่า ''Beren'' และ ''Luthien'']]
 
ในจดหมายฉบับหนึ่งที่โทลคีนเขียนถึงลูกชาย [[คริสโตเฟอร์ โทลคีน]] ลงวันที่ [[11 กรกฎาคม]] [[ค.ศ. 1972]] ได้ขอร้องให้จารึกชื่อของ ''ลูธิเอน'' บนหินประดับหลุมศพของเอดิธ ภรรยาของเขา โทลคีนกล่าวว่า "แม่เป็น (และแม่ก็รู้ว่าเป็น) ลูธิเอนของพ่อ"<ref name="letter">ฮัมฟรีย์ คาร์เพนเตอร์, ed. (1981), ''The Letters of J. R. R. Tolkien'', บอสตัน: ฮิวตันมิฟฟลิน, ISBN 0-395-31555-7 </ref> โทลคีนยังเขียนหมายเหตุท้ายจดหมายว่า "แม่รู้เรื่องตำนานนี้ดีมาตั้งแต่แรก และยังได้อ่านบทกวีที่ตีพิมพ์เป็นลำนำของอารากอร์นด้วย" ชื่อนี้น่าจะมีที่มาจากคำ[[ภาษาอังกฤษเก่า]]ว่า ''ลูฟิเอน'' (Lufien) ซึ่งหมายถึง "ความรัก" ตำนานของเบเรนและลูธิเอนมีองค์ประกอบของ[[นิทานพื้นบ้าน]]หลายแห่ง เช่นจากนิทานเวลช์เรื่อง ''Culhwch and Olwen'' และอื่นๆ อีก ในนิทานพื้นบ้านเหล่านั้น ผู้ปกครองที่ไม่ยินดีจะกำหนดภารกิจที่เป็นไปไม่ได้ให้ผู้สู่ขอไปกระทำ ซึ่งในที่สุดก็ทำได้สำเร็จ ตำนานในฉบับของโทลคีนนั้นฝ่ายหญิงมีส่วนช่วยให้กระทำภารกิจนั้นสำเร็จด้วยซ้ำ ตำนานเบเรนและลูธิเอนยังสะท้อนความเชื่อและความศรัทธาของโทลคีนที่มีต่อ[[คาทอลิก]] ลูธิเอนเป็นสื่อสัญลักษณ์คล้าย[[พระเยซูคริสต์]] นางยอมเสียสละตนเอง สูญเสียความเป็นอมตะ และตายในฐานะมนุษย์พร้อมกับเบเรน พระเยซูคริสต์ผู้ทรงเป็นนิรันดร์ (เป็นอมตะ) ได้สละชีวิตของพระองค์เพื่อมนุษยชาติ ความรักของลูธิเอนที่มีต่อเบเรนกระทั่งยอมเสียสละความเป็นอมตะของเธอจึงนับเป็นการกระทำอันยิ่งใหญ่ แม้ตัวโทลคีนเองจะบอกหลายครั้งว่า เขาไม่ชอบนิยายที่มี[[สัญลักษณ์แฝงคติ]] แต่การตีความบางอย่างก็ละเอียดอ่อน และแนวคิดทางคาทอลิกหลายประการอาจจะสะท้อนออกมาในงานเขียนของเขาโดยไม่ได้ตั้งใจให้เป็นสัญลักษณ์ใดๆ เลยก็ได้
 
เส้น 56 ⟶ 47:
[[หมวดหมู่:ตัวละครในซิลมาริลลิออน]]
[[หมวดหมู่:เอลฟ์ (มิดเดิลเอิร์ธ)]]
 
[[de:Figuren in Tolkiens Welt#Lúthien Tinúviel]]