ผลต่างระหว่างรุ่นของ "หมากล้อม"

{{ชื่ออื่น||คะนะ|คัวะโคะ|กัวะโกะ}}

| AKA = เหวยฉี <small>(จีน)</small><br>อิงัวะอิโงะ <small>(ญี่ปุ่น)</small><br>พาดุก <small>(เกาหลี)</small>

'''หมากล้อม''' หรือ '''กัวะโกะ''' ({{ญี่ปุ่น|囲碁 (いご)|igo อิงัวะอิโงะ}}); {{Zh-all|t=圍棋|s=围棋|p=wéiqí}} ''เหวยฉี''; {{เกาหลี|바둑|MC2000=Baduk|MR=Paduk}}) เดิมถือกำเนิดขึ้นใน[[ประเทศจีน]] เมื่อประมาณ 3,000-4,000 ปีมาแล้ว เป็นสิ่งแสดงถึงความเก่าแก่และลึกซึ้งของ[[อารยธรรมจีน]]

ต่อมา เหวยฉี ได้แพร่เข้าสู่[[ประเทศญี่ปุ่น]]และ[[ประเทศเกาหลี|เกาหลี]] ที่ญี่ปุ่นนี้เอง ที่เป็นแผ่นดินทองของ "กัวะโกะ" ซึ่งเป็นคำที่ญี่ปุ่นใช้เรียกเหวยฉีหรือหมากล้อม

กัวะโกะรุ่งเรืองอย่างมากในญี่ปุ่น สมัยโชกุนโทะกุงะวะ ได้สนับสนุนให้ทหารเล่นกัวะโกะ เปลี่ยนวิธีการรบด้วยกำลังเป็นการรบด้วยปัญญา และยังสนับสนุนให้กัวะโกะแพร่หลายมากยิ่งขึ้นอีก โชกุนโทะกุงะวะได้ตั้งสำนักกัวะขึ้นโกะขึ้น 4 สำนัก เพื่อคัดเลือกผู้เป็นยอดฝีมือกัวะของญี่ปุ่นโกะของญี่ปุ่น โดยจัดให้สำนักทั้ง 4 คือ ฮงนินโบ, อิโนอูเอะ, ยาสุอิ และ ฮายาชิ ส่งตัวแทนมาประลองฝีมือเพื่อชิงตำแหน่ง "เมย์จิน" จากการส่งเสริมกัวะของญี่ปุ่นโกะของญี่ปุ่น ทำให้อีกประมาณ 100 ปีต่อมา มาตรฐานฝีมือนักเล่นกัวะโกะของญี่ปุ่นก็ก้าวนำจีน ซึ่งเป็นต้นกำเนิดของกัวะโกะรวมทั้งประเทศเกาหลีไปไกลแล้ว

ปัจจุบันทั่วโลกเล่นกัวะโกะกันอย่างแพร่หลาย กัวะโกะเรียกเป็นสากลว่า "Go" ปัจจุบัน กัวะโกะแพร่หลายในกว่า 50 ประเทศ [[ทวีปออสเตรเลีย]]และ[[ทวีปอเมริกาเหนือ|อเมริกาเหนือ]]ทุกประเทศ [[ทวีปอเมริกาใต้|อเมริกาใต้]], [[ทวีปยุโรป|ยุโรป]], [[ทวีปเอเชีย|เอเชีย]] เกือบทุกประเทศรวมทั้ง[[ประเทศไทย]] ใน[[ทวีปแอฟริกา]]แพร่หลายใน[[ประเทศแอฟริกาใต้]]

ใน พ.ศ. 2522 ได้เกิด "[[สมาพันธ์หมากล้อมนานาชาติ]]" (International Go Federation) ขึ้น มีประเทศสมาชิกเริ่มแรก 15 ประเทศ ในพ.ศ. 2535 เพิ่มเป็น 50 ประเทศ ประเทศไทยได้เข้าเป็นสมาชิกเมื่อ พ.ศ. 2526 ประชากรที่เล่นกัวะโกะในจีนประมาณว่ามี 10 ล้านคน, ญี่ปุ่น 10 ล้านคน, เกาหลี 10 ล้านคน (เกาหลีมีประชากรทั้งหมด 44 ล้านคน ประชากรที่เล่นกัวะโกะมีถึงเกือบ 1 ใน 4 ของประชากรประเทศ), ในไต้หวัน 1 ล้านคน, สหรัฐอเมริกา 1 ล้านคน