ผลต่างระหว่างรุ่นของ "กระสือ"
เนื้อหาที่ลบ เนื้อหาที่เพิ่ม
ไม่มีความย่อการแก้ไข |
ไม่มีความย่อการแก้ไข |
||
บรรทัด 25:
[[ไฟล์:Penanggalan.jpg|180px|thumb|left|ผีกระสือมลายู [[ฮันตูปินังกาลัน]]]]
กระสือในกัมพูชาเรียกว่า "เอิบ" ({{lang-km|អាប}}) ในลาวเรียก "กะสือ" ({{lang-lo|ກະສື}}) ในเวียดนามเรียก "มาลาย" ({{lang-vi|ma lai}})<ref name=ผี/><ref name=ผี1/><ref name=ผี2/>
ในแถบ[[มาเลเซีย]]ยังมีเรื่องของผีที่มีลักษณะคล้ายกระสือของไทยด้วย เรียกว่า "ฮันตูปินังกาลัน" หรือ "ปินังกาลัน"▼
▲ในแถบ[[มาเลเซีย]]ยังมีเรื่องของผีที่มีลักษณะคล้ายกระสือของไทยด้วย เรียกว่า "ฮันตูปินังกาลัน" หรือ "ปินังกาลัน" ({{lang-ma|Penanggalan, Hantu penanggal}})
มีเรื่องเล่าว่า ครอบครัวหนึ่งประกอบไปด้วย พ่อ แม่ ลูก วันหนึ่งในตอนกลางคืน ผู้เป็นพ่อได้ออกไปธุระข้างนอกบ้าน ผู้เป็นแม่ปิดประตูอยู่ในห้อง แล้วนางก็หยิบเอาขวดน้ำมันมนต์มาทารอบคอ สักพักหัวกับตัวของนางก็แยกออกจากกันโดยมีตับไตไส้พุงห้อยติดออกมาด้วย เวลาที่ออกหากินจะเห็นเป็นแสงสีเหลือง และมีเสียงดังดุจลมพัดตลอดเวลาที่นางลอยไปเพื่อขับไล่สัตว์เล็กสัตว์น้อยที่จะเข้ามายุ่งกับพวงไส้ของนาง ผู้เป็นลูกได้แอบเห็นดังนั้นจึงลองเอาน้ำมันมนต์ของแม่มาลองทาดูบ้าง ขณะที่หัวกำลังจะแยกออกจากตัว เด็กน้อยเกิดกลัวจนร้องโวยวายออกมาว่า "ช่วยด้วย หัวของฉันกำลังจะหลุดออกจากตัวแล้ว" จนชาวบ้านละแวกนั้นได้ยินกันทั่ว แต่ไม่มีใครกล้าเยี่ยมหน้าเข้ามาให้ความช่วยเหลือ จนกระทั่งหัวของผู้เป็นแม่ลอยกลับมา เสียงร้องโวยวายก็เงียบลง หลังจากวันนั้น ครอบครัวนั้นก็ย้ายหนีไปจากที่นั่น และไม่มีใครได้พบเห็นอีกเลย
เส้น 31 ⟶ 33:
ซึ่งความแตกต่างของฮันตูปินังกาลัน และกระสือ ต่างกันที่สีของดวงไฟ ที่กระสือจะเป็นสีเขียวหรือแดง และฮันตูปินังกาลันจะเป็นสีเหลือง อีกทั้งฮันตูปินังกาลันยังมีความดุร้ายกว่าด้วย<ref>{{cite web|url= https://www.youtube.com/watch?v=eqXtZXsqFPw|title=''ผีนานาชาติ'', "แฟนพันธุ์แท้ 2013"|url=https://www.youtube.com/watch?v=eqXtZXsqFPw|work=[[แฟนพันธุ์แท้ 2013]]|date=May 10, 2013}}</ref>
ที่ฟิลิปปินส์ มีความเชื่อเรื่อง[[มานานังเกล]] ผีดูดเลือดที่มีปีกเหมือนค้างคาวขนาดใหญ่อยู่ด้านหลัง เมื่ออกล่าเหยื่อจะถอดลำตัวท่อนบนออกแล้วบินไปในอากาศในเวลากลางคืน รวมถึงยังชอบที่จะกินเด็กทารกจากครรภ์ผู้เป็นแม่อีกด้วย<ref name=ผี>{{cite book |last= Alip |first= Eufronio Melo |author-link = Eufronio Melo Alip |title= Political and Cultural History of the Philippines |year= 1950 |publisher= |location= Philippines |isbn= }}</ref><ref name=ผี1>{{cite book |last= Ramos |first= Maximo D. |author-link = Maximo D. Ramos |title= Creatures of Philippine Lower Mythology |year= 1971 |publisher= Phoenix Publishing |location= Philippines |isbn= 971-06-0691-3}}</ref><ref name=ผี2>{{cite book |last= Bane |first= Theresa |author-link = Theresa Bane |title= Encyclopedia of Vampire Mythology |year= 2010 |publisher= McFarland & Company, Inc. |location= USA |isbn= 978-0-7864-4452-6}}</ref>
นอกจากนั้นแล้วที่[[ประเทศญี่ปุ่น]]ก็มีเรื่องเล่าเกี่ยวกับปีศาจที่สามารถถอดหัวหากินได้ในเวลากลางคืน เรียกกันว่า [[นุเกะ-คุบิ]] ({{lang-ja|ぬけ首}}) อาศัยอยู่แถบ[[ภูเขา]]บริเวณมณฑลไค จน[[ซามูไร]]ผู้กล้าผู้หนึ่งที่เลิกจากการเป็นซามูไรแล้ว ได้บวชเป็น[[พระ]]ธุดงค์ผ่านไป หัวหน้าปีศาจในร่างมนุษย์ก็ได้นิมนต์ให้ไปพักที่บ้าน ในเวลากลางคืนพระก็ตื่นขึ้นมากลางดึก หวังจะดื่มน้ำโดยไม่รบกวนเจ้าบ้าน ขณะผ่านไปยังห้องที่เหล่าปีศาจนอนกันพบว่า ทั้งหมดเป็นร่างที่ไม่มีหัวแล้ว พระตามไปดูนอกบ้าน พบเป็นหัวปีศาจ 3-4 หัวล่องลอยไปมา ใช้ลิ้นตวัดกินมดปลวกตามพื้น และคุยกันว่าจะกินพระในเวลาก่อนรุ่ง พระเลยลากเอาร่างที่ไร้หัวเหล่านั้นไปซ่อนไว้ เมื่อปีศาจกลับไปดูที่บ้านไม่พบทั้งพระและร่างของตัวเองเลยตกใจและโกรธจัด ทั้งหมดได้รุมทำร้ายพระ แต่ไม่อาจทำอะไรพระได้ เพราะพระเคยเป็นซามูไรมาก่อน ก็ตายลงเมื่อถึงเวลาเช้า แต่หัวของหัวหน้าปีศาจก็ได้กัดติดกับจีวรพระไม่สามารถถอดออกได้ ต่อมา มีโจรผู้หนึ่งได้ขอซื้อหัวปีศาจนี้จากพระ โจรหวังจะใช้หัวปีศาจนี้หลอกผู้คนเอาเงิน แต่ต่อมากลัวปีศาจจะมาเอาคืน เลยทำสุสานฝังให้ ว่ากันว่าสุสานแห่งนี้ยังมีปรากฏจนถึงทุกวันนี้<ref>หนังสือเรื่องผีผี โดย [[แล็ฟคาดิโอ เฮิร์น]] แปลโดย ปาริฉัตร เสมอแข, ผุสดี นาวาวิจิต, สำนักพิมพ์ผีเสือ ([[กรุงเทพมหานคร]], [[พ.ศ. 2543]]) ISBN 974-14-0143-4 </ref>
{{clear}}
| |||