ผลต่างระหว่างรุ่นของ "อำเภอเชียรใหญ่"

อำเภอเชียรใหญ่ มีประวัติความเป็นมาสืบทอดมาแต่ครั้งสมัย[[สุโขทัย]]เป็นราชธานี แต่มีหลักฐานแน่ชัดในสมัย[[สมเด็จพระพุทธเลิศหล้านภาลัย]]แห่ง[[กรุงรัตนโกสินทร์]] ปรากฏในทำเนียบข้าราชการเมืองนครศรีธรรมราช จุลศักราช 1173 ว่า ท้องที่อำเภอนี้เป็นหัวเมืองฝ่ายขวา ขึ้นอยู่ในเขตปกครองท้องที่เมืองนครศรีธรรมราช ชื่อ '''เมืองพิเชียร''' ต่อมาในรัชสมัย[[พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว]] ได้มีการปฏิรูปการปกครองครั้งสำคัญ มีการประกาศใช้พระราชบัญญัติลักษณะปกครองท้องที่ ร.ศ.116 ในปี [[พ.ศ. 2440]] มีการรวมหัวเมืองฝ่ายขวาในลุ่มน้ำปากพนัง 4 หัวเมือง เข้าด้วยกัน คือ เมืองพิเชียร เมืองพนัง เมืองเบี้ยชัด (ที่ตั้ง[[อำเภอปากพนัง]]ในปัจจุบัน) และที่ตรงตำบลคลองกระบือ และ ตำบลหูล่อง ตั้งเป็นอำเภอเรียกว่า "อำเภอเบี้ยชัด" ทำให้ '''เมืองพิเชียร''' กลายเป็นตำบลหนึ่ง ของอำเภอเบี้ยชัด สำหรับที่ตั้งของเมืองพิเชียร สันนิษฐานว่า เดิมตั้งอยู่ฝั่งขวาของแม่น้ำปากพนัง ที่บ้านหม่อมราม หมู่ที่ 3 ตำบลบ้านกลาง ณ ปัจจุบัน และเล่ากันว่า ที่ตั้งบ้านพิเชียร มีต้น[[ตะเคียน]]ใหญ่ อยู่ต้นหนึ่ง จึงเรียกกันว่า "บ้านพิเชียรเคียนใหญ่" เรียกสั้นๆ ภาษาปักษ์ใต้ว่า '''บ้านเชียรใหญ่''' ต่อมาเมื่อวันที่ [[1 กุมภาพันธ์]] [[พ.ศ. 2480]] [[กระทรวงมหาดไทย]] ได้ประกาศตั้ง '''กิ่งอำเภอเชียรใหญ่''' และยกฐานะเป็น '''อำเภอเชียรใหญ่''' เมื่อวันที่ [[3 พฤศจิกายน]] [[พ.ศ. 2490]]