ผลต่างระหว่างรุ่นของ "ISO 639-2"

ซึ่งมาตราฐานชุดนี้ประกอบด้วย กลุ่มของตัวอักษร 3 ตัว เเบ่งออกเป็น 2 กลุ่ม โดยกลุ่มเเรกใช้เเทนชื่อของภาษาที่ใช้ใน '''งานบรรณาณุกรม ( bibliographic applications )''' เเละกลุ่มที่สองใช้ใน '''งานที่ต้องเกี่ยวกับบัญญัติศัพท์ ( terminology applications )''' รหัสที่ใช้เเทนภาษาของทั้งสองกลุ่มเหมือนกันยกเว้นเพียง 23 ภาษา จากภาษาทั้งหมดมากกว่า 450 ภาษา ทั้งนี้เนื่องจากเงื่อนไขในการสร้างรหัสนั้น การใช้รหัสเเทนภาษามาตราฐานนี้เริ่มต้นมาจากการใช้งานที่เกี่ยวข้องกับงานห้องสมุด การให้บริการข้อมูลต่างๆ ตลอดจนผู้จัดงานพิมพ์ ที่ต้องใช้ในการเเลกเปลี่ยนข้อมูลซึ่งกันเเละกัน รหัสเหล่านี้ได้มีการใช้เเพร่หลายในกลุ่มงานห้องสมุด เเละต่อมาได้มีการปรับนำมาใช้โดยกลุ่มของนักภาษาศาสตร์ เเละในกลุ่มงานที่ต้องการคำนิยามเฉพาะ ซึ่งรหัสมาตราฐานส่วนนี้ได้มีการพัฒนาขึ้นโดยมีพื้นฐานจากความต้องการใช้ภาษานั้นๆ ที่มีการใช้อย่างเเพร่หลายอยู่ทั่วโลก เเต่ทั้งนี้ทั้งนั้นก็ไม่รวมถึงโปรเเกรมภาษาคอมพิวเตอร์

การจัดทำรหัสนี้ประกอบด้วยตัวอักษรภาษาอังกฤษตัวเล็ก 3 ตัว โดยไม่จำเป็นต้องเป็นตัวอักษรย่อของ