ผลต่างระหว่างรุ่นของ "เจมส์ ดี. วัตสัน"

เนื้อหาที่ลบ เนื้อหาที่เพิ่ม
OctraBot (คุย | ส่วนร่วม)
แทนที่ ‘บันทัด’ ด้วย ‘บรรทัด’
บรรทัด 9:
ในต้นปี [[พ.ศ. 2491]] วัตสันเริ่มงานวิจัยปริญญาเอกในห้องปฏิบัติการทดลองของลูเรียที่[[มหาวิทยาลัยอินเดียนา]] และในฤดูร้อนนั้น วัตสันได้พบกับ''เดลบรุค'' ในอพาร์ตเมนต์ของลูเรีย และอีกครั้งในฤดูร้อนนั้น ในระหว่างการเดินทางไปเยือนหอทดลอง “โคลด์สปริง” “''กลุ่มไวรัสทำลายแบคทีเรีย''” เป็นตัวกลางเชื่อมกับพวกปัญญาชน ซึ่งวัตสันเองได้กลายเป็นนักวิทยาศาสตร์ที่กำลังอยู่ในกระบวนการทำงาน ที่สำคัญคือสมาชิกของ “''กลุ่มไวรัสทำลายแบคทีเรีย''” มีความสำนึกว่าพวกตนกำลังต่างก็อยู่ในเส้นทางที่กำลังนำไปสู่การค้นพบธรรมชาติด้านกายภาพของ[[ยีนส์]] ในปี [[พ.ศ. 2492]] วัตสันลงวิชาเรียนกับ''เฟลิกซ์ เฮาโรวิวิทซ์''ซึ่งรวมแนวคิดยุคนั้นที่ว่า: คือโปรตีนและยีนส์สามารถสำเนาสร้างตัวเองเพิ่มได้ องค์ประกอบสำคัญอีกอย่างหนึ่งของ[[โครโมโซม]] คือ ดีเอ็นเอนั้นเข้าใจกันโดยหลายคนว่าเป็น “''นิวคลีโอไทด์สี่หน้าที่โง่เง่า''” ที่ทำหน้าที่เพียงการเป็นโครงสร้างรองรับโปรตีน อย่างไรก็ดี ในระยะเริ่มแรกนี้ วัตสัน ภายใต้อิทธิพลของกลุ่ม “''กลุ่มไวรัสทำลายแบคทีเรีย''” ได้ตระหนักถึงงานของ''ออสวอลด์ เอเวรี'' ซึ่งแนะว่า ดีเอ็นเอเป็นโมเลกุลพันธุกรรมโครงการวิจัยของวัตสันเกี่ยวข้องกับการใช้[[รังสีเอกซ์]]มาทำให้ไวรัสที่ทำลายแบคทีเรีย (phage) อ่อนตัวลง วัตสันได้จบการศึกษาระดับปริญญาเอกสาขาสัตววิทยาที่[[มหาวิทยาลัยอินเดียนา]]เมือ [[พ.ศ. 2493]] และได้เดินทางไปยุโรปเพื่อทำงานวิจัยระดับหลังปริญญาเอก ตอนแรกรับหน้าที่เป็นหัวหน้าห้องทดลองทาง[[ชีวเคมี]]ของ''เฮอร์มาน คัลคาร์ใน''ใน[[โคเปนเฮเกน]]ผู้ซึ่งสนใจใน[[กรดนิวคลีอิก]]และได้พัฒนาความสนใจในตัวไวรัสที่ทำลายแบคทีเรียเพื่อใช้เป็นระบบการทดลอง
 
เวลาของวัตสันที่อยู่ในโคเปนเฮเกนช่วยให้เกิดผลดีที่ตามมา วัตสันได้มีโอกาสทำการทดลองกับ''โอล มาอโล'' (สมาชิกคนหนึ่งในกลุ่ม “ไวรัสทำลายแบคทีเรีย”) ที่มียังคงความเชื่อมั่นว่าดีเอ็นเอคือโมเลกุลพันธุกรรมซึ่งวัตสันได้เรียนรู้การทดลองประเภทนี้มาก่อนแล้วในฤดูร้อนก่อนที่หอทดลองโคลด์สปริง การทดลองเกี่ยวกับการใช้ฟอสเฟตกัมมันต์เป็นตัวค้นหาแล้วพยายามชี้ว่าองค์ประกอบโมเลกุลของไวรัสทำลายแบคทีเรียอันใดที่ไป “ติด” เชื้อแบคทีเรียเป้าหมายที่กำลังถูกไวรัสทำลาย วัตสันไม่เคยร่วมพัฒนาใดๆ ในงานนี้กับคัลคาร์แต่ได้ไปร่วมประชุมกับคัลคาร์ที่อิตาลี และได้เห็นงานของ''มัวร์ริส วิลกินส์''ที่กล่าวถึงข้อมูลดีเอ็นเอที่ได้จาก[[การเลี้ยวเบนของรังสีเอกซ์]] ถึงตอนนี้ วัตสันค่อนข้างมั่นใจว่า ดีเอ็นเอมีโครงสร้างโมเลกุลชัดเจนที่สามารถแก้ปัญหาได้cfdrr
 
== โครงสร้างของดีเอ็นเอ ==