ผลต่างระหว่างรุ่นของ "พระเทวเทพสัมพุทธเจ้า"

ครั้งหนึ่ง '''พระอัญญาโกณฑัญญเถระ''' เป็นสาวกแห่ง '''พระโกนาคมนะพุทธเจ้า''' พระเถระนี้ได้เข้าสู่ปรินิพพานที่ริมสระฉัททันต์นั้น พระยาช้างซึ่งมีความปรารถนาในพระสัพพัญญูอยู่แล้ว ได้เดินไปพบพระสรีระก็เกิดความปีติยินดี จึงตั้งจิตจะปลงสรีระกายของเถระนี้ จึงประกาศแก่เหล่าเทวดาขอให้มาช่วย และขอเลื่อยทิพย์อันหนึ่งด้วยบุญเก่าที่เคยทำไว้ พระยาช้างอธิษฐานดั่งนี้ดังนี้ ก็ปรากฏเลื่อยทิพย์อันหนึ่งลอยมาตกตรงหน้า พระยาช้างจึงตัดงาทั้งสองข้าง โดยข้างหนึ่งทำโกศ และอีกข้างหนึ่งทำเป็นเชิงตะกอนรูปขนนกยูง

พระยาช้าง ได้เอา'''ขน''' บนศีรษะ มาทำเป็นประทีปจุดบูชาสักการะ ฝ่ายช้างบริวารจำนวน 8 หมื่น 4 พัน มากระทำสมโภชถึง 7 วัน 7 คืน เอาแก่นจันทน์แดงที่มีกลิ่นหอมมารอง พร้อมทั้งยกพระศพขึ้นบนศีรษะของตนและเอาเพลิงจุดเผาพระศพ ครั้นพระสรีระเมื่อเผาแล้วพระธาตุต่างๆ ก็ลอยหายขึ้นไปบนฟ้า ไม่มีเศษอันใดตกลงสู่พื้นเลย โดยพระยาช้างก็ได้ตั้งจิตอธิษฐานถึงบุญที่ตนเองตัดงาทั้งสอง ขอบุญนี้จงเป็นปัจจัยให้สำเร็จเป็นพระพุทธเจ้า เมื่อพระยาช้างสิ้นใจตายก็ไปเกิดเป็นเทวดาใน[[สวรรค์]]ชั้นดุสิต เป็นเทวบุตรเทพบุตร มีทิพยสมบัติอันมาก

ด้วยบุญบารมีของท่าน จะบังเกิด[[ต้นกัลปพฤกษ์]] และข้าวสาลีที่มีกลิ่นหอม ประชาชนอาศัยข้าข้าวสาลีนี้ ไม่ได้ทำการเกษตร ค้าขาย ผิวพรรณของมนุษย์จะมีสีทองโดยปรกติ งามด้วยตัวของตัวเองแม้ไม่แต่งตัว