ผลต่างระหว่างรุ่นของ "วิศวกรรมไฟฟ้า"

งานของเบนจามิน แฟรงกลินนั้นเป็นจุดเริ่มต้นของการค้นพบที่สำคัญทางไฟฟ้าในยุคถัดมา ทั้ง [[ลุยจี กัลวานี]] (Luigi Galvani), [[อาเลสซันโดร วอลตา]] (Alessandro Volta), [[อ็องเดร-มารี อ็องแปร์]], [[จอร์จ ไซมอน โอห์ม]] และ [[ไมเคิล ฟาราเดย์]] (Michael Faraday)

โดยในปี [[ค.ศ. 1792]] นั้น กัลวานี ได้ค้นพบกระแสไฟฟ้าในสิ่งมีชีวิต ซึ่งงานนี้ได้ทำให้วอลตานั้นสามารถประดิษฐ์ โวลตาอิกไพล์ (voltaic pile) ซึ่งเป็นต้นแบบของแบตเตอรีไฟฟ้า ได้ในปี [[ค.ศ. 1800]] ต่อมาในปี [[ค.ศ. 1820]] จากการสังเกตพบความสัมพันธ์ของไฟฟ้าและแม่เหล็ก ของ [[ฮันส์ คริสเทียน เออร์สเตด]] ในการทดลองที่กระแสไฟฟ้าวิ่งผ่านขดลวดสามารถเบนเข็มแม่เหล็กของเข็มทิศได้นั้น อองแปร์ได้ทำการศึกษาถึงความสัมพันธ์นี้และสร้างเป็น [[กฎของแอมแปร์]] ความสัมพันธ์ระหว่างกระแสไฟฟ้าและความต่างศักย์ไฟฟ้านั้นถูกค้นพบโดยโอห์มในปี [[ค.ศ. 1827]] เรียก[[กฎของโอห์ม]] หลังจากนั้นในปี [[ค.ศ. 1831]] ฟาราเดย์ได้ค้นพบความสัมพันธ์การเหนี่ยวนำของแม่เหล็กไฟฟ้า ซึ่งเป็นความสัมพันธ์ระหว่างการเปลี่ยนแปลงของสนามแม่เหล็กและการกำเนิดกระแสไฟฟ้าในขดลวด ซึ่งรู้จักกันในนาม [[กฎของฟาราเดย์]] ในปี [[ค.ศ. 1864]] [[เจมส์ คลาร์ก แมกซ์เวลล์]] (James Clerk Maxwell) ได้รวบรวมความสัมพันธ์ระหว่างสนามแม่เหล็กและไฟฟ้า ในรูปชุดของสมการทางคณิตศาสตร์ เรียก[[สมการของแมกซ์เวลล์]] ซึ่งเป็นหัวใจของทฤษฎีแม่เหล็กไฟฟ้า (electromagnetic หรือ electrodynamic) ในปัจจุบัน

[[ไฮน์ริคไฮน์ริช เฮิรตซ์เฮิร์ตซ์]] นั้นเป็นผู้หนึ่งที่มีส่วนสำคัญในการพัฒนาสมการของแมกซ์เวลล์ให้สมบูรณ์ และเป็นบุคคลแรกที่ได้ทำการทดลองแสดงให้เห็นถึงการแผ่ของคลื่นแม่เหล็กไฟฟ้า โดยได้สร้างเครื่องกำเนิดสัญญาณวิทยุ ซึ่งผลงานของเฮิรตซ์นี้ถือเป็นจุดเริ่มต้นของการสื่อสารด้วยคลื่นวิทยุ