ผลต่างระหว่างรุ่นของ "จักรพรรดิเสียนเฟิง"

เนื้อหาที่ลบ เนื้อหาที่เพิ่ม
ไม่มีความย่อการแก้ไข
Renzong (คุย | ส่วนร่วม)
ไม่มีความย่อการแก้ไข
บรรทัด 28:
[[ไฟล์:《咸丰皇帝便装像》.jpg|thumb|250px|right|สมเด็จพระจักรพรรดิเสียนฟงขณะทรงพักผ่อนพระอิริยาบถ]]
 
'''สมเด็จพระจักรพรรดิเสียนเฟิง''' ({{zh-all|c=咸豐帝|p=Xiánfēng}}) เป็น[[จักรพรรดิ]]พระองค์ที่ 9 (นับจาก[[จักรพรรดินู่เอ๋อร์ฮาชื่อ]]) แห่ง[[ราชวงศ์ชิง]] เป็นราชโอรสองศ์ที่ 4 ของ[[จักรพรรดิเต้ากวง]] มีนามเดิมว่า ''อ้ายซินเจว๋หลัว อี้จู่'' หรือองค์ชาย ''อี้จู่'' ประสูติเมื่อปี [[พ.ศ. 2374]] (ค.ศ. 1831) ขึ้นครองราชย์ได้ทั้ง ๆ ที่มิใช่รัชทายาทองค์เอกที่วางตัวไว้ แต่ว่าพระองค์สามารถเอาชนะใจพระราชบิดาได้ด้วยการออกล่าสัตว์ และพระองค์ไม่สังหารสัตว์ที่มีลูกอ่อนด้วยผลบุญนี้จึงได้ส่งผลให้ทุกวันนี้ราชวงศ์ชิงยังมีทายาทสืบเชื้อสายอยู่ แต่ด้วยบาปกรรมที่ออกไปล่าสัตว์ จึงทำให้ราชวงศ์ชิงต้องยุติลงและทำให้พระองค์ไม่มีรัชทายาทสายตรงสืบสายราชสกุลต่อมาจนถึงปัจจุบันด้วย นอกจากนี้ยังมีคนกล่าวกันว่าพระราชวรกายของพระองค์อ่อนแอมาตั้งแต่ทรงพระเยาว์แล้ว จึงมักประชวรบ่อย ๆ
 
ขึ้นครองราชย์ในปี [[พ.ศ. 2393]] (ค.ศ. 1850) ทันทีที่จักรพรรดิเต้ากวงสวรรคต ด้วยพระชนมายุ 19 พรรษา ซึ่งในระหว่างที่พระองค์ขึ้นครองราชย์ใหม่ ๆ พระราชประเพณีจีนห้ามจักรพรรดิองค์ใหม่มีมเหสีหรือพระสนม และต้องไว้ทุกข์เป็นเวลานานถึง 27 เดือน แต่ก่อนที่จักรพรรดิเต้ากวงจะสวรรคตมีพระมเหสีองค์แรกแล้ว คือ '''[[สมเด็จพระจักรพรรดินีเสี่ยวเต๋อ|พระวรชายาสะโกตา]]''' ซึ่งสิ้นพระชนม์ก่อนที่จักรพรรดิเต้ากวงจะสวรรคต เมื่อจักรพรรดิเสียนเฟิงครองราชย์แล้วทรงสถาปนานางสะโกตะเป็น ''สมเด็จพระจักรพรรดินีเสี่ยวเต๋อเซียน''