ผลต่างระหว่างรุ่นของ "กัมพูชายุคใหม่"
เนื้อหาที่ลบ เนื้อหาที่เพิ่ม
Skythailand99 (คุย | ส่วนร่วม) |
|||
บรรทัด 2:
หลังการล่มสลายของ[[กัมพูชาประชาธิปไตย]] '''กัมพูชา'''ตกอยู่ภายใต้การรุกรานของ[[เวียดนาม]]และรัฐบาลที่นิยมฮานอยซึ่งก่อตั้ง[[สาธารณรัฐประชาชนกัมพูชา]] สงครามกลางเมืองหลัง พ.ศ. 2523 เป็นการสู้รบระหว่างกองทัพประชาชนปฏิวัติกัมพูชาของรัฐบาลกับ[[แนวร่วมเขมรสามฝ่าย]]ซึ่งถือเป็น[[รัฐบาลพลัดถิ่น]]ของกลุ่มต่างๆสามกลุ่มคือ พรรค[[ฟุนซินเปก]]ของพระ[[นโรดม สีหนุ]] [[พรรคกัมพูชาประชาธิปไตย]]หรือ[[เขมรแดง]] และ[[แนวร่วมปลดปล่อยแห่งชาติประชาชนเขมร]] มีการเจรจาสันติภาพตั้งแต่ พ.ศ. 2532 และนำไปสู่การประชุมสันติภาพที่ปารีสเพื่อสงบศึกใน พ.ศ. 2534 ในที่สุดมีการจัดการเลือกตั้งโดยสหประชาชาติใน พ.ศ. 2536 เพื่อเริ่มต้นฟื้นฟูประเทศ พระนโรดม สีหนุกลับมาเป็นกษัตริย์อีกครั้ง มีการจัดตั้งรัฐบาลผสม หลังจากมีการเลือกตั้งโดยปกติใน พ.ศ. 2541 การเมืองมีความมั่นคงขึ้น หลังการล่มสลายของเขมรแดง ใน พ.ศ. 2541
== การเจรจาสันติภาพและการเลือกตั้ง ==
ระหว่าง 30 กรกฎาคม – 30 สิงหาคม พ.ศ. 2532 ตัวแทนจาก 18 ประเทศ กลุ่มการเมืองจากกัมพูชา 4 กลุ่ม และเลขาธิการทั่วไปของ[[สหประชาชาติ]]ได้ประชุมร่วมกันที่[[ปารีส]]เพื่อยุติสงครามกลางเมือง การถอนทหารเวียดนามออกจากกัมพูชา และการให้ชาวกัมพูชาเลือกระบอบการปกครองด้วยตนเอง ต่อมา ในวันที่ 23 ตุลาคม พ.ศ. 2534 ได้มีการลงนามในข้อตกลงปารีส ให้สหประชาชาติเป็นที่ปรึกษาในการสงบศึก ปลดอาวุธและจำกัดการเคลื่อนไหวของกองกำลังติดอาวุธทุกกลุ่ม จัดเตรียมประเทศให้พร้อมสำหรับการเลือกตั้งที่เป็นอิสระและเป็นธรรม พระนโรดม สีหนุในฐานะประธาน[[สภาสูงสุดแห่งชาติกัมพูชา]]และสมาชิกคนอื่นๆของสภาเดินทางกลับสู่พนมเปญเมื่อเดือนพฤศจิกายน พ.ศ. 2534 เพื่อเริ่มจัดตั้งกระบวนการต่างๆในกัมพูชา ตัวแทนระดับสูงของสหประชาชาติในกัมพูชา (UNAMIC) ได้เข้าไปดำเนินการเพื่อประสานกับกลุ่มต่างๆ และนำตัวผู้อพยพชาวกัมพูชาราว 370,000 คน ในศูนย์อพยบตามแนวชานแดนซึ้งดำเนินการโดยDPPUในไทยกลับสู่กัมพูชา
ในวันที่ 16 มีนาคม พ.ศ. 2535 [[อันแทค]]ภายใต้การนำของยาสุชิ เอกาชิและนายพลจอห์น แซนเดอร์สัน มาถึงกัมพูชา คณะกรรมการผู้ลี้ภัยของสหประชาชาติเริ่มเข้ามาทำงานเต็มตัวในเดือนมีนาคม พ.ศ. 2535 อันแทคมีทหารและพลเรือนทำงานด้วยราว 22,000 คนในการดำเนินการจัดการเลือกตั้งในกัมพูชา มีชาวกัมพูชาราว 4 ล้านคน (90% ของผู้มีสิทธิ์ออกเสียง) เข้าร่วมในการเลือกตั้งในเดือนพฤษภาคม พ.ศ. 2536 แม้ว่าเขมรแดงที่ไม่เคยถูกปลดอาวุธและจำกัดการเคลื่อนไหวจะห้ามประชาชนในเขตของตนไม่ให้ออกมาเลือกตั้ง
| |||