ผลต่างระหว่างรุ่นของ "คณะมิสซังต่างประเทศแห่งกรุงปารีส"

'''คณะมิสซังต่างประเทศแห่งกรุงปารีส'''<ref name="ประวัติความเป็นมาคณะมิสซังต่างประเทศแห่งกรุงปารีส">[{{cite web|title=ประวัติความเป็นมาคณะมิสซังต่างประเทศแห่งกรุงปารีส|url=http://haab.catholic.or.th/MissionMEP/historymep.html ประวัติความเป็นมาคณะมิสซังต่างประเทศแห่งกรุงปารีส], |publisher=หอจดหมายเกตุ [[เขตมิสซังกรุงเทพฯ|มิสซังคาทอลิกกรุงเทพฯ]], เรียกข้อมูลวันที่ |accessdate=20 ก.ย.กันยายน 2555}}</ref> ({{lang-fr|Missions Étrangères de Paris; M.E.P}}) เป็น[[คณะชีวิตแพร่ธรรม]]ของ[[คริสตจักร]][[โรมันคาทอลิก]] (ไม่ใช่[[คณะนักบวชคาทอลิก]]) สมาชิกประกอบด้วย[[บาทหลวง]]ประจำ[[มุขมณฑล]]และ[[ฆราวาส]]ที่อุทิศตนทำงานเป็น[[มิชชันนารี]]ในต่างประเทศ<ref name="Asia">[http://books.google.com/books?id=PjVKjJ-WgOYC&pg=RA1-PA412&dq=%22Fran%C3%A7ois+Pallu%22&sig=ACfU3U0xK-s9ft_182X46hn-jYBrN9dz_w#PPA231,M1 ''Asia in the Making of Europe'', p.231]</ref>

ใน[[คริสต์ศตวรรษที่ 19]] เมื่อมิชชันนารีคณะมิสซังต่างประเทศแห่งกรุงปารีสถูกรัฐบาลท้องถิ่นในเอเชียเบียดเบียน ฝรั่งเศสก็จะใช้เป็นข้ออ้างในการเข้าแทรกแซงและทำสงครามกับรัฐนั้น<ref name="Missions_2">Missions, p.5</ref> ที่เวียดนามมีพลเรือเอก[[ฌ็อง-บาติสต์ เซซีย์]] และพลเรือเอก[[รีโกลต์ เดอ เฌอนูยลี]]ใช้เหตุผลเดียวกันนี้นำกองทัพเข้าทำสงครามกับเวียดนาม ที่[[ประเทศจีน]]กองทัพฝรั่งเศสใช้กรณีฆาตกรรมบาทหลวง[[โอกุสต์ ชัปเดแลน]] เป็นข้ออ้างในการทำ[[สงครามฝิ่นครั้งที่ 2สอง]] ในปี ค.ศ. 1856

บาทหลวง[[อาแล็กซ็องดร์ เดอ รอด]] [[มิชชันนารี]][[คณะเยสุอิต]]ซึ่งทำ[[การประกาศข่าวดี]]ในภูมิภาค[[ตะวันออกไกล]]ในช่วง[[คริสต์ศตวรรษที่ 17]] เห็นว่าควรบวชคนพื้นเมืองเป็นบาทหลวง คริสตจักรท้องถิ่นจะได้เติบโตก้าวหน้ายิ่งขึ้น จึงเดินทางไปกรุง[[โรม]] เพื่อขอให้[[สมเด็จพระสันตะปาปาอินโนเซนต์ที่ 10]] ทรงแต่งตั้ง[[มุขนายก]][[ผู้แทนพระสันตะปาปา]]ไปปกครอง[[สำนักมิสซัง]]ในภูมิภาคนั้น แต่พระสันตะปาปาไม่ทรงตอบรับ ท่านจึงเดินทางไปปารีสเพื่อหาอาสาสมัครไปทำงานแพร่ธรรมต่อ บาทหลวง[[ฟร็องซัว ปาลูว์]] และบาทหลวง[[ปีแยร์ ล็องแบร์ เดอ ลา ม็อต]] อาสาทำงานนั้น ทั้งสองเดินทางไปกรุงโรมและได้รับ[[การอภิเษก]]เป็นมุขนายกในปี ค.ศ. 1658 โดยมุขนายกปาลูว์ได้รับมอบหมายให้ไปปกครองมิสซัง[[ตังเกี๋ย]] ส่วนมุขนายกล็องแบร์ เดอ ลา ม็อต ให้ไปปกครองมิสซัง[[โคชินไชนา]] จึงถือว่าเหตุการณืนี้เป็นจุดเริ่มต้นของคณะมิสซังต่างประเทศแห่งกรุงปารีส<ref name="ประวัติความเป็นมาคณะมิสซังต่างประเทศแห่งกรุงปารีส">[http://haab.catholic.or.th/MissionMEP/historymep.html ประวัติความเป็นมาคณะมิสซังต่างประเทศแห่งกรุงปารีส], หอจดหมายเกตุ [[เขตมิสซังกรุงเทพฯ|มิสซังคาทอลิกกรุงเทพฯ]], เรียกข้อมูลวันที่ 22 พ.ย. 2557</ref> ต่อมา[[อีญาซ กอตอล็องดี]] ได้เข้าร่วมพันธกิจด้วย และได้รับอภิเษกเป็นมุขนายกเช่นกัน ทั้งสามได้รับสิทธิว่าภายในกำหนดระยะเวลา 7 ปีนั้นสามารถบวชกุลบุตรพื้นเมืองที่รู้[[ภาษาละติน]]เป็น[[บาทหลวง]]ได้ ทั้งสามยังได้ตั้ง[[เซมินารี]]ขึ้นที่กรุง[[ปารีส]]เพื่ออบรมกุลบุตรชาวฝรั่งเศสไปร่วมพันธกิจนี้

มิชชันนารีคณะมิสซังต่างประเทศแห่งกรุงปารีสยังคงปฏิบัติพันธกิจอยู่จวบจนปัจจุบัน ตามสถิติปี ค.ศ. 20102014 คณะมีสมาชิกเป็นบาทหลวง 247208 องค์<ref>{{cite web|title=La Société des Missions Etrangères|url=http://www.catholic-hierarchy.org/diocese/dqmep.html|publisher=The Hierarchy of the Catholic Church|date= 331 AprilDecember 20132015|accessdate=118 AprilJanuary 20132016}}</ref>