ผลต่างระหว่างรุ่นของ "ภาษาเวียดนาม"

{{บทความหลัก|อักษรโกว๊กหงือจื๋อโกว๊กหงือ}}

* อักษร[[จื๋อญอ]] ({{lang|vi|chữ nho}}, 字儒) หรืออักษรฮ้านถึนตึ ({{lang|vi|hán tự}}, 漢字) คือ[[อักษรจีน]ที่ใช้เขียนภาษาจีนโบราณ

* [[อักษรจื๋อโนม]] ({{lang|vi|chữ nôm}}, 字喃) เป็นอักษรที่ใช้เขียนภาษาเวียดนาม โดยนำอักษรจีนมาดัดแปลงเล็กน้อย

ปัจจุบันภาษาเวียดนามเขียนด้วยอักษรโกว๊กหงือ[[จื๋อโกว๊กหงือ]] ({{lang|vi|chữ quốc ngữ}} แปลว่า "อักษรของภาษาประจำชาติ") ซึ่งเป็น[[อักษรละติน]]ที่เพิ่มเติมเครื่องหมายต่าง ๆ เข้ามาเพื่อให้มีอักษรเพียงพอที่จะใช้เขียนภาษา อักษรดังกล่าวถูกได้รับการคิดค้นขึ้นมาใน[[คริสต์ศตวรรษที่ 17]] โดย[[อาแลกซ็องดร์แล็กซ็องดร์ เดอ รอด]] ซึ่งเป็นมิชชันนารีชาว[[ชาวฝรั่งเศส]]ที่เข้ามาเผยแผ่ศาสนา โดยมีรากฐานมาจากระบบที่มิชชันนารีชาว[[ชาวโปรตุเกส]]คิดไว้ก่อนหน้านั้น ในระหว่างที่เวียดนามยังเป็นอาณานิคมของฝรั่งเศสนั้น อักษรโกว๊กหงือจื๋อโกว๊กหงือได้เป็นอักษรราชการของอาณานิคม ซึ่งได้ทำให้อักษรดังกล่าวเป็นที่แพร่หลายมากขึ้นเรื่อย ๆ อักษรโกว๊กหงือจื๋อโกว๊กหงือในปัจจุบันมีรูปแบบการเขียนที่อ้างอิงการออกเสียงของภาษาถิ่นเวียดนามกลาง ซึ่งสระและพยัญชนะท้ายจะคล้ายคลึงกับภาษาถิ่นเหนือ ส่วนพยัญชนะต้นจะคล้ายกับภาษาถิ่นใต้