ผลต่างระหว่างรุ่นของ "บริษัทอินเดียตะวันออกของเนเธอร์แลนด์"

| group = บริษัทอินเดียตะวันออกของเนเธอร์แลนด์<br/>Dutch East India Trading Companiesของเนเธอร์แลนด์

| logo = [[ไฟล์File:VOC.svg|150px130px]]

| type = [[Public companyบริษัทมหาชน]]

| fate = [[Dissolvedการเลิก (กฎหมาย)|ล้มเลิก]]

| industry = [[Tradeการค้า]]

[[ไฟล์:Vereinigte Ostindische Compagnie bond.jpg|thumb|250px|ข้อผูกมัดพันธบัตรออกโดยบริษัทอินเดียตะวันออกของเนเธอร์แลนด์ในวันที่ [[7 พฤศจิกายน]] [[พ.ศ. 2165]] จำนวน 2,400 [[กิลเดอร์ดัตช์|ฟลอริน]]]]

'''สหบริษัทอินเดียตะวันออก''' ({{lang-nl|Vereenigde Oost-IndischeOostindische Compagnie}}) หรือที่[[ชาวอังกฤษ]]เรียกว่า '''เฟโอเซบริษัทอินเดียตะวันออกของเนเธอร์แลนด์''' ({{lang-en|Dutch East India Company}}) มีชื่อย่อว่า '''เฟโอเซ''' ({{lang-nl|VOC}}) ได้รับก่อตั้งขึ้นในปี [[พค.ศ. 21451602]] (ค.ศ. 1602) เมื่อโดยในช่วงแรกรัฐสภาแห่ง[[สาธารณรัฐดัตช์|เนเธอร์แลนด์]]มอบสิทธิ์ขาดใน[[การค้าเครื่องเทศ]]แก่บริษัทเป็นเวลา 21 ปีในการปฏิบัติงานกิจการอาณานิคมใน[[ทวีปเอเชีย]] นับบ่อยครั้งบริษัทนี้ได้รับการพิจารณาว่าเป็นความร่วมมือของหลากหลายบริษัทข้ามชาติครั้งบริษัทแรกในโลก<ref>http://www.kb.nl/themas/geschiedenis-en-cultuur/koloniaal-verleden/voc-1602-1799 VOC at the [[National Library of the Netherlands]] (in Dutch)</ref> และเป็นบริษัทแรกที่ออก[[หุ้น]]<ref>Mondo Visione web site: [http://www.exchange-handbookmondovisione.co.ukcom/indexexchanges/handbook-articles/who-needs-stock-exchanges/ Chambers, Clem.cfm "Who needs stock exchanges?section=articles&action=detail&id=60613"] ''Exchanges Handbook''. – retrieved 21 August 2011.</ref>

บริษัทอินเดียตะวันออกของเนเธอร์แลนด์ถือกำเนิดขึ้นด้วยการร่วมทุนของพ่อค้าและนายธนาคารดัตช์ที่ไม่พอใจต่อการผูกขาดการค้าเครื่องเทศของ[[โปรตุเกส ]]ซึ่งครอบครองเส้นทางการเดินเรือสู่เอเชียและผลผลิตเครื่องเทศอยู่ในขณะนั้น บริษัทฯ อยู่ภายใต้การบริหารของคณะกรรมการใหญ่ 17 คน ได้รับอนุญาตจากรัฐบาลดัตช์ให้มีอำนาจผูกขาดการค้าเครื่องเทศในตะวันออก รวมถึงให้สามารถยึดครองดินแดนโพ้นทะเลที่ไดใดก็ได้ตามที่บริษัทฯ เห็นชอบ

หลังก่อตั้งบริษัทฯ ได้ไม่นาน กองเรือของบริษัทฯ ก็สามารถกำจัดเรือโปรตุเกสและยึดดินแดนเมืองท่าที่โปรตุเกสครอบครองอยู่ในเอเชีย ตั้งแต่ศรีลังกา ไปจนถึงมะละกา จากนั้นใน พ.ศ. 2162 ได้ตั้งสำนักงานใหญ่ในเอเชียตะวันออกที่เมือง[[จาการ์ตา]] ซึ่งได้เปลี่ยนชื่อเป็น "ปัตตาเวีย" หรือ "บาตาวียา" (Batavia) ตามชื่อภูมิภาคและชนเผ่าโบราณของชาวดัตช์ในเนเธอร์แลนด์ โปรตุเกสยังต้องสูญเสียหมู่เกาะเครื่องเทศหรือ[[โมลุกกะ]] (Moluccas) แก่เนเธอร์แลนด์ด้วย ทำให้ผลผลิตเครื่องเทศสำคัญ เช่น [[พริกไทย]] [[กระวาน]] [[กานพลู]] [[จันทน์เทศ]] อยู่ภายใต้การผูกขาดของเนเธอร์แลนด์ในช่วงกลางคริสต์ศตวรรษที่ 17 นอกจากนั้นบริษัทฯ ยังมีบทบาทในการจัดซื้อสินค้าและผลผลิตจากอาณาจักรต่าง ๆ เช่น ปัตตานี กัมพูชา อยุธยาหรือสยาม เวียดนาม จีน และญี่ปุ่น หลายครั้งได้ใช้ระบบการแลกเปลี่ยนสินค้าที่อาณาจักรเหล่านั้นต้องการ เช่น ปืนใหญ่ ปืนไฟแบบตะวันตก แลกกับผลผลิตพื้นเมือง

บริษัทฯ ยังคงมีความสำคัญทางการค้าเป็นเวลาเกือบสองศตวรรษ โดยจ่ายส่วนแบ่งประจำปีร้อยละ 18 เป็นเวลาเกือบ 200 ปี จนกระทั่งเกิดการล้มละลายและกิจการล้มเลิกกิจการอย่างเป็นทางการในปี [[พ.ศ. 2343]]<ref name="RICKLEFSp110">{{cite book

| last = Ricklefs | first =M.C. | authorlink = | coauthors = | title =A History of Modern Indonesia Since c.1300, 2nd Edition | publisher =MacMillan | date =1991 | location =London | pages =p.110 | url = | doi = | id = ISBN 0-333-57689-6 }}</ref> ทรัพย์สินต่าง ๆ และหนี้ของบริษัทได้ถูกครอบครองแทนโดยรัฐบาลของ[[สาธารณรัฐปัตตาเวีย]] ส่วนดินแดนในครอบครองของบริษัทฯ ได้กลายเป็น[[หมู่เกาะอินเดียตะวันออกของเนเธอร์แลนด์]] และแผ่ขยายออกไปในช่วง[[คริสต์ศตวรรษที่ 19]] เพื่อรวมหมู่เกาะอินโดนีเซียทั้งหมดเข้าด้วยกัน และ[[คริสต์ศตวรรษที่ 20]] จึงเกิดเป็น[[ประเทศอินโดนีเซีย]]

[[File:European settlements in India 1501-1739.png|thumb|right|200250px|นิคมชาวดัตช์และชาวยุโรปชาติอื่น ๆ ในอินเดีย]]