ผลต่างระหว่างรุ่นของ "เครื่องปฏิกรณ์นิวเคลียร์"

บทความหลัก: [[การแบ่งแยกนิวเคลียส|นิวเคลียร์ฟิชชัน]]

เมื่อนิวเคลียสของอะตอมที่มีคุณสมบัติฟิชชั่นขนาดใหญ่เช่นยูเรเนียม-235 หรือพลูโตเนียม-239 ดูดซับนิวตรอน, มันอาจเกิดนิวเคลียร์ฟิชชั่น. นิวเคลียสหนักจะแยกออกเป็นนิวเคลียสที่เบากว่า (ผลิตภัณฑ์ฟิชชัน ({{lang-en|Fission product}}) )สองตัวหรือมากกว่า พร้อมกับปล่อยพลังงานจลน์, รังสีแกมมา, และนิวตรอนอิสระออกมามากมาย. ส่วนหนึ่งของนิวตรอนเหล่านี้ภายหลังต่อมาอาจถูกดูดซึมโดยอะตอมที่มีคุณสมบติฟิชชั่นอื่น ๆ และก่อให้เกิดปฏิกิริยาฟิชชันต่อไปซึ่งจะปล่อยนิวตรอนมากขึ้น, และซ้ำๆซ้ำ ๆ ไปเรื่อยๆ.เรื่อย ๆ ปรากฏการณ์นี้เรียกว่าปฏิกิริยาลูกโซ่นิวเคลียร์ ({{lang-en|nuclear chain reaction}})

เพื่อควบคุมปฏิกิริยาลูกโซ่นิวเคลียร์, สารดูดกลืนนิวตรอน ({{lang-en|neutron poison หรือ neutron absorber}})<ref>สารพอยซัน(ต่อปฏิกิริยานิวเคลียร์), วัสดุใดๆ ที่มีภาคตัดขวางการดูดกลืนนิวตรอนสูง ซึ่งจะดูดกลืนนิวตรอนบางส่วนจากปฏิกิริยาลูกโซ่ฟิชชั่นในเครื่องปฏิกรณ์นิวเคลียร์ เป็นผลให้การเกิดให้ปฏิกิริยานิวเคลียร์ลดลง [นิวเคลียร์], อังกฤษ-ไทย: คลังศัพท์ไทย โดย สวทช.</ref> และ ตัวหน่วงความเร็วนิวตรอน (อังกฤษ: {{lang-en|Neutron moderator}}) สามารถเปลี่ยนลดปริมาณบางส่วนของนิวตรอนที่จะไปทำให้เกิดปฏิกิริยาฟิชชันมากขึ้น ทำให้ปฏิกิริยาลูกโซ่นิวเคลียร์ลดลง<ref name="DOE HAND"/>. เครื่องปฏิกรณ์นิวเคลียร์ทั่วไปมักจะมีระบบอัตโนมัติและคู่มือที่จะปิดปฏิกิริยาฟิชชันลงหากระบบการตรวจสอบตรวจพบสภาวะที่ไม่ปลอดภัย<ref>

moderators ที่ใช้กันทั่วไปประกอบด้วยน้ำธรรมดา (น้ำเบา) (เป็น 74.8% ของเครื่องปฏิกรณ์ของโลก), แท่งแกรไฟท์ (20% ของเครื่องปฏิกรณ์) และน้ำหนัก ({{lang-en|heavy water}}) (5% ของเครื่องปฏิกรณ์). บางชนิดของเครื่องปฏิกรณ์ที่ใช้ในการทดลองจะใช้เบริลเลียม, แต่ไฮโดรคาร์บอนก็ได้รับการแนะนำว่าเป็นอีกทางเลือกหนึ่ง<ref name="DOE HAND">