ผลต่างระหว่างรุ่นของ "พระเจ้าอินโจ"

ขุนนางเกาหลีคนหนึ่งชื่อว่า ฮันยุน ({{lang-ko|한윤}}) มีส่วนร่วมในการกบฏของลีควาลในค.ศ. 1624 หลบหนีไปยังเมืองเสิ่นหยาง (Shenyang) อันเป็นเมืองหลวงของราชวงศ์จินในขณะนั้น และได้พบกับนายพลคังฮงนิป ({{lang-ko|강홍립 姜弘立}}) นายพลชาวเกาหลีผู้ที่ตกเป็นเชลยของพวกแมนจู ฮันยุนได้กล่าวแก่นายพลคังว่า ครอบครัวของนายพลคังในโจซอนได้ถูกประหารชีวิตไปจนหมดสิ้นด้วยเหตุที่นายพลคังมาเข้าพวกกับแมนจู<ref>James B. Palais. ''Confucian Statecraft and Korean Institutions: Yu Hyŏngwŏn and the Late Choson dynasty.''</ref> ด้วยความโกรธแค้นนายพลคังฮงนิปจึงเสนอต่อฮงไทจิให้ยกทัพเข้ารุกรานโจซอน เพื่อล้มล้างขุนนางฝ่ายตะวันตกออกไปและคืนราชบัลลังก์ให้แก่องค์ชายควังแฮ (องค์ชายควังแฮยังมีพระชนม์ชีพอยู่บนเกาะคังฮวา) ฮงไทจิจึงส่งเจ้าชายอามิน (Amin) ผู้เป็นลุง ยกทัพแมนจูเข้ารุกรานอาณาจักรโจซอนในปีค.ศ. 1627 โดยมีนายพลคังฮงนิปเป็นผู้นำทาง เรียกว่า '''การรุกรานเกาหลีของแมนจูครั้งที่หนึ่ง''' (First Manchu Invasion of Korea) หรือ '''การรุกรานปีจองมโย''' ({{lang-ko|정묘호란 丁卯胡亂}})

 

 

ใน[[ค.ศ. 1635]] ฮงไทจีเปลี่ยนชื่อราชวงศ์จากราชวงศ์โฮ่วจินหรือราชวงศ์จินหลังเป็นราชวงศ์ชิง (Qing dynasty) และต้องการที่จะเปลี่ยนความสัมพันธ์กับอาณาจักรโจซอนจากบ้านพี่เมืองน้องเป็นประเทศแม่-ประเทศราช ได้ทำการเรียกร้องบรรณาการ[[จิ้มก้อง]]จากอาณาจักรโจซอนและส่งราชทูตมายังเมืองฮันซอง ทางฝ่ายเกาหลีได้ทำการต้อนรับทูตแมนจูอย่างเย็นชาและแอบซุ่มซ่อนกองกำลังทหารไว้ ฮงไทจีจึงแน่ใจว่าว่าโจซอนจะไม่มีวันยอมรับราชวงศ์ชิงได้โดยไม่ใช้กำลัง การรุกรานครั้งที่สองจึงเกิดขึ้นใน[[ค.ศ. 1636]] เรียกว่า '''การรุกรานเกาหลีของแมนจูครั้งที่สอง''' (Second Manchu Invasion of Korea) หรือ '''การรุกรานปีพยองจา''' ({{lang-ko|병자호란 丙子胡亂}}) โดยฮงไทจีเป็นผู้นำทัพแมนจูเข้ารุกรานโจซอนด้วยตนเอง