ผลต่างระหว่างรุ่นของ "ไมก์ ไทสัน"

เนื้อหาที่ลบ เนื้อหาที่เพิ่ม
OctraBot (คุย | ส่วนร่วม)
แทนที่ ‘(?mi)\{\{Link GA\|.+?\}\}\n?’ ด้วย ‘’: เลิกใช้ เปลี่ยนไปใช้วิกิสนเทศ
ไม่มีความย่อการแก้ไข
บรรทัด 39:
หลังจากออกจากคุกมา ไทสันขึ้นชกอุ่นเครื่องอีกไม่กี่ครั้ง ก็ได้ชิงแชมป์โลกของ WBC และเป็นฝ่ายชนะน็อก [[แฟรงค์ บรูโน]] นักมวยชาว[[อังกฤษ]] ไปเพียงยกที่ 3 ในเดือนมีนาคม [[ค.ศ. 1996]] และคว้าแชมป์ของ [[สมาคมมวยโลก|WBA]] ด้วยการเอาชนะน็อกยกแรก บรู๊ซ เซลดอน ในเดือน[[กันยายน]] ปีเดียวกัน จากนั้นไทสันถูกประกับให้พบกับ [[อีแวนเดอร์ โฮลีฟิลด์]] อดีตแชมป์โลก 3 สถาบันผู้เอาชนะเจมส์ "บัสเตอร์" ดักลาส ได้ ก่อนการหลายฝ่ายคาดว่าไทสันที่กำลังเหี้ยมหาญจะเอาชนะน็อกโฮลีฟิลด์ได้อย่างไม่ยากเย็น แต่การชกกลายเป็นว่า ไทสันไม่สามารถอะไรโฮลีฟิลด์ได้เลย จนกระทั่งเป็นฝ่ายน็อกไปในยกที่ 11 ซึ่งถือเป็นความปราชัยในชีวิตการชกมวยเป็นครั้งที่ 2 ของไทสัน ในเดือน[[พฤศจิกายน]] ปีเดียวกัน
 
จากนั้นทั้งคู่ได้มีโอกาสล้างตากันอีกครั้ง ในเดือน[[มิถุนายน]] [[ค.ศ. 1997]] ซึ่งการชกในครั้งนี้ ไทสันได้สร้างปรากฏการณ์ให้โลกตื่นตะลึงอีกครั้ง ด้วยการกัดเข้าที่ใบหูของโฮลีฟิลด์ในยกที่ 3 ระหว่างที่ทั้งคู่กำลังคลุกวงในอยู่กัน โดยใบหูของโฮลีฟิลถึงกับขาดแหว่งติดปากไทสันเลือดออกมา จึงต้องยุติการชกไป และไทสันก็ถูกตัดสินให้แพ้ฟาลว์ ถูกปรับเงิน 3 ล้าน[[ดอลลาร์สหรัฐ|ดอลลาร์สหรัฐ]] พร้อมโดนยึดใบอนุญาตชกมวยด้วย แต่สำหรับค่าตัวของทั้งคู่ในขณะนั้นถือว่าเป็นค่าตัวที่สูงสุดในวงการกีฬาโลกเลยทีเดียว โดยไทสันได้ 30 ล้านดอลลาร์สหรัฐ และโฮลีฟิลด์ได้ถึง 35 ล้านดอลลาร์สหรัฐ
 
ในปี [[ค.ศ. 1999]] ไทสันถูกจับอีกครั้ง เมื่อไปชกต่อยกับเด็กวัยรุ่นขี่[[มอเตอร์ไซค์]] 2 คน หลังเกิด[[อุบัติเหตุ]]ทางท้องถนน คราวนี้ไทสันติดคุกอยู่นาน 9 เดือน