ผลต่างระหว่างรุ่นของ "แปะก๊วย"

'''แปะก๊วย''' ({{Zh-all|银杏}} ；{{zh|白果}}, ({{ญี่ปุ่น|イチョウ}}) เป็นพืชสมุนไพรที่มีต้นกำเนิดจากทางตะวันออกของประเทศ[[จีน]] (แถบภูเขาด้านตะวันตกของนคร[[เซี่ยงไฮ้]]) ที่มีการแยกต้นเป็นเพศผู้ และเพศเมีย ใบมีลักษณะคล้าย[[ใบพัด]] แยกออกเป็น 2 กลีบพบว่ามีการนำเข้าไปปลูกในประเทศญี่ปุ่น พร้อมกับการเผยแผ่ศาสนาพุทธนิกาย[[เซน]] เมื่อประมาณ ช่วงราวค.ศ. 1300 หรือสมัย[[คามากุระ]]มีลักษณะพิเศษคือจะผลัดใบไม่พร้อมกันทุกต้น แต่เมื่อผลัดใบ ใบจะเปลี่ยนเป็นสีเหลืองแล้วร่วงหล่นทั้งต้นภายในไม่กี่วัน

* สำหรับชื่อตามความหมายแปลว่า "'''ลูกไม้สีเงิน'''" ซึ่งดั้งเดิม ในภาษาจีนเรียกว่าต้น "หยาเจียว" ซึ่งแปลว่าตีนเป็ดจากลักษณะใบ ([[นกเป็ดน้ำ]]เป็นสัญลักษณ์ดีหมายถึงความรักของในจีน และในญี่ปุ่น) หรือ "ไป๋กั่ว" ในสำเนียงจีนกลาง ({{zh|白果}}) ซึ่งแปลว่า "ลูกขาว" ต่อมามีการเรียกชื่อผลของมันว่าลูกไม้สีเงิน หรือ ลูกไม้สีขาว เนื่องจากผลจะมีสีเงิน และ สีขาวส่วน[[ภาษาญี่ปุ่น]]จะเรียกว่า '''อิโจว''' มีรากจากคำว่าตีนเป็ด หรือ '''คินนัน''' ซึ่งมีรากความหมายคล้ายกับในภาษาจีนคือลูกไม้สีเงิน สำหรับในภาษาอังกฤษก็นิยมเรียกว่า กิงโกะ หรือ ต้นเมเดนแฮร์ หรือ ต้นขนนิ่ม (maidenhair tree) ซึ่งสันนิษฐานว่ามาจากรูปทรงของใบที่เหมือนกันใบของ[[เฟิร์น]]ที่มีขนนิ่มชื่อเดียวกัน หรือ เรียกว่า ต้นสี่สิบ[[มงกุฎ]]ทอง (หมายถึงว่ามีราคาแพง) ของชาว[[ฝรั่งเศส]] ส่วนชื่ออื่น ๆ ที่มีผู้เรียกได้แก่ ต้นไม้แห่งความหวัง [[แพนด้า]]แห่งอาณาจักรพืช ต้นไม้อิสรภาพ