ผลต่างระหว่างรุ่นของ "กลุ่มภาษากะเหรี่ยง"
เนื้อหาที่ลบ เนื้อหาที่เพิ่ม
ล อัปเดตลิงก์ข้ามภาษาด้วยบอต |
ขยายความ |
||
บรรทัด 1:
{{กล่องข้อมูล ภาษา
|familycolor=Sino-Tibetan
* [[ภาษากะเหรี่ยงโปว์]]▼
|states= [[รัฐกะเหรี่ยง]]และ[[รัฐกะยา]] [[ประเทศพม่า]], ภาคเหนือและภาคตะวันตกของ[[ประเทศไทย]]
* ภาษากะเหรี่ยงกะยัน มีเสียงพยัญชนะต้น 22 เสียง เป็นตัวสะกดได้ 7 เสียง เสียงควบกล้ำมี 3 เสียง คือ l r w สระมี 13 เสียง และวรรณยุกต์ 4 เสียง มีผู้พูดภาษากะเหรี่ยงกะยันอยู่ในไทยและพม่า <ref>สมทรง บุรุษพัฒน์และสรินยา คำเมือง. สารานุกรมกลุ่มชาติพันธุ์: กะเหรี่ยงกะยัน. สถาบันวิจัยภาษาและวัฒนธรรมเพื่อพัฒนาชนบท. มหาวิทยาลัยมหิดล. 2542</ref>▼
|fam2=[[ภาษาทิเบต-พม่า]]
|script= [[อักษรพม่า]]และ[[อักษรละติน]]ในพม่า อักษรละตินและ[[อักษรไทย]]ในไทย
|nation= รัฐกะเหรี่ยง ประเทศพม่า
|iso1=|iso2b=|iso2t=
}}
'''ภาษากะเหรี่ยง'''เป็นภาษาในตระกูลจีน-ทิเบต สาขาทิเบต-พม่า มีผู้พูดภาษากะเหรี่ยงอยู่ในไทยและพม่า แบ่งเป็นภาษาย่อยได้ 8 ภาษา คือ <ref>เรืองเดช ปันเขื่อนขัติย์. ภาษาถิ่นตระกูลไทย. กทม. สถาบันวิจัยภาษาและวัฒนธรรมเพื่อการพัฒนาชนบทมหาวิทยาลัยมหิดล. 2531.</ref>
* [[ภาษากะเหรี่ยงโป]]
▲* ภาษากะยา หรือภาษากะเหรี่ยงบาเว ยังแบ่งย่อยได้อีกหลายภาษา เช่น ภาษากะเหรี่ยงกะยัน มีเสียงพยัญชนะต้น 22 เสียง เป็นตัวสะกดได้ 7 เสียง เสียงควบกล้ำมี 3 เสียง คือ l r w สระมี 13 เสียง และวรรณยุกต์ 4 เสียง
* ภาษากะเหรี่ยงเฆโก
* ภาษากะเหรี่ยงมอบวา แบ่งเป็นภาษาถิ่นได้อีก 2 ภาษา คือ ภาษากะเหรี่ยงบิลีจีและภาษากะเหรี่ยงเดอมูฮา
* ภาษากะเหรี่ยงปาไลชิ
* ภาษากะเหรี่ยงต้องสู้หรือตองทู
* ภาษากะเหรี่ยงเวเวา
==อ้างอิง==
<references/>
| |||