ผลต่างระหว่างรุ่นของ "แผ่นเสียง"

เนื้อหาที่ลบ เนื้อหาที่เพิ่ม
บรรทัด 9:
โดยทั่วไปมีขนาด 10-12 นิ้ว สปีด 78 รอบ/นาที บันทึกและเล่นกลับได้หน้าละไม่เกิน 3-5 นาที เนื่องจากมีลักษณะค่อนข้างหนาและหนัก ตกแตกง่ายอย่างจานกระเบื้อง บางทีจึงเรียกว่า จานเสียง คุณภาพเสียงออกทางแหลมแตกพร่ารวมทั้งรบกวนจากหัวเข็มโลหะที่ต้องคอยเปลี่ยนบ่อย
แผ่นครั่งในเมืองไทย ได้แก่ ''ปาเต๊ะ ,อาร์ซีเอ วิคเตอร์ (ที่เรียกติดปากว่า ตราหมาหน้าเขียว,แดง,เหลือง ฯลฯ ) ,พาร์โลโฟน ,โคลัมเบีย ,เดคก้า ,บรันซวิค ,แคปิตอล ,ฟิลิปส์ ,เอ็มจีเอ็ม ,เทพดุริยางค์ ,โอเดียน (ช้างคู่ ) ,[[ศรีกรุง]] (พระปรางค์วัดอรุณ ) ,กระต่าย ,อัศวิน ,สุนทราภรณ์ ,มงกุฏ ,เทพนคร ,นางกวัก ,วัวกระทิง ,ค้างคาว ,ลิง ,หมี ,นาคราช ,หงษ์ (คู่ ) ,กามเทพ ,เพชรสุพรรณ ,กรมศิลปากร'' แผ่นที่ใช้เฉพาะในสถานี เช่น ''[[กรมโฆษณาการ]] (แผ่นดิบ ) หรือจำหน่ายบางโอกาส เช่น เนรมิตภาพยนตร์ ฯลฯ''
 
ในการผลิตจำหน่าย ส่วนหนึ่งทำแผ่นเองในประเทศ ได้แก่ แผ่นเสียงศรีกรุง และ แผ่นเสียงตรากระต่าย นอกนั้นมักส่งมาสเตอร์ไปทำแผ่นที่ต่างประเทศ โดยเฉพาะที่เมือง[[ดัม ดัม]] ประเทศ[[อินเดีย]] ''(Dum Dum India)'' ซึ่งเป็นที่ยอมรับกันทั้งใน[[ยุโรป]]และ[[อเมริกา]]ว่ามีมาตรฐานสูง คูณภาพเนื้อแผ่นดีที่สุด (และผู้ผลิตในเมืองไทยยังคงนิยมสั่งทำแผ่นจากที่นี่จนถึงยุคแผ่นลองเพลย์ในช่วงแรก) แต่จานเสียงครั่งที่สั่งทำจากต่างประเทศดังกล่าว บางชุดมาไม่ถึงเมืองไทยเนื่องจากประสบอุบัติเหตุในการขนส่งขณะเดินทางจมน้ำเสียหายหมด