ผลต่างระหว่างรุ่นของ "คลองคูเมืองธนบุรีฝั่งตะวันตก"

'''คลองคูเมืองฝั่งตะวันตก''' เป็นคูคลองที่[[สมเด็จพระเจ้าตากสินมหาราช]]โปรดเกล้าฯ ให้ขุดขึ้น เพื่อใช้ป้องกันอริราชศัตรูซึ่งจะเข้ามาจู่โจม[[พระนคร]] ซึ่งขุดไว้ทั้ง 2 ฝั่งคือ '''[[คลองคูเมืองฝั่งตะวันออก]]'''หรือ'''[[คลองคูเมืองเดิม]]'''ในปัจจุบัน และ'''คลองคูเมืองฝั่งตะวันตก''' โดยขุดแยกจาก[[คลองบางกอกใหญ่]] ปัจจุบันคือบริเวณใต้[[สะพานอนุทินสวัสดิ์]] ผ่าน[[วัดโมลีโลกยาราม]] [[วัดอรุณราชวราราม]] [[วัดเครือวัลย์วรวิหาร]] ตัด[[คลองนครบาล]]หรือ[[คลองวัดอรุณ]] จากนั้นตรงขึ้นไปตัดกับ[[คลองมอญ]] ตรงขึ้นไปอีกตัดกับ[[คลองวัดระฆัง]] ผ่าน[[โรงพยาบาลศิริราช]] ก่อนไปออก[[คลองบางกอกน้อย]]ที่บริเวณใกล้ๆกับ[[วัดอมรินทราราม]]

ในปัจจุบันคลองคูเมืองฝั่งตะวันตกมีชื่อเรียกแตกต่างกันไป เช่น เมื่อผ่านในบริเวณวัดโมลีโลกยาราม มีชื่อเรียกกันว่า'''คลองวัดโมลีโลกย์'''หรือ'''คลองวัดท้ายตลาด''' เมื่อตัดผ่านเข้าไปในพื้นที่[[เขตบางกอกน้อย]] มีชื่อเรียกคือ'''คลองบ้านขมิ้น'''ไปจนสุดคลอง

สำหรับสภาพคลองคูเมืองฝั่งตะวันตกในปัจจุบัน ถือว่าต่างจากคลองคูเมืองฝั่งตะวันออกหรือคลองคูเมืองเดิมอย่างชัดเจน เนื่องจากคลองคูเมืองเดิมได้มีการปรับปรุงทัศนียภาพเป็นประจำทุกปี ทำให้คลองคูเมืองเดิมมีน้ำใสสะอาดและมีบรรยากาศริมคลองที่ร่มรื่นและสวยงาม ซึ่งผิดจากคลองคูเมืองฝั่งตะวันตกที่ในปัจจุบันมีการสร้างตลิ่งคอนกรีตและวางเขื่อนดาดท้องคลองตั้งแต่ช่วงวัดโมลีโลกย์จนถึงช่วงตัดคลองมอญ และเมื่อตัดเข้าพื้นที่เขตบางกอกน้อย ก็ยังมีการสร้างประตูระบายน้ำปิดคลอง ซึ่งเป็นนโยบายป้องกันน้ำท่วมของกรุงเทพมหานคร และเมื่อผ่านตั้งแต่โรงพยาบาลศิริราชขึ้นไป จนถึงบริเวณวัดวิเศษการ กลับมีสภาพที่เล็กและแคบลงเรื่อยๆ รวมทั้งมีต้นไม้และวัชพืชขึ้นหนาทึบเต็มคลอง และเมื่อถึงบริเวณสถานีรถไฟธนบุรี คลองบ้านขมิ้นก็กลายเป็นท่อระบายน้ำลงคลองบางกอกน้อย ซึ่งถือว่าเป็นการสิ้นสุดคลองประวัติศาสตร์สายนี้ด้วยความน่าเศร้าใจ เพราะในปัจจุบัน คลองคูเมืองฝั่งตะวันตกมีสภาพตื้นเขินและน้ำเน่าเสีย และไม่มีหน่วยงานใดเข้ามาดูแล รวมทั้งยังเป็นที่ทิ้งขยะและน้ำเน่าเสียจากบ้านเรือนต่างๆที่อยู่ติดกับคลอง ซึ่งทำให้คลองคูเมืองฝั่งตะวันตกในปัจจุบัน ไม่หลงเหลือสภาพของคูเมืองในอดีตให้เห็นเลยแม้แต่น้อย