ผลต่างระหว่างรุ่นของ "มัชฌิมาปฏิปทา"

เนื้อหาที่ลบ เนื้อหาที่เพิ่ม
ไม่มีความย่อการแก้ไข
Horus (คุย | ส่วนร่วม)
ตีความไปเองเสียมาก
บรรทัด 1:
{{โปร}}
{{พุทธศาสนา}}
 
'''มัชฌิมาปฏิปทา'''หรือ'''ทางสายกลาง''' ในทางศาสนาพุทธศาสนา หมายถึงทางสายกลาง คือ การไม่ยึดถือสุดทางทั้ง 2 ได้แก่ '''อัตตกิลมถานุโยค''' คือ การประกอบตนเองให้ลำบากเกินไป '''กามสุขัลลิกานุโยค''' คือ การพัวพันในกามในความสบาย ที่ไม่ใช่ทางสายกลาง คือ สักแต่ว่ากลาง โดยเป็นแต่เพียงโวหารไม่ได้กำหนดวิธีที่ถูกต้องไว้เลย แต่พระพุทธองเจ้าได้พระพุทธเจ้าทรงกำหนดหลักทางสายกลางนี้ไว้อย่างชัดเจน คือ [[อริยมรรค]]มีองค์ 8 เมื่อย่นย่อแล้ว เรียกว่า "ไตรสิกขา" ได้แก่ [[ศีล]] [[สมาธิ]] [[ปัญญา]]
 
'''มัชฌิมาปฏิปทา'''หมายถึงการปฏิบัติสายกลาง ซึ่งเป็นหลักจริยธรรมย่อมต้องคู่กับหลักสัจจธรรมอันเป็นสายกลางเช่นกัน โดยที่หลักสัจจธรรมอันเป็นสายกลางนี้เรียกว่า'''มัชเฌนธรรม''' หรือหลักทฤษฎีที่ว่าด้วยความ'''สมดุล''' ที่หมายถึงสรรพสิ่งที่ยังดำรงค์อยู่ได้ก็เพราะความสมดุลแห่งธรรมชาติรักษาไว้ สรรพสิ่งมีลักษณะปรับสมดุล การปรับสมดุลทำให้มีการรักษาสภาพสภาวะ ทำให้มีเอกลักษณ์ลักษณะของสิ่งต่างๆ ทำให้เกิดการเกี่ยวเนื่องของเอกลักษณ์สิ่งต่างๆ พัฒนาเป็นความหลากหลายของสรรพสิ่งอย่างมีระบบ เกิดเป็นระบบการทำงานของสิ่งมีชีวิตอย่างง่ายๆไปสู่ระบบที่ซับซ้อน สู่การสืบต่อสันตติจากรุ่นสู่รุ่น เกิดเป็นกฎพีชนิยาม กฎแห่งการสืบพันธุ์ของธรรมชาติ
 
'''มัชฌิมาปฏิปทา'''ใช้ในความหมายถึง[[ความพอเพียง]] หรือการใช้ชีวิตที่ถูกต้องตามหลัก [[สัมมาอาชีวะ]] คือใช้ชีวิตอย่างรู้ประมาณในการบริโภค คือใช้ปัจจัยสี่เท่าที่'''จำเป็น''' ไม่ใช่ใช้ตามความ'''ต้องการ'''เพื่อสนองความอยาก
 
'''มัชฌิมาปฏิปทา''' แปลว่า ทางสายกลาง หมายถึง ทางปฏิบัติที่ไม่สุดโต่งไปในทางอุดมการณ์ใดอุดมการณ์หนึ่งเกินไป มุ่งเน้นใช้ปัญญาในการแก้ปัญหา มักไม่ยืดถือหลักการอย่างงมงาย