ผลต่างระหว่างรุ่นของ "จักรพรรดิเหลียงอู่"

องค์เซียวเหยี่ยน ประสูติเมื่อปีค.ศ. 464 เป็นบุตรของ เซียวซุ่นจือ ซึ่งอ้างว่ามีบรรพชนสืบทอดสกุลมาจากเซียวเหอ ขุนนางผู้ยิ่งใหญ่สมัยราชวงศ์ฮั่น เซียวเหยี่ยน ทรงมีความสามารถเฉลียวฉลาดแต่ยังเยาว์วัย แรกเริ่มรับราชการเป็นขุนนางฝ่ายบู๊ในสมัยรพะเจ้าฉีอู่ตี้รพะเจ้าฉีอู่ แห่งราชวงศ์ฉี ต่อมาไต่เต้าขึ้นมามีอำนาจตามลำดับ จนกระทั่งสามารถยึดอำนาจสูงสุดไว้ในมือ ตั้งตนเป็นเจ้าพระยามีอำนาจสิทธิ์ขาด กระทั่งฮ่องเต้ราชวงศ์ฉี ต้องยอมมอบราชบัลลังก์ให้ เซียวเหยี่ยนจึงยุติราชวงศ์ฉี แล้วปราบดาภิเษกเป็นฮ่องเต้ สถาปนาราชวงศ์เหลียงขึ้น

== พระเจ้าเหลียงอู่ตี้กับพุทธศาสนา ==

พระเจ้าเหลียงอู่ตี้ทรงเป็นฮ่องเต้ที่มีศรัทธาปสาทะในพระบวรพุทธศาสนามากที่สุดองค์หนึ่งของจีน ทรงรับศีลฆราวาสตลอดพระชนม์ชีพ มีพระบรมราชโองการสั่งห้ามการทำปาณาติบาต เข่นฆ่าชีสิตสัตว์สังเวยบรรพชน แม้พระองค์เองก็ยังประกอบพระราชพิธีสังเวยบูรพชนด้วยอาหารมังสวิรัต และยกเว้นโทษประหารชีวิต จนได้รับการถวายพระนามเป็น "ฮ่องเต้โพธิสัตว์"

"แต่กระผมได้สดับมาว่า เมื่อพระโพธิธรรมได้พบปะและสนทนากันเป็นครั้งแรกกับฮ่องเต้ เหลียงอู่ตี้ จึงถามพระโพธิธรรมว่าพระองค์จักได้รับกุศลอะไรบ้างจากการที่พระองค์ได้ก่อสร้างพระวิหารการอนุญาตให้คนบวช การโปรยทาน การถวายภัตตาหารเจแด่พระภิกษุสงฆ์ ในครั้งนั้นพระสังฆปริณายกโพธิธรรมถวายพระพรว่า

"ถูกแล้วการกระทำเช่นนั้นไม่เป็นทางนำมาซึ่งกุศลแต่อย่างใดเลย ขออย่าได้มีความสงสัยในคำตอบนี้ของพระโพธิธรรมเลย พระเจ้าเหลียงอู่คตี้คเองต่างหากที่มีความเข้าใจผิดและพระองค์ไม่ได้ททรงทราบถึงคำสอนอันถูกต้องตามแบบแผนการกระทำ เช่น การสร้างวิหาร การอนุญาตให้คนบวช การโปรยทาน การถวายภัตตาหารเจ จะนำมาให้ได้ก็แต่เพียงความปิติอิ่มใจต่างๆ เท่านั้น จึงไม่ถือว่าเป็นกุศล กุศลมีได้ก็แต่ในธรรมกายซึ่งไม่มีสิ่งใดเกี่ยวข้องกับการทำเพื่อความปิติอิ่มใจเลย"

คำกล่าวของพระธรรมมาจารย์ฮุ่ยเหนิง ได้ยืนยันให้เห็นความจริงว่า คำกล่าวของพระโพธิธรรมเมื่อครั้งกระนั้นถูกต้องเพียงแต่มิได้อธิบายหรือมีโอกาสชี้แจงแสดงเหตุผลให้พระเจ้าเหลียงอู่ตี้สดับได้เพราะเพียงได้ยินคำกล่าว่า ไม่เป็นบุญกุศลโทสะจริตก็ครอบงำพระหฤทัยจึงขับไล่พระโพธิธรรมออกไปจากพระราชวัง

พระเจ้าเหลียงอู่ตี้ ยังทรงพระราชนิพนธ์บทสวดขอขมากรรม เหลียงหวงเป่าชั่น (梁皇寶懺) ซึ่งจะใช้สวดในงานพิธีสวดอุทิศส่วนกุศล แด่ผู้ล่วงลับ และสัมพเวสี ซึ่งจะจัดขึ้นในวันสารทจีน ซึ่งเป็นวันที่ประตูนรกเปิดให้วิญญาณทั้งหลายมารับกุศลผลบุญได้

ตำนานเล่าว่า พระมเหสีจีฮุย (郗徽) ของพระเจ้าหลียงอู่ตี้ ทรงมีอุปนิสัยริษยาอาฆาตแค้น เมื่อสิ้นพระชนม์เมื่อพระชันษา 30 ปี ก็เกิดใหม่กลายเป็นอสรพิษใหญ่ตามผลกรรมที่ถูกโทสะครอบงำนั้น ต่อมาพระนางไปแจ้งเหตุแก่พระสวามีในพระสุบิน ครั้งฮ่องแต้ทรงทราบจึงทรงปรึกษากับ[[พระเถระเป่าจื้อ]] (寶誌)พระเถระจึงเชิญพระสงฆ์ผู้มีคุณวิเศษมา แล้วร่วมกับองค์ฮ่องเต้ รจนาบทสวดขอขมากรรมเหลียงหวงเป่าชั่นจำนวน 10 บทขึ้น