ผลต่างระหว่างรุ่นของ "ดวงจันทร์ของกาลิเลโอ"

[[Image:Jupitermoon.jpg|thumb|200px|Montage of [[Jupiter]]'s four Galilean moons, in a composite image comparing their sizes and the size of Jupiter. From top to bottom: [[Io (moon)|Io]], [[Europa (moon)|Europa]], [[Ganymede (moon)|Ganymede]], [[Callisto (moon)|Callisto]].]]

 

 

ดวงจันทร์ทั้ง 4 ดวงถูกค้นพบในช่วงระหว่างปี ค.ศ. 1609 ถึง 1610 เมื่อกาลิเลโอได้ปรับปรุง[[telescope|กล้องโทรทรรศน์]]ซึ่งทำให้เขาสามารถสังเกตุเห็นเทหฟากฟ้า (celestial body) ได้ชัดเจนขึ้นกว่าที่ผ่านมา<ref name=Galileo89/> การค้นพบของกาลิเลโอแสดงให้เห็นถึงความสำคัญของกล้องโทรทรรศน์ในฐานะของเครื่องมือสำหรับนักดาราศาสตร์ในการช่วยให้สามารถเห็นวัตถุในอวกาศที่ไม่สามารถมองเห็นได้ด้วยตาเปล่า สิ่งสำคัญยิ่งกว่านั้นการค้นพบที่ไม่อาจโต้แย้งถึงการโคจรของดวงดาวหรือเทหฟากฟ้ารอบสิ่งอื่นๆนอกจากโลกนี้ได้สั่นคลอนอย่างรุนแรงต่อระบบโลกของปโตเลมี ([[Geocentric model|Ptolemaic world system]]) ที่ได้รับการยอมรับในขณะนั้น ระบบโลกของปโตเลมีเชื่อว่าโลกเป็นศูนย์กลางของจักรวาล ดาวดาวและวัตถุต่างๆโคจรรอบโลก

* ''Gardes'', หรือ ''Satellites'' (ภาษาละติ ''satelles, satellitis'', หมายถึง "ผู้คุ้มกัน") - by [[Jacques Ozanam]].

 

 

กาลิเลโอปฏิเสธการใช้ชื่อที่มาริอุสตั้งโดยได้คิดค้นระบบการเรียกลำดับซึ่งยังคงถูกใช้มาจนถึงทุกวันนี้ควบคู่ไปกับการใช้ชื่อเรียกดวงจันทร์ ลำดับเลขเรียงจากด้านในออกสู่ด้านนอก ดังนั้น I, II, III และ IV สำหรับ ไอโอ (Io), ยูโรปา (Europa), แกนิมิด (Ganymede), และ คาลลิสโต (Callisto) ตามลำดับ<ref name="marazzini"/> กาลิเลโอใช้ระบบนี้ในสมุดบันทึกของเขาแต่ไม่ได้ตีพิมพ์เผยแพร่ ชื่อตามลำดับ (Jupiter ''x'') ถูกใช้มาจนถึงช่วงกลางศตวรรษที่ 20 เมื่อมีการค้นพบดวงจันทร์ดวงอื่นซื่งอยู่ด้านใน จากนั้นชื่อตามที่มาริอุสตั้งจึงถูกใช้กันอย่างแพร่หลาย<ref name="marazzini">{{cite journal|last=Marazzini|first= C.|year=2005|title=The names of the satellites of Jupiter: from Galileo to Simon Marius|journal=Lettere Italiana|volume=57|issue= 3|pages=391–407}}</ref>

[[Image:Galilean moon Laplace resonance animation.gif|thumb|upright=1.2|The three inner Galilean moons revolve in a 4:2:1 resonance.]]

 

 

ไอโอมีภูเขาไฟซึ่งยังไม่ดับอยู่มากกว่า 400 ลูก จึงทำให้ไอโอเป็นดาวที่มีการเปลี่ยนแปลงทางธรณีวิทยามากที่สุดในระบบสุริยะจักรวาล<ref name=Lopes2004>{{cite journal|last=Lopes|first=R. M. C.|year=2004|title=Lava Lakes on Io: Observations of Io's Volcanic Activity from Galileo NIMS During the 2001 Fly-bys|journal=Icarus|volume=169|issue=1|pages=140–174|bibcode=2004Icar..169..140L|doi=10.1016/j.icarus.2003.11.013|display-authors=1|last2=Kamp|first2=Lucas W|last3=Smythe|first3=William D|last4=Mouginis-Mark|first4=Peter|last5=Kargel|first5=Jeff|last6=Radebaugh|first6=Jani|last7=Turtle|first7=Elizabeth P|last8=Perry|first8=Jason|last9=Williams|first9=David A|first10=R.W}}</ref> พื้นผิวของมันเป็นรอยด่างด้วยภูเขามากกว่า 100 ลูก บางลูกมีความสูงมากกว่ายอดเขาเอเวอร์เรสบนโลก ([[Mount Everest]])<ref name=Schenk2001>{{cite journal|last=Schenk|first=P.|year=2001|title=The Mountains of Io: Global and Geological Perspectives from ''Voyager'' and ''Galileo''|journal=Journal of Geophysical Research|volume=106|issue=E12|pages=33201–33222|bibcode=2001JGR...10633201S|doi=10.1029/2000JE001408|display-authors=1|last2=Hargitai|first2=Henrik|last3=Wilson|first3=Ronda|last4=McEwen|first4=Alfred|last5=Thomas|first5=Peter}}</ref> ส่วนประกอบหลักของไอโอเป็นหินซิลิกาห่อหุ้มแกนกลางซึ่งเป็นหินหลอมเหลวหรือไอออนซัลไฟด์ ซึ่งต่างจากดวงจันทร์ในระบบสุริยะชั้นนอกส่วนมากที่เป็นชั้นน้ำแข็งหนาห่อหุ้มแกนกลาง

{{main|Europa (moon)}}

 

 

It is one of the smoothest objects in the solar system,<ref>{{cite web|url=http://www2.jpl.nasa.gov/galileo/moons/europa.html|title=Europa: Another Water World?|year=2001|accessdate=9 August 2007|publisher=[[NASA]], Jet Propulsion Laboratory|work=Project Galileo: Moons and Rings of Jupiter}}</ref> with a layer of water surrounding the mantle of the planet, thought to be 100 kilometers thick.<ref>Schenk, P. M.; Chapman, C. R.; Zahnle, K.; Moore, J. M.; ''Chapter 18: Ages and Interiors: the Cratering Record of the Galilean Satellites'', in ''Jupiter: The Planet, Satellites and Magnetosphere'', Cambridge University Press, 2004</ref> The smooth surface includes a layer of ice, while the bottom of the ice is theorized to be liquid water.<ref name="EuropaAlbedo">{{cite web|url=http://www.solarviews.com/eng/europa.htm|author=Hamilton, C. J.|title=Jupiter's Moon Europa}}</ref> The apparent youth and smoothness of the surface have led to the hypothesis that a water ocean exists beneath it, which could conceivably serve as an abode for [[extraterrestrial life]].<ref>{{cite web|url=http://people.msoe.edu/~tritt/sf/europa.life.html|title=Possibility of Life on Europa|last=Tritt|first=Charles S.|accessdate=10 August 2007|publisher=Milwaukee School of Engineering|year=2002}}</ref> Heat energy from [[tidal flexing]] ensures that the ocean remains liquid and drives geological activity.<ref name=geology>{{cite web| url=http://geology.asu.edu/~glg_intro/planetary/p8.htm |title=Tidal Heating|accessdate=2007-10-20|work=geology.asu.edu |archiveurl = http://web.archive.org/web/20060329000051/http://geology.asu.edu/~glg_intro/planetary/p8.htm |archivedate = 2006-03-29}}</ref> Life may exist in Europa's under-ice ocean, perhaps subsisting in an environment similar to Earth's deep-ocean [[hydrothermal vent]]s or the Antarctic [[Lake Vostok]].<ref>''[http://science.nasa.gov/newhome/headlines/ast10dec99_2.htm Exotic Microbes Discovered near Lake Vostok]'', Science@NASA (December 10, 1999)</ref> Life in such an ocean could possibly be similar to [[Microorganism|microbial]] life on Earth in the [[deep ocean]].<ref>Jones, N.; [http://www.newscientist.com/article.ns?id=dn1647 ''Bacterial explanation for Europa's rosy glow''], NewScientist.com (11 December 2001)</ref> So far, there is no evidence that life exists on Europa, but the likely presence of liquid water has spurred calls to send a probe there.<ref>{{cite web|last=Phillips|first=Cynthia|url=http://www.space.com/2954-time-europa.html|title=Time for Europa|publisher=Space.com |date=28 September 2006 |deadurl=no |accessdate=5 January 2014}}</ref>