ผลต่างระหว่างรุ่นของ "ทุเรียนเทศ"

'''ทุเรียนเทศ''' หรือ '''ทุเรียนน้ำ''' ({{lang-en| Soursop, Prickly Custard Apple}}; {{ชื่อวิทยาศาสตร์|Annona muricata }}L.) ชื่อเรียกอื่น ๆ คือ ทุเรียนแขก (ภาคกลาง) หมากเขียบหลดเขียบหลดหรือหมากพิลด (ภาคอีสาน) ทุเรียนน้ำ (ภาคใต้) และ มะทุเรียน (ภาคเหนือ) เป็นพืชในวงศ์เดียวกับ[[น้อยหน่า]]และ[[กระดังงา]] ใบเดี่ยว กลีบดอกแข็ง มีกลิ่นหอมตอนเช้า ผลมีรูปร่างคล้ายทุเรียน มีหนาม เปลือกสีเขียว เนื้อสีขาว ฉ่ำน้ำ รสหวานอมเปรี้ยว เมล็ดแกแก่สีดำ ปลูกมากในแถบ[[อเมริกากลาง]]และ[[เอเชียตะวันออกเฉียงใต้]]เป็นพืชที่ชอบที่ที่มีความชื้นสูง

ทุเรียนเทศใช้กินเป็นผลไม้สด และนำมาแปรรูปเป็นผลไม้กวน [[เยลลี่]] [[ไอศกรีม]]และซอส ใน[[มาเลเซีย]]นำไปทำน้ำผลไม้กระป๋อง [[เวียดนาม]]นิยมทำเป็นน้ำผลไม้ปั่น เมล็ดมีพิษ ใช้ทำยาเบื่อปลาและเป็นยาฆ่าแมลง ในทางโภชนาการ ทุเรียนเทศมีคาร์โบไฮเดรตมาก โดยเฉพาะน้ำตาลฟรุกโทส วิตามินซี และวิตามินบี ผล ใบ และเมล็ดมีฤทธิ์ทางยา ใช้เป็นยาสมุนไพร ชาวโอรังอัสลีในรัฐเประ ประเทศมาเลเซียใช้ใบใช้ฆ่าแมลงขนาดเล็ก ผลใช้รักษาโรคกระเพาะอาหาร<ref>Samuel, A.J.S.J., Kalusalingam, A., Chellappan, D.K., Gopinath, R., Radhamani, S., Husain, H. A., Muruganandham, V., Promwichit, P. 2010. Ethnomedical survey of plants used by the orang asli in kampong bawong, Perak, West Malaysia. Joutnal of Ethnobiology and Ethnomedicine. 6:5</ref>

ในเม็กซิโกและโคลัมเบีย เป็นผลไม้ที่นิยมรับประทานและใช้ทำขนม เช่นเป็นส่วนผสมของเครื่องดื่ม ''agua fresca'' ซึ่งเป็นน้ำผลไม้ผสมนม ไอศกรีมทำจากทุเรียนเทศเป็นที่นิยม ในอินโดนีเซีย ''[[dodol]] sirsak'' ทำจากทุเรียนเทศโดยนำไปต้มในน้ำ เติมน้ำตาลจนกว่าจะแข็ง และนำไปทำน้ำผลไม้ปั่น ในฟิลิปปินส์เรียกทุเรียนเทศว่า ''guyabano'' ซึ่งน่าจะมาจากภาษาสเปน ''guanabana'' ซึ่งนิยมกินผลสุกและทำน้ำผลไม้ สมูทตี และไอศกรีม บางครั้งใช้ทำให้เนื้อนุ่ม ในเวียดนาม ทางภาคใต้เรียก ''mãng cầu Xiêm'' ส่วนทางภาคเหนือเรียก ''mãng cầu'' ใช้กินสดหรือทำสมูทตี นิยมนำเนื้อไปปั่นใส่นมข้น น้ำแข็งเกล็ดหรือทำเป็นน้ำผลไม้ปั่น ในมาเลเซียและอินโดนีเซียนิยมกินเป็นผลไม้เช่นกัน ในไทยสมัยโบราณนิยมนำผลอ่อนไป[[แกงส้ม]] หรือเชื่อมแบบเชื่อมสาเก ผลสุกกินเป็นผลไม้<ref>ยอดแต้ว อักษรา. ฟูดอับเดท: ทุเรียนเทศผลไม้โบราณที่แทบจะถูกลืมไปแล้ว. ครัว. ปีที่ 18 ฉบับที่ 214 เมษายน 2555 หน้า 12</ref>