ผลต่างระหว่างรุ่นของ "พญายอดเชียงราย"

{{Infobox Monarch

|สี = gold

|}}

 

 

 

ในปลายรัชสมัยของพระเจ้าติโลกราชได้การประหารชีวิตบุคคลสำคัญหลายคนที่เคยร่วมศึกกันมา ซึ่งหนึ่งในนั้นคือท้าวบุญเรืองที่ถูกประหารชีวิตโดยมีความผิด โทษฐานคิดการก่อกบฏกับพระบิดา ผู้ที่เสียใจมากที่สุดคือท้าวยอดเมือง ด้วยเหตุนั้นพระองค์จึงได้สร้างวัดบริเวณตำแหน่งกาลกิณีเมือง ทางทิศตะวันตกเฉียงใต้ของเมืองเชียงใหม่<ref>สมโชติ อ๋องสกุล และสรัสวดี อ๋องสกุล. '''วัดในทักษาเมือง''', หน้า 42</ref>

 

หลังการสิ้นพระชนม์ของพระเจ้าติโลกราช ท้าวยอดเมืองจึงสืบราชสมบัติต่อมา ในช่วงดังกล่าวได้เกิดความขัดแย้งระหว่างกษัตริย์กับขุนนาง โดยหลักฐานของจีนทำให้สันนิษฐานได้ว่าพญายอดเมืองทรงตอบสนองความต้องการของจีนหรือกรมการเมืองของยูนนานมาก จนไม่สนใจความต้องการของท้องถิ่น<ref>วินัย พงศ์ศรีเพียร. '''ปาไป่สีฟู-ปาไป่ต้าเตี้ยน''', หน้า 149</ref> ซึ่งเรื่องราวดังกล่าวสอดคล้องกับหลักฐานท้องถิ่นคือ ตำนานพื้นเมืองเชียงใหม่ และตำนานพื้นเมืองลำพูน ที่กล่าวถึงท้าวยอดเมืองไม่รักเจ้าแก้ว ราชบุตรของพระองค์ที่เกิดจาก[[มหาเทวีสิริยศวดี|นางโป่งน้อย]] แต่กลับเอาใจใส่ลูก[[ฮ่อ]] ซึ่งเลี้ยงเป็นลูกและให้ไปครอง[[อำเภอพร้าว|เมืองพร้าว]]<ref>'''ตำนานพื้นเมืองเชียงใหม่''', หน้า 83</ref> ทั้งยังมีการกล่าวถึงเจ้าแก้วที่ถูกบังคับให้ไหว้ลูกฮ่ออีกด้วย<ref>'''ตำนานเมืองลำพูน (สังเขป),''' หน้า 78-79</ref> ด้วยการที่พระองค์สนิทสนมกับฮ่อมากเกินไป จึงสร้างความไม่พอใจแก่เหล่าขุนนางเนื่องจากพระองค์ไม่ทรงรับฟังขุนนาง ท้ายที่สุดพระองค์ก็ถูกขุนนางปลดออก หลังจากครองราชย์ได้ 8 ปี โดยพระองค์ให้ไปครองเมืองซะมาดใน[[จังหวัดแม่ฮ่องสอน|เขตแม่ฮ่องสอน]] พร้อมกับยกเจ้าแก้วขึ้นครองราชย์สืบมา<ref>สรัสวดี อ๋องสกุล. '''พื้นเมืองเชียงแสน''', หน้า 157</ref>

 

''"พระเป็นเจ้าสองพระองค์"'' และ ''"พระเป็นเจ้าแม่ลูกทั้งสอง"''<ref>'''ประชุมศิลาจารึก ภาคที่ 3''', หน้า 195</ref><ref>'''ประชุมศิลาจารึก ภาคที่ 3''', หน้า 198</ref><ref>'''ประชุมศิลาจารึก ภาคที่ 4''', หน้า 112</ref><ref>'''ประชุมศิลาจารึกเมืองพะเยา''', หน้า 263</ref> ขณะเดียวกันบทบาทของขุนนางได้เพิ่มพูนมากขึ้นตามลำดับ ส่วนกษัตริย์กลับถูกลิดรอนอำนาจ<ref name="ประวัติ"/>

 

{{รายการอ้างอิง}}

 

[[หมวดหมู่:ราชวงศ์มังราย]]

[[หมวดหมู่:บุคคลในคริสต์ศตวรรษที่ 15]]