ผลต่างระหว่างรุ่นของ "เอ็ดเวิร์ด สมิธ"

'''เอ็ดเวิร์ด จอห์น สมิธ''' ({{lang-en|Edward John Smith}}) ([[27 มกราคม]] [[ค.ศ. 1850]] - [[15 เมษายน]] [[ค.ศ. 1912]]) หรือมีชื่อย่อว่า '''เอ็ดเวิร์ด เจ. สมิธ''' เป็นกัปตันเรือที่มีชื่อเสียงคนหนึ่งในต้นคริสต์ศตวรรษที่ 20 โดยมีผลงานที่โดดเด่นมากก็คือการได้เป็นกัปตันเรือ [[อาร์เอ็มเอส ไททานิคไททานิก]] อันเป็น[[เรือ]]ลำสุดท้ายในชีวิตของเขา ที่เขาได้ดำรงตำแหน่งกัปตันจนถึงวาระสุดท้ายของชีวิตบนเรือลำนี้ เรือที่ได้รับฉายาว่า ''เรือที่ไม่มีวันจม''

สมิธเกิดที่เมืองฮันลีย์ ใน [[สหราชอาณาจักร]] เมื่อวันที่ [[27 มกราคม]] [[ค.ศ. 1850]] เขาเป็นลูกชายของ ''เอ็ดเวิร์ด สมิธ'' กับ ''คาธีริน แฮนคอคค์'' ซึ่งครอบครัวของสมิธนั้นมีร้านค้าเป็นของตัวเองในสตาฟฟอร์ดไชร์ สมิธได้เข้าในโรงเรียนอีทรูเรีย บริทิช ซึ่งเป็นโรงเรียนใกล้บ้านในสตาฟฟอร์ดไชร์ จนกระทั่งเขาอายุ 13 ปี ก็ได้เริ่มต้นชีวิตการเดินเรือที่ลิเวอร์พู ต่อมาในปี [[ค.ศ. 1887]] สมิธได้แต่งงานกับ [[ซาราห์ อีลีนอร์ เพนนิงทัน]] ในวันที่ [[12 กรกฎาคม]] [[ค.ศ. 1887]] ทั้งสองมีลูกสาวด้วยกันคือ [[เฮเลน เมลวิลลี สมิธ]] เธอเกิดที่ วอเตอร์ลู แลนคาไชร์ เมื่อปี ค.ศ. 1898 ครอบครัวของสมิธอาศัยอยู่ใน เซาแธมป์ทัน [[สหราชอาณาจักร]]

[[ไฟล์:EJ Smith.jpg|200px|thumb|left|กัปตันสมิธ ผู้บัญชาการเรือ[[ไททานิคไททานิก]]]]

กัปตันสมิธได้รับหน้าที่บัญชาการเรือ[[ไททานิคไททานิก]]เมื่อ [[ค.ศ. 1912]] ซึ่งในขณะนั้น เรือไททานิคไททานิกถือได้ว่าเป็นเรือที่ใหญ่ที่สุดในโลก ซึ่งการเดินทางไปกับเรือไททานิคไททานิกของสมิธครั้งนี้ ก็ถือว่าเป็นรอบสุดท้ายก่อนเกษียณของตัวเขาเองอยู่แล้ว เพราะตอนนั้นสมิธอายุได้ปาเข้าไป 62 ปีแล้ว เรือไททานิคไททานิกเป็นเรือเดินสมุทรของบริษัท[[ไวท์ สตาร์ ไลน์ไวท์สตาร์ไลน์]] มีระวางขับน้ำมากกว่า 50,000 ตัน เรือยาวเกือบ 270 เมตร กว้างกว่า 28 เมตร จุผู้โดยสารได้กว่า 2,000 คน เป็นเรือที่หรูหรามากในยุคนั้น เรือไททานิคไททานิกได้ออกเดินทางครั้งแรกเมื่อวันที่ [[11 เมษายน]] [[ค.ศ. 1912]] เพื่อแวะตามท่าเรือต่างๆต่าง ๆ ในบริเวณนั้น แล้วจึงมุ่งหน้าเดินทางไปยัง[[นครนิวยอร์ก]] [[สหรัฐอเมริกา]] ซึ่งในช่วงวันแรกๆของการเดินทางนั้นเป็นไปอย่างราบรื่น จนกระทั่งวันที่ [[14 เมษายน]] [[ค.ศ. 1912]] ซึ่งในวันนั้น ไททานิคไททานิกได้รับคำเตือนหลายครั้งเรื่องภูเขาน้ำแข็งใน[[มหาสมุทรแอตแลนติก]]เหนือ แต่กลับไม่ได้รับความสนใจเท่าที่ควร

=== วาระสุดท้ายของกัปตันสมิธ ===

[[ไฟล์:RMS Titanic 3.jpg|200px|thumb|เรือ[[ไททานิคไททานิก]]]]

ช่วงดึกของวันที่ [[14 เมษายน]] [[ค.ศ. 1912]] วาระสุดท้ายของไททานิคและกัปตันสมิธก็ได้มาถึง เมื่อมีการพบภูเขาน้ำแข็งขวางเส้นทางของไททานิคไททานิก จึงมีการเลี้ยวเรือหลบ แต่ทว่าไม่สามารถหลบได้พ้น ทำให้เรือไททานิคไททานิกได้แล่นเฉี่ยวชนกับภูเขาน้ำแข็ง ทำให้เกิดรอยรั่วยาวหลายเมตรที่กราบขวาด้านหัวเรือ ส่งผลให้น้ำเริ่มท่วมเข้ามาในตัวเรืออย่างรวดเร็ว หลังจากกัปตันสมิธ [[โธมัส แอนดรูวส์]] (วิศวกรผู้ออกแบบไททานิค)ไททานิก และ[[วิศวกร]]คนอื่นๆได้ตรวจดูความเสียหายแล้ว ก็พบว่าเรือไททานิคไททานิกคงทนอยู่ได้ไม่กี่ชั่วโมง จึงได้มีการขนย้ายผู้คนไปยังเรือบดสำรอง ซึ่งมีจำนวนน้อยเมื่อเทียบจำนวนผู้โดยสารที่มีมากกว่า 2,000 คน แต่เรือสำรองสามารถจุผู้โดยสารรวมกันได้ประมาณ 1,000200 คนเท่านั้น แต่การขนย้ายผู้โดยสารในช่วงแรกเป็นไปอย่างช้าๆ จนกระทั่งช่วงเที่ยงคืนของวันถัดมาคือวันที่ [[15 เมษายน]] [[ค.ศ. 1912]] สถานการณ์เริ่มวุ่นวายเมื่อผู้โดยสารรู้ว่าเรือกำลังจะจม มีการยิงพลุและใช้สัญญาณเอสโอเอส (SOS) เพื่อขอความช่วยเหลือจากเรือลำอื่น แต่ก็ไม่ทันการณ์เมื่อไททานิคไททานิกได้จมลงสู่ท้องมหาสมุทร[[แอตแลนติก]]ในเวลาตีสองของวันที่ [[15 เมษายน]] [[ค.ศ. 1912]] ซึ่งการจมของเรือไททานิคไททานิกครั้งนี้ มีผู้รอดชีวิตเพียง 700 กว่าคน ในขณะที่มีผู้เสียชีวิตกว่า 1,500 คน

และหนึ่งในผู้เสียชีวิตกว่า 1,500 คนนั้นก็คือกัปตันเอ็ดเวิร์ด จอห์น สมิธ กัปตันที่ยืนหยัดอยู่กับลูกเรือและผู้โดยสารจนถึงวาระสุดท้ายของเขาเองในวัย 62 ปีในเรือไททานิคไททานิก ไม่ทราบได้ว่ากัปตันเอ็ดเวิร์ด จอห์น สมิธ เสียชีวิตลงอย่างไรในคืนนั้น แต่มีพยานบอกว่าเขาได้เห็นกัปตันครั้งสุดท้ายเมื่อเข้ามาหานายท้ายบนสะพานและเสียชีวิตที่นั่น ในขณะที่เรือไททานิคไททานิกจมลงสู่ใต้ผิวน้ำ<ref>{{cite book|last=Spignesi|first=Stephen|title=The Titanic for Dummies|year=2012|publisher=John Wiley & Sons|url=http://books.google.com/books?id=jqO__ScTpnMC&pg=PA207#v=onepage&q&f=false|accessdate=November 6, 2012|page=207|chapter=}}</ref>{{sfn|Bartlett|2011|p=224}}<ref>Ballard, pp. 40–41</ref>

* [http://www.oknation.net/blog/print.php?id=162643 ไททานิคไททานิก โศกนาฏกรรมบนหน้าประวัติศาสตร์]