ผลต่างระหว่างรุ่นของ "ชาวไวกิง"

'''ไวกิง''' ({{lang-en|VikingVikings}}) ในความหมายหลักหมายถึงชนเผ่านักรบ นักการค้า และนักตั้งถิ่นฐานจาก[[นอร์เวย์]] [[สวีเดน]] และ[[เดนมาร์ก]] ซึ่งบุกรบชนะ ยึดครอง และตั้ง[[อาณานิคม]]อาณาเขตในส่วนใหญ่ของ[[อังกฤษ]] [[นอร์มังดี]] และ[[รัสเซีย]]เมื่อระหว่างประมาณ พ.ศ. 1200 - พ.ศ. 1590 นอกจากนี้ยังบุกจู่โจม[[สเปน]] [[โมร็อกโก]]และ[[อิตาลี]] ติดต่อการค้ากับ[[จักรวรรดิไบแซนไทน์]] [[เปอร์เชีย]]และ[[อินเดีย]] ชาวไวกิงยังได้ค้นพบและยึดครอง[[ไอซ์แลนด์]]และ[[กรีนแลนด์]]และเดินเรือไปถึงชายทวีป[[อเมริกาเหนือ]]อีกด้วย

ชนเผ่านี้เป็นนักเดินเรือที่ชำนาญ กล้าที่จะนำเรือแล่นออกไปในมหาสมุทรอัตลันติค เพื่อหาหมู่เกาะเป็นดินแดนทำทาหากินให้อยู่เย็นเป็นสุข ปราศจากการรบกวนของชนเผ่าอื่น ไวกิ้งไวกิงจึงเป็นชาวยุโรปพวกแรกที่เดินเรือออกไปนอกทะเลลึก และลอยลำอยู่ท่ามกลางลูกคลื่นและแสงแดด มองไปรอบด้ายจะเห็นแต่ขอบฟ้าและพื้นน้ำเท่านั้น แต่ในการค้นหาแผ่นดินใหม่ พวกไวกิ้งไวกิงใช้วิธีปล่อยนกดุเหว่าที่นำติดไปกับเรือด้วยให้ออกจากกรงขัง เมื่อนกดุเหว่าหลุดออกจากกรงขัง มันจะโผบินเป็นวงกลมสูงขึ้นไปในอากาศ ถ้ามันบินกลับย้อนทางเดิม ก็หมายความว่าเบื้องหน้าต่อไปนั้นจะไม่มีแผ่นดินอยู่เลย แต่ถ้ามันบินพุ่งไปในทะเลทางทิศใดทิศทางหนึ่ง พวกไวกิ้วกิงก็ทราบได้ทันทีว่า ทิศทางนั้นต้องมีผืนแผ่นดินอยู่ไกลลับสายตาเบื้องหน้าโน้น ซึ่งพวกเขาจะนำเรือออกค้นความจนพบดินแดนนั้นได้

ไวกิงได้ยกกองทัพบุกอังกฤษ ทางชายฝั่งนอร์ทัมเบรีย ตอนเหนือของประเทศ[[อังกฤษ]]เมื่อวันที่ 8 มิถุนายน [[พ.ศ. 1336]] บุกเผาทำลายโบสถ์แห่งลินดิสฟาร์นและฆ่าพระบาทหลวงจนหมด ในอีกสองปีต่อมาก็ได้รุกลึกเข้าไปในแผ่นดินใหญ่อังกฤษในพื้นที่ที่เป็น[[สก็อตแลนด์สกอตแลนด์]]ปัจจุบัน บุกโจมตี[[ไอร์แลนด์]]และตั้ง[[ราชอาณาจักรไวกิง]]ที่เมือง[[ดับลิน]] ลิเมอริก และวอเตอร์ฟอร์ด แม้เมื่อแรกพวกไวกิงจะทำลายวัดและฆ่าพระ แต่ในที่สุดชาวไวกิงได้[[เข้ารีต]]เป็น[[คริสต์ศาสนิกชน]] ไวกิง ยึดครองเมืองต่างๆต่าง ๆ ได้หลายเมือง กษัตริย์ไวกิ้งไวกิงที่มีนามว่า [[ฮารอทแฮรัลด์ บลูทูธบลูทูท]] (HaroldHarald Bluetooth) ได้เข้า ปกครองอังกฤษและไอร์แลนด์

ในปี พ.ศ. 1417 [[เอริค เดอ ริกเดอะเรด]] (Eric the Red) นักรบไวกิงผู้ถูกเนรเทศจากไอร์แลนด์ได้อพยพพาครอบครัวและเรือ 25 ลำเดินทางไปทาง ทิศตะวันตกและได้พบเกาะ[[กรีนแลนด์]] ซึ่งทั้งๆที่เกาะกรีนแลนด์มีหิมะและน้ำแข็งปกคลุมคลอดทั้งปี แต่แอริคต้องการให้ชื่อเกาะดึงดูดนักผจญภัยอื่นๆอื่น ๆ เขาจึงตั้งชื่อเกาะที่พบว่า กรีนแลนด์ (ดินแดนสีเขียว)

ในปี พ.ศ. 1528 [[เลฟ เอริคสันริกสัน]] (Leif Ericson) บุตรของ เอริค เดอ ริกเดอะเรด ได้รายงานการพบแผ่นดิน ที่นักประวัติศาสตร์ทุกวันนี้เชื่อว่าเป็น [[ลาบราดอร์แลบราดอร์]], [[นิวฟาวด์แลนด์ฟันด์แลนด์]] และ [[นิวอิงแลนด์]] เพราะ เลฟ ได้บรรยายว่าบนดินแดนใหม่นี้มีป่าไม้ ทุ่งข้าวสาลี และไร่องุ่น แต่ไวกิ้ง ชาวไวกิงตั้งถิ่นฐานอยู่ในดินแดนใหม่นี้ได้ไม่นานก็ถูกพวก [[อินเดียนแดงชนพื้นเมืองรุกราน]] จนต้องอพยพกลับ กรีนแลนด์ ซึ่งเหตุการณ์เหล่านี้เกิดก่อนที่ [[คริสโตเฟอร์ โคลัมบัส]] จะพบอเมริกาประมาณ 500 ปี

[[ไฟล์:Gokstadskipet1.jpg|thumb|250px|เรือไวกิงที่แสดงในพิพิธภัณฑ์กรุงออสโล นอรเวย์นอร์เวย์]]

ด้วยธรรมชาติของการเป็นนักจู่โจมทางเรือโดยทางทะเลซึ่งจะต้องเข้มแข็ง ดุดันและไม่กลัวอันตราย ชาวไวกิงจึงมีกิตติศัพท์หรือได้สมญาว่าเป็นพวกโหดเหี้ยมทารุณและเป็นนักทำลายล้าง แต่ในฐานะของพ่อค้าและนักปกครองอาณานิคม ชาวไวกิงนับได้ว่าเป็นผู้มีบทบาทและอิทธิพลสูงทางดีในด้านการพัฒนา[[ยุโรปยุคกลาง]] การตั้งถิ่นฐานโพ้นทะเลในยุคแรกๆ ของชาวไวกิงได้แก่การตั้งเมือง "ออร์กนีย์" และที่หมู่เกาะ "เช็ทแลนด์เชตแลนด์" ซึ่งอยู่ในการปกครองของ[[นอร์เวย์]]เรื่อยมาและสิ้นสุดเมื่อ [[พ.ศ. 2015]]

ช่วงเวลาที่นับเป็น "'''ยุคไวกิง'''" อยู่ระหว่าง [[พ.ศ. 1336]] - [[พ.ศ. 1609]] ซึ่งสิ้นสุดยุคประมาณระหว่าง[[ยุคเชียงแสน]]และ[[หริภุญชัย]] หรือก่อนสถาปนา[[ราชวงศ์พระร่วง]]โดย[[พ่อขุนศรีอินทราทิตย์]] ([[พ.ศ. 1792]]) 183 ปี